Fleva Forever After

Hoofdstuk 89

Zojuist even de aflevering van afgelopen vrijdag teruggekeken en ik ben echt blij verrast. Ik vond het een steengoede aflevering, écht even anders ook dan we van flikken gewend zijn. Ik vind het dan toch leuk dat je kan merken dat Victor heeft geschreven en geregisseerd, zijn afleveringen vind ik altijd net wat intenser en action-packed. Arme Marion krijgt het wel voor haar kiezen en ik vond Wolfs een beetje lomp tegenover Eva over Maurice. Ben benieuwd hoe het seizoenseinde eruit gaat zien. Voor nu, veel leesplezier met dit nieuwe deeltje dat een stuk lichtvoetiger is dan de aflevering!

Wolfs

Dan trekt Sepp mijn aandacht. Hij probeert wiebelend in de kinderwagen van zijn zusjes te klimmen. 'Wacht even Sepp, dit is niet zo handig', sputter ik. Met twee stappen ben ik bij de wagen en til mijn zoon op. Het bungelende ventje begint te spartelen onder mijn arm, 'alleen even kijken', pruttelt hij. 'Kijken mag, klimmen niet', antwoord ik streng, terwijl ik de peuter weer veilig op de grond zet. 

Beteuterd staart het jochie naar zijn tenen. Ik trek gekke bekken naar mijn dochters in de kinderwagen, die zich overigens keurig gedragen. 'Het is saai', zucht mijn zoon verveelt. Ongeduldig kijk ik op mijn horloge, ook ik vind het lang duren. 'Nog vijf minuutjes konijn, dan gaat de zaal open', sus ik en ik laat mijn vingers door de wilde lokken van het ventje glijden. 

Er klinkt een diepe zucht en mijn zoon laat zich dramatisch op het dikke, fluweelrode tapijt op de vloer vallen. 'Duurt laanggg', kreunt hij. Ik schiet in de lach, 'lekker overdreven weer Sepp. Misschien moet jij ook maar het toneel op later, je bent een acteurtje in de dop met al je grote emoties'.

Ik hijs de peuter van de vloer en zet hem op mijn schoot met zijn gezicht naar me toe. Ik begin met mijn knieën te wippen zodat het ventje op en neer hobbelt. 'Zandweggetje, zandweggetje..', begin ik, ik wip iets harder zodat Sepp steeds harder hobbelt. '..Grindweggetje, grindweggetje..', ik wiebel nog wat wilder, het ventje zit giechelend op mijn schoot. 

'..Hobbelweggetje, hobbelweggetje..' Sepp stuitert op mijn bovenbenen. En dán, op een onverwacht moment, laat ik mijn knieën uit elkaar vallen zodat mijn zoon door mijn benen richting de grond zakt. 'Gat in de weg', grom ik grijnzend. Terwijl ik het ventje, net voor hij met zijn billen de grond raakt, weer op vang. 

De peuter kijkt even verschrikt maar begint dan te schaterlachen, 'nog een keertje', smeekt hij. Ik knipoog naar hem, 'jij houdt wel van spannende spelletjes hè', het jochie knikt. 'Vooruit dan maar', mompel ik en ik begin weer te wippen.

Als Sepp voor de derde keer, griezelend door mijn benen zakt, staat Eva weer voor mijn neus. Twee flesjes chocomel mét rietje in haar ene hand en een dampend bekertje slappe theaterkoffie in haar andere hand. 'Kijk eens, een bakkie slootwater', grijnst ze terwijl ze de koffie in mijn hand duwt. Ik grimas, 'dank je', een beetje beteuterd kijk ik in het treurige bekertje, getver. 

Gruwelend neem ik een slok van het hete goedje, mijn vermoeden is juist, de koffie is niet te zuipen. Grijnzend kijkt Eva me aan, 'is het wat'. 'Ik vind weinig dingen erger dan een broodje zelfmoord, maar deze "koffie", spant echt de kroon', stel ik vast. Ik ontvang een speelse stomp tegen mijn schouder, 'schei uit met je broodje zelfmoord', bromt Eva met twinkelende ogen. 

Terwijl ik mijn best doe om de gore koffie weg te krijgen, proosten Sepp en Eva vrolijk met hun chocomel en beginnen tevreden aan hun rietje te zuigen. 'Zo moeder, zo zoon', grijns ik. Het ventje zit tevreden tussen mij en Eva in op het bankje. Hij wiebelt vrolijk met zijn benen, 'zo, gezellig', murmelt hij. Eva kijkt me grijnzend aan en drukt haar lippen op Sepps kruin, 'zeker konijntje', mompelt ze. 

We horen een luide zoemer gaan, 'dames en heren, de grote zaal is nu geopend'. Ik sla het restje koffie walgend achterover en gooi mijn bekertje in de prullenbak. 'Je bent er klaar voor', zegt Eva spottend. 'Wat', zeg ik verontwaardigd. 'Niets', grinnikt ze hoofdschuddend, 'ik hou van je. Je bent zo schattig als je zo enthousiast bent'.