Fleva Forever After

Hoofdstuk 153

Wolfs

Na een aantal persweeën begint er lichte onrust te ontstaan. 'Eva, je bent nu al twintig minuten aan het persen maar het hoofdje van het kindje komt maar niet richting de uitgang. Als het hoofdje bij de volgende weeën ook niet zakt dan gaan we je een handje helpen, goed', legt Ella uit. Eva begint licht in paniek te raken, 'waarom lukt het niet', hijgt ze.

'Het kindje ligt een beetje moeilijk, maar je doet het hartstikke goed en wij gaan je allemaal helpen', legt Louise uit. Nagelbijtend wacht ik de volgende weeën af, terwijl ik Eva zo goed mogelijk probeer te ondersteunen. Ik hou de blikken die Louise, Ella en Willem met elkaar wisselen haarfijn in de gaten.

'Het CTG is suboptimaal', roept Willem plots, er begint een alarm te piepen. 'We moeten opschieten Ella', dringt Louise aan. 'Wat gebeurt er', roep ik nu ook. Ella gebaart iets naar Louise die een apparaat van de kar achter zich tilt. 'Willem bel Jerry, nu', instrueert Ella.

'Eva, Floris, kijk me even aan. Ik ga uitleggen hoe het zit', ratelt ze dan, 'het eerste kindje heeft het moeilijk. De hartslag daalt, daarom is het belangrijk dat de baby zo snel mogelijk geboren wordt. Eva ik ga proberen om je te helpen met een vacuümpomp, dan kan ik richting geven aan het hoofdje. Daarvoor moet ik wel een knip zetten vind je dat goed', vraagt Ella.

Eva knikt, 'ja ja', ze heeft tranen in haar ogen, 'zorg voor de baby'. Willem komt naast Eva's hoofdeinde staan, 'je doet het heel goed Eva, ik begrijp dat het eng is, maar wij weten allemaal wat we doen'. 'Wij houden je kindjes in de gaten Eva, focus jij maar op het persen', hoor ik Louise zeggen. 'Er komt een wee', kreunt Eva.

'Oké Eva, duw maar mee dan knip ik en zet ik de vacuümpomp', legt Ella uit. Eva knijpt mijn hand bijna fijn. Het geluid van de knip en de pomp, bezorgt me kippenvel en er kruipt een rilling over mijn rug. Eva kermt zachtjes. 'Het is gelukt Eva, bij de volgende wee alles geven', hoor ik Ella zeggen. De deur zwaait open en er komen vier witte jassen naar binnen gelopen.

'Gemelli, eerste kind, suboptimaal CTG, vacuüm extractie', hoor ik Louise roepen. Ik hoor Eva ondertussen paniekerig jammeren, troostend strijk ik over haar hoofd, 'rustig Eef, het komt goed. Ik ben er, het is bijna voorbij'. Ik voel me zo machteloos, Eva heeft zoveel pijn en ik kan helemaal niets voor haar doen.

'Eva, diepe hap lucht. Kin op je borst en zo min mogelijk geluid maken', instrueert Ella, 'dat kost allemaal kracht'. Eva ademt schokkerig in en perst zo hard als ze kan mee met de wee. 'Ja dat is het Eva. Het hoofdje komt, heel goed', hoor ik. Er gebeurt zoveel om me heen dat ik het overzicht een beetje kwijt ben.

Ik hoor piepjes en mensen overleggen. Ik zie wapperende jassen, scharen, zuurstofflessen, lakens, er vliegt van alles door mijn gezichtsveld. Dan hoor ik opeens, 'ja ja, kijk eens. Je kindje komt. Kijk maar tussen je benen Eva, daar komt je kindje'. Plots is daar dan een piepklein slap en blauw baby'tje. Ik hou mijn adem in, het ziet er niet goed uit.

Het kindje wordt door Ella op Eva's borst gelegd en begint gelukkig wel gelijk te huilen. Opgelucht laat ik de lucht uit mijn longen ontsnappen, huilen is een goed teken. Eva huilt ook, 'ademt ie, ademt ie', snikt ze. 'Ja het gaat goed, heel goed gedaan meis', sust Louise. Willem en Louise wrijven het kindje droog en zetten een mutsje op het hoofdje, waar overigens een enorme bos haar op zit.

Met grote ogen staar ik naar het ieniemienie mensje op Eva's borst. Ik druk een kus op haar voorhoofd, 'ik ben zo trots op je Eef, je hebt het zo goed gedaan'. Huilend kijkt ze me aan, 'ik voel dat ie beweegt, dat ie ademt'. 'We gaan het kindje even afnavelen, dan gaat de kinderarts er even naar kijken goed', onderbreekt Ella ons.

Ze houdt een schaar onder mijn neus, 'wil jij knippen'. Ik knik en pak gretig de schaar aan, in een vloeiende beweging knip ik de navelstreng door. Het kindje wordt van Eva's buik overgeheveld naar één van de bedjes en opgangen door de kinderarts. Er worden termen geroepen als tensie, suctie, bijblazen met kapje.