Fleva Forever After

Hoofdstuk 7

Eva

Ik knip het licht aan in de gang. Met een overdreven zucht, veeg ik Wolfs' afgetrapte laarzen die nog steeds op dezelfde plek midden in de gang liggen, demonstratief onder de kapstok. Dan trek ik de deur open. 'Hey Romeo, kom binnen', begroet ik hem en ik trek hem in een stevige omhelzing. Pas als hij opzij stapt, komt eindelijk zijn vriendin tevoorschijn. 

Haar verschijning overtreft al mijn verwachtingen. Er staat een prachtige jonge vrouw voor mijn neus. Haar lichtbruine ogen twinkelen en haar glanzende donkerbruine krullen waaieren wild om haar gezicht. De stralende glimlach die op haar gezicht prijkt, maakt kuiltjes in haar wangen. 

'Hai ik ben Eva', zeg ik vrolijk en ik steek mijn hand uit. 'Hoi Eva, leuk om je eindelijk eens te ontmoeten. Romeo heeft al zoveel verhalen verteld over jou en Floris of ehm Wolfs. Ik ben Danai', glimlacht ze. Haar slanke hand schudt de mijne en haar krullen dansen vrolijk op en neer. 'Kom snel verder', wenk ik en ik doe de deur achter haar dicht. 

Romeo staat een beetje verlegen in de gang, 'jassen mogen aan de kapstok', wijs ik. Romeo en Danai hangen simultaan hun jassen op en ik zie vanuit mijn ooghoek hoe Romeo stevig in Danai's hand knijpt. Het is schattig om te zien hoe zenuwachtig hij is. 'Zullen we naar beneden, Wolfs heeft heerlijk gekookt', stel ik voor. Romeo knikt instemmend, ik ga ze voor de trap af naar de keuken. 

Als we de kelder in stappen komt Wolfs snel achter zijn fornuis vandaan. Hij veegt zijn handen af aan zijn schort en slaat Romeo vriendschappelijk op zijn schouder, 'ha Romeo wat gezellig dat je er bent'. Dan richt hij zich tot Danai, 'Floris Wolfs aangenaam', hij steekt zijn hand uit. 'Danai Daveiga', antwoord ze lachend en ze schudt zijn hand. 

'Het ruikt heerlijk trouwens en wat een leuk huis', zegt ze. 'Dankje, ik heb een nieuw recept geprobeerd, dus ik hoop dat het niet teleurstelt', glimlacht Wolfs. 'Vast niet', antwoord Danai vastbesloten. Trots slaat Romeo zijn arm om zijn vriendin. Ik geef hem een knipoog, 'ze is leuk, goede smaak heb je hoor', mime ik naar hem, buiten het zicht van Danai.

'Het eten is klaar', meldt Wolfs. 'Zullen we dan maar aan tafel', vraag ik. Iedereen knikt instemmend en even later zitten we gezellig met zijn vieren te tafelen. 'Het eten is echt heerlijk Wolfs', murmelt Romeo met zijn mond vol. 'Ja inderdaad', stemt Danai in. 'Gelukkig maar', antwoord Wolfs. Ik druk een kus op zijn wang, 'het is echt heel lekker', zeg ik en knijp zachtjes in zijn bovenbeen. 

'Oh trouwens', zegt Danai plotseling, 'Romeo vertelde dat jullie een baby krijgen, dus ik kon het niet laten', en ze tovert een cadeautje tevoorschijn. 'Alsjeblieft', zegt ze vrolijk. Ik geef het cadeautje door aan Wolfs, 'hier maak jij maar open', zeg ik. Ik leun tegen zijn schouder, terwijl hij frummelt aan het cadeaupapier. 

Er komt een piepklein politiepakje tevoorschijn. 'Ahh wat schattig', piep ik, 'dankjewel, echt super lief', ik aai over het kleine pakje. 'Graag gedaan, het was een heerlijk excuus om even tussen de babyspulletjes te kunnen neuzen', glimlacht Danai. 'Bizar eigenlijk, dat hier over een paar maanden een klein mensje in past', denk ik hardop. 

'Ja, het is en blijft bijzonder', zegt Danai, 'ik weet nog dat ik voor het eerst zo'n klein frummeltje aan mocht kleden'. Verbaasd kijk ik haar aan, 'heb je kinderen', vraag ik nieuwsgierig. 'Nee nog niet', schudt ze haar hoofd, 'maar ik werk als verpleegkundige in het ziekenhuis en af en toe spring ik bij op de kraamafdeling', legt ze uit. 'Aha', knik ik, 'leuk, misschien komen we elkaar nog wel een keertje tegen tijdens het werk'. 

'Dames, tijd voor een toetje', onderbreekt Wolfs ons gesprek. Ik knik, 'lekker'. Hij wrijft even over mijn buik voor hij opstaat, 'ik kan niet wachten totdat baby Wolfs zijn of haar intrede doet'. 'Nou, ik hoop wel dat baby Wolfs nog even blijft zitten', mompel ik. 'Het garnaaltje heeft het volgens mij prima daarbinnen', knipoogt hij vanuit de keuken. 

'Pluis, geen garnaal', verbeter ik hem eigenwijs. Romeo kijkt ons vragend aan, 'pluis en garnaal, wat is dit nou weer'. 'Lang verhaal', zeg ik lachend en ik wuif zijn vragende blik weg. 'Kijk eens aan', zegt Wolfs en hij zet de glazen met chocolademousse op tafel. Smakelijk begint iedereen het glas leeg te lepelen, de lepeltjes tikken vrolijk tegen de glazen. 

Wolfs knoopt een gesprekje aan met Danai en Romeo, terwijl ik mezelf een beetje afzijdig hou en tevreden luister naar het gesprek. Ik voel hoe de vermoeidheid toeslaat. Ik mag het eerste trimester dan wel voorbij zijn, de zwangerschapskwaaltjes houden hardnekkig stand. Gelukkig lijkt de misselijkheid wel af te nemen. Ik voel Wolfs' hand over mijn bovenbeen wrijven. 'Gaat het', vraagt hij zachtjes aan mij. Ik knik, 'beetje moe', mompel ik, terwijl ik een glimlach op mijn gezicht tover.

Wolfs

Het is hartstikke gezellig met zijn allen aan tafel, met een schuin oog hou ik Eva in de gaten. Ze is doodmoe volgens mij, maar zoals altijd gaat ze dat echt niet toegeven. 'Blijven jullie nog voor een kopje koffie', vraag ik aan Romeo en Danai. 'Nee hoor dank je', schudt Danai haar hoofd, 'het wordt hoog tijd dat wij weer eens vertrekken'. 'Bovendien staat de wekker morgen weer voor dag en dauw', glimlacht Romeo. 

We staan op van de tafel. 'Moeten we even helpen opruimen', biedt Danai aan. Ik schud mijn hoofd, 'nee joh, laat lekker staan. Dat doe ik zo wel eventjes'. 'Oké', glimlacht ze schouderophalend. 'Bedankt voor de uitnodiging', zegt ze dan, 'ik vond het gezellig, zeker voor herhaling vatbaar'. 'Maar dan wel bij ons', vult Romeo aan, 'anders hebben jullie de volgende keer weer de afwas'. 

'Dat zien we dan wel', glimlach ik. 'Kom', zegt Romeo en hij trekt zijn vriendin tegen zich aan, 'wij gaan er echt vandoor'. 'Zal ik jullie even uitlaten', vraag ik. Hij schudt zijn hoofd, 'doe geen moeite, wij komen er zelf wel uit'. We nemen afscheid onderaan de trap en dan vertrekken Romeo en Danai naar huis. 

'Nou dat was gezellig, toch', vraag ik aan Eva, terwijl ik met mijn rug naar haar toe sta. Er komt geen antwoord. Pas als ik me omdraai, zie ik hoe moe ze eruitziet. Eva zit als een dood vogeltje op haar stoel, haar gezicht is spierwit en ze heeft donkere wallen onder haar ogen. Ik kniel voor haar neer en pak haar handen vast. 'Eef', vraag ik voorzichtig, 'gaat het'. 

Ze knikt, 'hmm'. 'Ga anders vast lekker naar boven, ik ben zo klaar hier beneden', stel ik voor. Ze schudt haar hoofd, 'nee ik wacht wel even op jou', ik zie hoe ze vecht tegen de slaap. Hoofdschuddend besluit ik eieren voor mijn geld te kiezen. Ik heb geen zin in een discussie. Als ze niet naar boven wil dan gaat ze ook echt niet, hoe moe ze ook is. 

Hoofdschuddend laat ik haar weer los en ruim zo snel mogelijk de keuken op. Ik zet alles in de vaatwasser en neem snel de tafel en het aanrecht af met een vochtig doekje. In minder dan twintig minuten is de hele keuken opgeruimd. 'Kom Eef', zeg ik, 'we gaan lekker naar bed'. Ze laat zich gewillig aan haar arm meevoeren naar boven. 

In de badkamer zet ik haar op het deksel van het toilet, zodat ze in ieder geval niet onderuitgaat tijdens het tandenpoetsen. Ik help haar met omkleden en hijs haar in mijn overhemd, voorzichtig leg ik haar op het matras. Snel kleed ik mezelf om en stap naast haar in bed. Ik trek Eva dicht tegen me aan en voel hoe ze binnen een mum van tijd, in mijn armen in slaap is gevallen. 

Normaal gesproken is het altijd andersom. Eva is van ons tweeën juist diegene die nog lang ligt te woelen, terwijl ik mijn kussen maar hoef te voelen en ik ben vertrokken. Hoewel ze het niet toe wil geven, eist de zwangerschap wel degelijk zijn tol op haar lichaam. Ik heb haar de laatste paar weken nog nooit zo moe gezien. Zelfs als ze dik acht uur per nacht slaapt, loopt ze 's avonds rond als een zombie. Daarbij is de misselijkheid ook behoorlijk hardnekkig. Ik ga me bijna schuldig voelen dat ik haar zwanger heb gemaakt. 

Het zwakke maanlicht wat door een kier tussen de gordijnen schijnt, valt op haar prachtige gezicht. Vertederd kijk naar haar, als ze slaapt is ze zo onweerstaanbaar mooi. Ik veeg heel voorzichtig haar haren van haar voorhoofd en strijk met mijn vinger over haar wang. Ik kan wel eeuwen naar haar kijken. 

Naar hoe haar mondhoek een beetje omhoog krult als ze slaapt en hoe haar neusvleugels wiebelen als ze ademhaalt. Ze haat het, als ik naar haar staar. Dus op dit soort momenten, maak ik graag gebruik van het feit dat ze slaapt en durf ik ongegeneerd naar haar te kijken. Ik druk zachtjes een kus op haar lippen, 'welterusten Eef', fluister ik. Dan val ik ook in slaap.

*****