Fleva Forever After

Hoofdstuk 57

Eva

Eindelijk neemt Suzanne op, 'Floris, wat kan ik voor je doen' klinkt er door de telefoon. 'Je moet nu komen', roept hij door de telefoon terwijl hij tegenover mij in bad stapt, 'de baby's komen nu, de deur is open'. 'Heel goed dat je belt, ik kom eraan', zegt Suzanne kalm. Op dat moment voel ik een perswee. Ik kan het niet meer tegenhouden en het hoofdje van de eerste baby floept tussen mijn benen. 

'Het hoofdje is er al', roept Wolfs geschrokken, 'ze zit in bad'. 'Oké goed luisteren', zegt Suzanne door de telefoon, 'probeer niet in paniek te raken. Eva luister naar je lichaam, je hebt dit al een keer gedaan, je weet hoe het moet'. Ik probeer me op haar stem te focussen en mijn paniekerige ademhaling onder controle te krijgen. 

Ik kijk Wolfs aan en zie aan alles dat de stress door zijn lichaam giert. 'Wolfs rustig aan', hijg ik, 'dan gaat het lukken'. Wolfs knikt geforceerd. 'Voel met je hand rond het nekje Floris', beveelt Suzanne. Hij zit op zijn knieën tussen mijn benen en heeft één hand onder het geboren hoofdje. Met zijn andere hand voelt hij rond het nekje. 

'Voel je de navelstreng rond de hals', vraagt Suzanne. 'Nee', zegt Wolfs richting de telefoon, ik zucht opgelucht. 'Dat is mooi', zegt Suzanne, 'bij de volgende wee gaat Eva persen en draai jij het kindje een kwartslag zodat de schouders door het bekken kunnen', instrueert ze ons. Tot mijn verbazing is de paniek die ik net voelde helemaal weggeëbd. 

Ik voel juist een soort vreemde rust in mijn lichaam. Bij Wolfs zie ik de paniek echter nog in zijn ogen, 'rustig, haal even diep adem', puf ik, hij kijkt me aan. Zijn blauwe ogen flitsen zenuwachtig heen en weer en de spieren in zijn schouders zijn strak aan gespannen. 'We zijn een team', hijg ik. Hij knikt, 'ik vind het doodeng, Eef. Ik doe echt mijn best'. 

'Weet ik', mompel ik hijgend. Ik voel de volgende perswee aankomen. 'Nu, draaien', kreun ik, ik pers en Wolfs draait. 'Ja ze komt Eef, ze komt echt', stamelt hij vol ongeloof. Dan glibbert plots de baby tussen mijn benen, Wolfs legt haar direct op mijn borst. 'Ja, de eerste baby is er', roept hij door de telefoon. Het baby'tje begint gelukkig meteen te huilen. 

Schreeuwend ligt ze op mijn borst. 'Goed zo jongens', zegt Suzanne, 'hou haar warm'. Wolfs grijpt een handdoek van de grond en drapeert die over mijn borst en het baby'tje. 'Ze huilt, ze ademt, het gaat goed', roept Wolfs nog richting de telefoon. Voorzichtig strijkt hij met zijn grote vinger over haar kleine wangetje, 'dag meisje, wat ben je klein', mompelt hij. 

Betoverd staar ik naar het kleine mensje op mijn borst. Ik druk mijn lippen op haar plakkerige hoofdje, 'hallo schatje', fluister ik bijna. 'We hebben gewoon een dochter Eef', glimt Wolfs trots. 'Mooi is ze hè', glimlach ik. Hij knikt, 'ze is prachtig'. Stilletjes staren we naar het kleine mensje, dat inmiddels gestopt is met huilen en met grote ogen om zich heen kijkt. 

Ik voel de tweede baby ondertussen draaien in mijn buik. 'Wolfs', kreun ik, mijn hand knijpt in zijn onderarm en mijn nagels boren zich in zijn huid. 'De tweede', kan ik nog net uitbrengen. Een nieuwe perswee golft door mijn lichaam. 'Ik zie haar hoofdje Eef, ze heeft een heleboel haar', roept Wolfs enthousiast. 

Ik geef een beetje mee met de wee en voel hoe het hoofdje langzaam naar buiten glijdt. De scherpe pijn verspreid zich door mijn onderlichaam, ik probeer te ontspannen en de pijn weg te zuchten. 'Goed zo Eef', moedigt Wolfs me aan. 'De baby', kreun ik, het glibberige baby'tje op mijn borst spartelt gevaarlijk en dreigt van mijn borst te glijden. 

Wolfs houdt het meisje met zijn vrije hand op zijn plek, 'ik heb haar vast, Eef', stelt hij me gerust. De brandende pijn in mijn onderlichaam, maakt me licht in mijn hoofd. Suzanne roept dingen door de telefoon maar die hoor ik niet meer. Ik voel een nieuwe perswee aankomen en leg mijn kin op mijn borst. 'Vangen Wolfs', weet ik nog net uit te brengen.