Fleva Forever After

Hoofdstuk 17

Wolfs

Ik trek de deur open. Marion, Romeo en Danai, staan breed grijnzend met een berg cadeautjes op de stoep. Aan hun gezichten is niet te zien dat het midden in de nacht is, de opwinding en nieuwsgierigheid weerspiegelt in hun ogen. 'Kom binnen', wenk ik enthousiast, in de gang wordt er uitgebreid geknuffeld en gefeliciteerd. 

Nadat de jassen zijn opgehangen en de handen gewassen, lopen we de trap op. Ik klop even zachtjes op de deur, 'Eef', vraag ik en ik steek mijn hoofd om de deur. 'Ze mogen binnenkomen hoor', zegt ze glimlachend. Ik zie dat Sepp inmiddels weer is afgestaan door Fleur en nu tevreden ligt te slapen in Eva's armen.

Ik open de deur en loop de kamer in met Romeo, zijn vriendin en Marion op mijn hielen. Ook Eva en Fleur worden gefeliciteerd en Sepp wordt natuurlijk uitgebreid bestudeerd. 'Dit is hem dan jongens, we hebben er even op moeten wachten maar hij is er', zeg ik, mijn hand aait ondertussen over Eva's rug. 

'Hij heet Sepp', zegt Eva trots en ze tilt het kereltje een beetje omhoog. 'Sepp Sebastiaan Florian, om precies te zijn', vul ik aan. 'Och wat een schatje, jongens', zegt Marion terwijl ze voorovergebogen naar het jongetje kijkt. 'En wat lijkt hij op jou Eva', ze knijpt even in Eva's hand. Eva glimlacht trots, 'lief is hij hè. Oh en moet je kijken'. 

Ze trekt voorzichtig het mutsje van Sepps hoofd en zijn wilde bos donker haar komt tevoorschijn. 'Ooh wat heerlijk, wat een haar', kirt Marion. 'Om jaloers op te worden', knipoog ik. Ook Romeo en Danai zijn onder de indruk van de wilde manen van de jongste telg. Ze staan met zijn tweetjes aan het hoofdeinde van het bed naar het ventje te gluren. 

'Wauwie wat een knapperd en wat lijkt hij op zijn moeder inderdaad', zegt Danai, terwijl ze haar arm om Romeo's nek legt. 'Hij is wel onweerstaanbaar schattig', beaamt Romeo. 'Het is dat hij nu slaapt', zeg ik, 'maar zijn ogen zijn nog onweerstaanbaarder. Helderblauw, ze zijn echt om in te verdrinken', voorzichtig strijk ik met mijn grote hand over het kleine hoofdje.

'Ah bezoek, gezellig', klinkt het plotseling. Gijsje komt de kamer in met een groot dienblad met thee, koffie en beschuit met blauwe muisjes. 'Hhmm lekker', roept Fleur, en ze propt een beschuitje in haar mond. 'Hier heb ik zolang op gewacht', murmelt ze met volle mond. Ik voel hoe er een glimlach op mijn gezicht verschijnt.

Eva

Iedereen zit lekker van een beschuitje met muisjes te smikkelen, maar ik kan alleen maar staren naar het kleine hummeltje in mijn armen. Ik ben enorm verliefd op mijn eigen kind. Ik voel zo veel liefde dat mijn hart bijna uit elkaar lijkt te spatten. Met een trotse glimlach kijk ik de kamer rond. Fleur zit naast mij op bed, Wolfs zit aan het voeteneind en rechts van mij zitten Romeo, Marion en Danai op klapstoeltjes naast het bed.

Ik zie dat Marion haar beschuitje op heeft en verlangend naar mijn slapende zoon zit te kijken. 'Wil je hem even vasthouden', vraag ik glimlachend. 'Mag dat', vraagt ze. 'Natuurlijk gekkie', antwoord ik, 'anders zou ik het toch niet vragen'. 'Nou kom maar op dan', zegt ze en ze steekt enthousiast haar armen uit. 

Met moeite probeer ik overeind te komen uit de kussens, waarin ik diep ben weggezakt. Maar door de huidige stand van zaken wat betreft mijn buikspieren, is dat zonder enig resultaat. 'Laat mij maar Eef', zegt Wolfs behulpzaam. 'Nee ik kan het zelf', zeg ik beslist. 'Laat me nou helpen Eva', zegt hij bijna smekend en hij kijkt me aan. 

'Oké dan', geef ik me gewonnen en gelaten leg ik Sepp in Wolfs' sterke armen. Voorzichtig legt hij het kereltje in de armen van Marion. 'Weet je hoe het moet', vraagt hij bezorgd, 'een hand onder het hoofdje enzo'. Hij kijkt gespannen toe, hoe Marion haar armen om zijn zoon vouwt. 'Wolfs ik denk dat Marion wel weet hoe ze een baby moet vasthouden. Ze heeft het al wel eens eerder gedaan met Frits', mompel ik.