Fleva Forever After

Hoofdstuk 42

Dit stukje sluit aan op het vorige stukje, dus als je het verhaal een beetje kwijt bent, raad ik aan om het vorige deeltje nog even te lezen. Veel leesplezier!

Eva

De gure wind schuurt langs mijn wangen en duik wat dieper in mijn jas. Ik heb mijn ogen strak op Wolfs gericht die bij elke bocht dichterbij komt. Tussen de bochten door probeer ik mijn ski's steeds wat meer parallel te houden. Dat ziet er een stuk beter uit en voelt veel aangenamer voor mijn rug en bovenbenen. Ondertussen kijk ik om me heen naar de skiërs met meer ervaring en probeer de kunst af te kijken. 

Het laatste stukje naar Wolfs glij ik recht naar beneden. Soepel verplaats ik mijn lichaamsgewicht richting de berg, op de achterkant van mijn ski's en kom vlak onder Wolfs tot stilstand. 'Hèhè, daar ben je eindelijk', zucht hij dramatisch, 'ik sta hier al uren'. Ik rol met mijn ogen, 'sukkel', sis ik, 'dan moet je maar niet uit de lift vallen hè', sneer ik. Hij heft defensief zijn handen op, 'oké, oké'. 

Ik schiet in de lach en strompel onhandig omhoog. Ik trek zijn hoofd naar me toe en probeer een kus op zijn lippen te drukken, maar onze helmen zitten in de weg en knallen tegen elkaar. We schieten in de lach, ik probeer het nog een keer. Nu kantel ik mijn hoofd en raak dan net met mijn lippen de zijne. 'Vind je het wat', vraag ik dan. 

'Nou vroeger ging het een stuk beter moet ik bekennen, maar ik vind het wel leuk', zegt hij. 'Ach joh, je moet gewoon weer een beetje inkomen', spoor ik aan. Hij grijnst, 'jij daarentegen hebt de smaak goed te pakken zo te zien'. Ik bloos, 'ik vind het echt heel leuk', beaam ik, 'lekker een beetje stunten en racen in de sneeuw'. 

Hij wrijft over mijn helm en trekt me tegen zich aan, 'het staat je goed', glimlacht hij. 'Pas je wel een beetje op de kleine', hij legt zijn hand even op mijn buik. 'Tuurlijk, ik ben voorzichtig. Maak je geen zorgen', zeg ik terwijl ik mijn hand op de zijne leg. 'Ooh wat romantisch hier', horen we dan achter ons, Fleur komt wankel aan geglibberd. 

'De vonken spatten ervan af', plaagt ze. Ik voel mijn wangen rood kleuren. 'Fleur', zegt Wolfs waarschuwend, hij slaat zijn arm beschermend om me heen. Rafael voegt zich bij ons, met Timon op zijn hielen. 'Dat ziet er goed uit jongens', prijst Timon, 'beneden mogen jullie meteen weer richting de lift, dan leg ik boven wat nieuwe techniek uit'. 

We knikken braaf en maken ons klaar om richting de lift te skiën. Wolfs klikt zijn ski's weer aan en redelijk soepel dalen we alle vier het resterende deel van de piste af. De rest van de ochtend leren we nieuwe techniek en is het vooral veel vallen en opstaan, zowel op de piste als in de lift en dan oefenen, oefenen, oefenen. 

Nadat we wat hebben geluncht in een van de eettentjes onderaan de pistes. Besluit Wolfs om beneden bij Sepp te blijven en met hem een beetje heen en weer te glijden op het oefenweitje. Rafael, Fleur en ik wagen ons al aan de rode piste en doen ons uiterste best om heelhuids beneden te komen. Iedereen geniet met volle teugen van het ski-uitje. 

Na een gezellig dinertje in het skidorp rijden we weer terug naar het huisje om moe maar voldaan onder de wol te kruipen. Het fanatisme is aangewakkerd en in plaats van het geplande ruïne bezoek op de vierde dag. Besluiten we met zijn allen dat we nog een tweede dag op de piste willen spenderen. 's Ochtends bieden Fleur en Rafael aan om met Sepp te sleeën op de oefenweide. 

Wolfs en ik gaan samen op pad. En ondanks de blauwe plekken die hij heeft opgelopen na zijn val uit de lift, slaat hij zich dapper door de pistes heen. Ik ben helemaal losgekomen en zoef zo hard als ik kan van de hellingen naar beneden. Wolfs heeft ondertussen zijn oude skitalent weer teruggevonden en inmiddels zijn we behoorlijk aan elkaar gewaagd. 

De hele ochtend racen we achter elkaar aan, om vervolgens in de stoeltjesliften weer dicht tegen elkaar aan te kruipen om warm te blijven. 's Middags eten we met zijn vijven beneden en daarna gaan we met zijn allen de berg op, zelfs Sepp gaat mee. Ik heb gisteren afgekeken hoe andere mensen met kinderen dat doen. 

En zag een aantal ouders met hun kinderen tussen hun benen naar beneden skiën, dus dat wilde ik eigenlijk proberen. Als we boven op de berg staan, kijk ik naar beneden. Opeens begin ik te twijfelen of dit wel zo'n goed idee was. Wolfs ziet mijn twijfel en legt zijn hand op mijn schouder, 'we doen het gewoon rustig aan oké', zegt hij. 

Ik knik dapper. Fleur en Rafael zijn alvast begonnen en maken halverwege de piste keurige pizzapunt bochtjes. Ik haal diep adem en klem Sepp tussen mijn knieën. 'Ben je er klaar voor konijn', vraag ik, ik zie hoe hij knikt, 'daar gaan we dan'. Ik zet me af en begin voorzichtig te glijden. Sepp jubelt enthousiast. 

Ik voel hoe er een grijns op mijn gezicht verschijnt. Ik probeer een bochtje te maken en dat lukt gelukkig zonder al te veel horten en stoten. Vanuit mijn ooghoek zie ik hoe Wolfs zijn duim naar me opsteekt. Als ik merk dat ik wat ontspanner op mijn ski's sta, durf ik wat meer vaart te maken tot groot plezier van Sepp.

Wolfs

Eva skiet iets lager op de berg met Sepp naar beneden. Ik besluit om haar in te halen en wacht een stukje onder haar op de berg. Ik kijk toe hoe ze soepel met het ventje tussen haar benen de berg afglijdt. Een trotse glimlach glijdt over mijn gezicht. Ze is echt geweldig, zwanger en met een kind tussen je knieën van een berg af skiën. 

Er is maar één vrouw op de wereld die dat kan, en die ene is toevallig wel de mijne. Snel vis ik mijn telefoon uit mijn jaszak een maak een filmpje van Eva en Sepp voor het thuisfront. 'Eva en Sepp op de lange latten', app ik naar Marion. 'Ach wat heerlijk. Het ziet eruit alsof jullie het geweldig hebben daar, geniet ervan', appt ze direct terug. 

'Bedankt, wij gaan hier nog even genieten, werk ze', typ ik terug. Marion stuurt een duimpje terug. Ik berg mijn telefoon weer op en kijk zoekend de piste rond, dan herken ik Sepps knaloranje skipak. Ik zwaai in hun richting en zie hoe Eva vlot mijn kant op skiet. 'Gaat goed zo hè', roept ze enthousiast. 'Het ziet er heel goed uit', knik ik. 

Ik richt me tot Sepp, 'vind jij het ook leuk konijn', vraag ik. Het ventje knikt vrolijk, 'harder, harder', kraait hij. 'Ja dat zou je wel willen hè', zegt Eva liefkozend en ze wrijft over zijn helm. 'Lekker een beetje stunten, net je moeder', grinnik ik. Eva kijkt me twinkelend aan, 'tsja wat wil je dat ik zeg', grijnst ze schouderophalend. 

Ik trek haar tegen me aan en geef haar onhandig een zoen. Ik voel hoe haar tong in mijn mond glipt en laat me even opgaan in het moment. 'Jongennss', klinkt er dan dramatisch van onder, 'ikke ski', zucht Sepp theatraal. We schieten beide in de lach om het bijdehante gedrag van de peuter die ons ongeduldig aankijkt. 

'Hij lijkt toch ook op jou dus', lacht Eva. 'Hoezo', zeg ik verontwaardigd. 'Jullie kunnen allebei zo heerlijk dramatisch zijn', zucht ze verliefd. 'Ik ben helemaal niet dramatisch', probeer ik nog. 'Echt wel', zegt ze beslist en ze slaat haar armen over elkaar om haar woorden kracht bij te zetten. Ik steek mijn tong uit. 

'Wie het eerst beneden is', grijns ik dan en ik laat me naar beneden glijden. 'Hé', hoor ik nog verontwaardigd, 'dit is niet eerlijk, ik heb extra bagage'. Ik maak met mijn armen een soort, "helaas" gebaar. Dan hoor ik hoe ze grommend de achtervolging inzet. Sepp moedigt zijn moeder ondertussen luid aan, 'harder mama, harder'. 

Net voordat ik beneden ben, zie ik dat Eva en Sepp me voorbijglijden. Ik probeer ze nog in te halen maar ik ben te laat. Triomfantelijk danst Eva met Sepp onderaan de berg om hun overwinning te vieren. 'Lekker puh papa', roept Sepp, Eva giechelt. 'Gefeliciteerd met de winst', geef ik mokkend toe. 'En niet zo bijdehand, jij', zeg ik lachend tegen Sepp, terwijl ik met twee vingers tegen zijn helm tik. 

Eva klikt mijn helm los en drukt een kus op mijn wang. 'Gelukkig vind ik verliezers heel aantrekkelijk', fluistert ze in mijn oor. Dan pakt ze mijn hand vast, 'kom we gaan Fleur en Rafael zoeken, die zitten vast al een uur op ons te wachten'. 'Ah joh die zitten al lang en breed op een terrasje ofzo', brom ik. 'Nou dat komt mooi uit, want ik heb enorm veel zin in chocomel', grijnst Eva. 

'Wil je ook chocomel Sepp', vraagt ze aan onze zoon. 'Jaa', knikt het ventje wild, 'choco lekker'. We klikken onze ski's uit. 'Mama tillen', jengelt Sepp. 'Nee konijn, even zelf lopen. Mama kan je nu niet tillen', zegt Eva. Het ventje kijkt beteuterd en wendt zich dan tot mij, 'papa tillen', hij kijkt me smekend aan. 'Sorry vent, dat gaat echt niet meer. Papa moet jouw ski's al dragen, ik heb geen sterke armen meer over'. 

Het jochie slaat teleurgesteld zijn ogen neer. 'Maar kijk Sepp', zegt Eva, terwijl ze haar hand in de lucht houdt, 'mama kan wel jouw hand vasthouden, is dat ook goed'. Sepp kijkt haar even bedenkelijk aan, maar gaat dan toch akkoord. Hij legt zijn kleine handje in de hare en zijn pruillip verdwijnt als sneeuw voor de zon. Met zijn drieën gaan we op zoek naar Fleur, Rafael en warme chocolademelk met slagroom natuurlijk.