Fleva Forever After

Hoofdstuk 44

Wauwie 1000 reads op dit verhaal, heel erg bedankt voor jullie stemmen en reacties! Ik vind het schrijven, tegen verwachting in, eigenlijk hardstikke leuk. Dit verhaal duurt nog wel eventjes, ik heb een tijdlijntje opgezet en inspiratie genoeg. Ik hoop dat jullie het nog leuk blijven vinden om te lezen. Als je suggesties hebt of ideeën voor het verhaal, laat me dat vooral even weten. Voor nu rest mij te zeggen: veel leesplezier! 

Eva

Na een lange dag in het safaripark rijden we met zijn vijven naar huis. Daar eten we gezellig met zijn allen en dan trekken we een spelletje uit de kast. Ongeduldig check ik een aantal keer mijn berichtjes, in de hoop dat de laatste mysteryguests al iets van zich hebben laten horen. Het loopt al tegen achten, als ik mijn mobiel voel trillen in mijn broekzak. 

Snel vis ik het toestel uit mijn zak en swipe over de melding op mijn scherm. 'We zijn er over een kwartiertje', luid het appje. Ik werp een schuin oog op Sepp die stilletjes met zijn nieuwe duplo speelt voor de openhaard. Zijn rode oortjes verraden dat hij moe is, maar ik besluit het jochie nog even wakker te houden tot onze gasten er zijn. 

'Joehoe Eef', Wolfs zwaait met zijn hand voor mijn ogen, 'jij bent aan de beurt'. Ik duw zijn hand weg en knipper wild met mijn ogen, 'jaha', brom ik. Ik leg mijn telefoon weg en focus me weer op het spel. Wolfs heeft het halve spelbord vol gelegd met zijn groene treintjes. Ik blader even door mijn kaartjes en leg dan twee sporen. 

Nog eentje en dan heb ik mijn eerste route compleet. Ik laat mijn ogen nog even zoekend over het spelbord glijden en geef dan de beurt door aan Fleur. Als Wolfs opnieuw aan de beurt is gaat de bel. Verbaasd kijkt hij op, 'wie kan dat nou zijn'. Met een uitgestreken gezicht kijk ik hem aan, 'geen idee'. 'Ik ga wel even kijken', zegt Wolfs en hij staat op om naar de deur te lopen. 

Snel wenk ik Sepp, 'kom eens konijntje', fluister ik buiten gehoorafstand van Wolfs. Slaperig komt het ventje mijn kant op, 'wat is er mama'. 'Er staat een verrassing voor de deur Sepp', grijns ik, 'zullen we samen even kijken'. 'Oké', stamelt het ventje. Met Sepp op mijn arm loop ik achter Wolfs aan naar de voordeur, we worden gevolgd door Fleur en Rafael. 

Terwijl wij achter Wolfs in de gang staan, opent hij voorzichtig de deur. 'Wat doen jullie nou hier', roept hij verbaasd als hij ziet wie er voor de deur staan. 'Dat zijn onze laatste mysteryguests', zeg ik triomfantelijk, 'laat je ze even naar binnen het is nogal koud buiten'. Ik leg mijn hand op zijn schouder en duw hem opzij. 

De rode krullen van mijn beste vriendin komen achter de deur vandaan. 'Marion, wat gezellig dat je er bent', ik sla mijn vrije arm om haar heen. 'Gezellig dat we mogen komen', grijnst ze. 'Hey Sepp, wat zie je er moe uit jochie', ze aait over de rode wangetjes van mijn zoontje. Hij kan nauwelijks zijn ogen openhouden, maar perst toch een glimlach over zijn lippen. 

Na Marion komt Frits de gang in, vrolijk begroet hij ons, hij sleept drie propvolle tassen achter zich aan. 'Hoi Frits', lach ik en ik woel door zijn rode haren, 'je mag je spullen daar neer zetten', wijs ik. Dankbaar zet hij de zichtbaar zware tassen onder de trap. 'Hallo', klinkt de vrolijke stem van Danai. Ze stapt over de drempel de gang in met een slapende Felice in haar armen. 

Ik geef haar een stevige omhelzing, 'fijn dat jullie er zijn', grijns ik. Achter Danai komt Romeo de gang in, ik geef hem een tikje tegen zijn hoofd, 'leuk dat je er bent man'. 'Kom snel verder', wenk ik en ik loods onze gasten het woongedeelte in. 'Dit is de keuken, eetkamer en de woonkamer', gebaar ik. 

'Wow wat groot', Romeo kijkt zijn ogen uit, 'hier kunnen wij wel twee nachtjes vertoeven hoor'. 'Wacht maar tot je boven hebt gezien', lacht Wolfs, 'zal ik jullie de slaapkamers even laten zien, dan kunnen jullie meteen je spullen uitpakken'. Zonder antwoord af te wachten loopt hij weer richting de trap. 'Fleur, Rafael, helpen jullie Romeo en Danai even met uitpakken', roept hij vanaf de overloop.