Fleva Forever After

Hoofdstuk 136

Eva

Ik werp een blik op de klok en zie dat het iets over half acht is. 'Ga je mee ontbijt maken voor papa, dan gaan we hem verrassen', glimlach ik naar mijn zoon. Hij knikt enthousiast, 'jaa leuk'. Een halfuur later loop ik met een rammelend dienblad achter Sepp aan de trap op. Het dienblad staat propvol met glazen jus d'orange, croissantjes, hardgekookte eitjes, broodbeleg, borden en bestek. Mijn zoon wil de slaapkamer al inlopen, maar ik hou hem tegen.

'Wacht even konijntje, we moeten eerst je cadeautje en je zussen ophalen', fluister ik. 'Oh ja', mompelt Sepp. 'Als jij je cadeautje gaat halen van boven dan maak ik Pip en Zus wakker, goed', knipoog ik naar het ventje. Hij knikt, 'ja mama', zo vlug als hij kan klimt hij de trap op naar zijn eigen kamer. Zijn kleine voetjes roffelen op de traptreden.

Ik open ondertussen de deur naar de kamer van de meiden en wordt begroet door twee vrolijke meisjes, die - hoe kan het ook anders - in hetzelfde bed staan. 'Goeiemorgen meiden, zijn jullie klaar voor Vaderdag', jubel ik opgewekt. Terwijl ik het dienblad met het ontbijtje boven op de commode wegzet, veilig uit het bereik van grijpgrage peuterhandjes.

Hoor ik hoe de tweeling achter mij al op eigen houtje uit hun bed begint te klimmen. Even later voel ik twee paar handjes die mijn benen omklemmen, 'mama', klinkt het in koor. Ik buig voorover en druk een kus op hun haren, 'hallo schatjes'. In sneltreinvaart verschoon ik de tweeling en geef hen allebei hun eigen cadeautjes die ze hebben geknutseld op de crèche.

Dan stormt Sepp de kamer in, 'ik heb het mama', roept hij trots terwijl hij zijn knutselwerkje boven zijn hoofd houdt. Ik steek mijn duim op, 'op naar papa', gebaar ik. Sepp, Pip en Zus waggelen voor mij uit naar de slaapkamer, ik volg ze op de voet met het zware dienblad in mijn handen. Sepp blijft vragend stil staan voor de deur van de kamer. Ik knik, 'toe maar, konijntje'.

Sepp trekt aan de deurklink en rent dan naar binnen. Pip en Zus weten niet hoe snel ze hun grote broer moeten volgen, 'wakker worden papa'. Ik zie direct al aan Wolfs' houding dat hij eigenlijk al wakker is, maar hij doet net alsof hij slaapt voor de kleintjes. Sepp, Pip en Zus hebben de grootste lol om hem wakker te maken, hij wordt gekieteld en er wordt in zijn neus geknepen. 

Als Sepp uiteindelijk een bommetje maakt op zijn maag, wordt hij eindelijk wakker. 'Nou ja, wat een verrassing', grijnst hij schor en hij geeft mij een vette knipoog. Eén voor één tilt hij alle kuikentjes op het hoge bed om vervolgens door hen bedolven te worden onder knuffels. Ik zet het dienblad met het ontbijtje even aan het voeteinde op veilige afstand van de drukte en kruip naast mijn gezin op het matras. 

Glimlachend wurm ik me door alle krioelende minimensjes en druk een zoen op Wolfs' lippen, 'fijne Vaderdag', murmel ik. 'Dankjewel', knipoogt hij. 'We hebben ontbijt papa, en cadeaus', roept Sepp trots. 'Nou wat een feest, laat eens zien', grijnst Wolfs. Sepp geeft Zus een duwtje naar voren, 'ga jij maar eerst, jij bent nog klein'. 

Trots kijk ik naar mijn zoon. Hij neemt zijn rol als grote broer serieus, zelfs als dat inhoudt dat zijn kleine zusjes eerst mogen en hij even moet wachten. Zus houdt trots haar knutselwerkje in de lucht, 'kijk papa'. Wolfs trekt haar op schoot en kijkt over haar schouder naar het werkje. Het is een foto van Zus in een boevenpakje achter tralies, met daarboven de tekst "een dikke kus van je grootste boef!". 

Wolfs drukt een kus op de kruin van zijn jongste dochter, 'dankjewel boefje'. Glunderend kijkt het meisje haar vader aan. Dan is het de beurt aan Pip, ze kruipt naast haar tweelingzusje op haar vaders schoot en houdt haar werkje onder zijn neus. Zij heeft hetzelfde geknutseld als Zus en heeft ook hetzelfde tekstje op de achterkant. 

Er zijn honderdduizend papa's op de wereld, daar zitten heel veel lieve bij. Maar geen papa op de hele wereld, is zo leuk en lief als jij! 

Pip klapt vrolijk in haar handjes, 'mooi, mooi', kirt ze tevreden terwijl Wolfs in haar zij kriebelt. Sepp wipt ondertussen opgewonden naast mij op het matras, 'nu ik, nu ik'. Wolfs kijkt glimlachend naar het blije ventje en maakt ruimte op zijn schoot voor zijn zoon. 'Kijk papa, ik heb dit gemaakt', overhandigt Sepp plechtig zijn cadeautje.