Fleva Forever After

Epiloog deel IIII

Wolfs

"Lieve Eef, 

Hier staan we dan. Aan de vooravond van ons leven samen. Wie had dat ooit gedacht... Iedereen behalve wij zelf waarschijnlijk. Zelfs nu ik hier voor je sta en ik zie hoe mooi je bent en hoe je straalt, kost het me moeite om te geloven dat dit echt waar is.

Weet je nog, dat we liefdesbrieven schreven in het begin van onze relatie. Alle mensen hier weten dat wij slechte praters zijn en de letters op het papier gaven ons de ruimte om ook onze kwetsbare kanten aan elkaar te laten zien, zonder dat we daarvoor direct hoefden te communiceren.

Grappig dat we ons niet realiseerden dat schrijven je eigenlijk veel kwetsbaarder maakt dan praten. Wat je hebt gezegd kan vergeten worden, je kunt het ontkennen en niemand kan bewijzen dat je het wel gezegd hebt. Maar brieven kan je voor altijd bewaren, alles wat je daarin schrijft kan iemand teruglezen, alles staat zwart op wit.

Bovendien kun je praten met iemand zonder daarbij te veel gevoelens prijs te geven, maar om woorden op het papier tot leven te laten komen, moet je je hele ziel en zaligheid in de inkt leggen, je moet je kwetsbaar op stellen.

We schreven op alles, behalve op echt briefpapier. Soms pende we een A4'tje vol, maar veel vaker waren het slechts een paar verdwaalde zinnen op een kladbriefje. Want wie heeft er binnen een moordend schema als het onze, nou tijd om uitgebreid te kunnen schrijven.

Die brieven zijn een perfecte weerspiegeling van ons leven. Haastig, kwetsbaar en onvoorwaardelijk. Ze zijn een aaneenschakeling van zeldzame momentjes in de tijd waar we even stilstaan, bij onszelf en bij elkaar. Een week geleden heb ik ze weer tevoorschijn gehaald, die van jou althans, geen idee waar je die van mij hebt gelaten. Ze zaten keurig opgeborgen in een kistje, waar ik ze al die tijd zorgvuldig in heb bewaard.

In een week tijd heb ik het prille begin van onze relatie opnieuw beleefd. Die eerste maanden staan prachtig gedocumenteerd op post-its, krantenpapier, gebruikte enveloppen en op de achterkanten van gekopieerde dossierstukken.

Het zijn niet alleen romantische liefdesbrieven, het zijn ook persoonlijke bekentenissen, frustraties, excuses en anekdotes. De meeste beginnen met lieve Wolfs, maar er zijn er ook die beginnen met eigenwijze Amsterdammer of met onuitstaanbare Hollander.

De brief die me het meeste raakte was de brief waarin je me meenam naar een van je dierbaarste herinneringen uit je jeugd. Je beschreef het zelf als een lichtpuntje in de donkere wolken die je kindertijd omhullen. Ik wil hier graag een stukje uit voorlezen, vind je dat goed?

Liefste Amsterdammer, het is kwart over drie en ik lig al twee uur klaarwakker naar je te staren in het donker. Het onweert buiten en het regent pijpenstelen, jij ligt onverstoorbaar in coma en straalt totale ontspanning uit. Jij weet het niet maar ik slaap niet als het stormt, nooit. Niet omdat ik bang ben maar omdat ik het fijn vind, het maakt me rustig en laat me een van mijn dierbaarste herinneringen uit mijn jeugd herbeleven.

Ik zal een jaar of drie geweest zijn en sliep samen met Maurice op één kamer. Het stormde buiten en de regen roffelde genadeloos hard op het schuine dak boven ons hoofd. Maus was doodsbang voor de donder en bliksem en hoewel mijn moeder hem altijd probeerde te troosten had mijn vader weinig begrip voor zijn angst.

Ik weet nog, die ene keer kwam mijn vader naar boven, ik herkende zijn voetstappen op de trap. Meestal voorspelde dat niet veel goeds, maar dit keer was het anders. Later begreep ik pas dat dat kwam omdat hij niets had gedronken voor de verandering.

Hij knielde voorzichtig naast onze bedden en zei dat we onze dekbedden mee moesten nemen. Mijn vader hielp me en tilde me daarna voorzichtig van de grond, het is een van de weinig keren dat ik me veilig heb gevoeld in zijn armen. Hij nam mij en Maus mee naar beneden.