Fleva Forever After

Epiloog deel III

De een-na-laatste, hier gaat ie dan...

Eva

Romeo tikt op mijn schouder, 'ga je mee, dan kunnen we nog even de laatste dingetjes doornemen met Marion'. Ik knik, 'ik loop achter je aan'. Ik sein even naar Wolfs die zich inmiddels heeft gemengd onder de andere gasten, dan volg ik Romeo naar binnen. Na twee trappen klopt Romeo zachtjes op een dichte deur.

'Ja', klinkt Marions stem. De oude deur zwaait krakend open en op mijn mond verschijnt een brede glimlach. Marion staat stralend voor mijn neus, van top tot teen gehuld in wit tule en haar rode krullen zijn spectaculair opgestoken. Voorzichtig geef ik haar een knuffel, 'wow, wat zie je er prachtig uit. Je straalt één en al geluk uit'.

Marion knijpt in mijn hand, 'dankje, ik ben zo zenuwachtig'. 'Nergens voor nodig', glimlacht Romeo naast mij, 'je bent prachtig en er zijn vandaag alleen maar mensen die van je houden'. 'Het is heel gezellig beneden, leuk ook om iedereen weer te zien', bevestig ik. Marion loopt naar het raam en kijkt naar beneden de tuin in, die inmiddels helemaal is volgestroomd met gasten.

Ze friemelt zenuwachtig aan haar vingers. Ik sla mijn arm, voorzichtig om haar haren niet uit model te brengen, om haar heen, 'wat is er'. 'Ik weet gewoon even niet meer waarom ik het toch een goed idee vond om voor allemaal mensen te trouwen in plaats van gewoon met zijn tweetjes', zucht ze.

'Marion', ik pak haar handen stevig vast, 'ik dacht ook altijd dat ik nooit voor een volle zaal zou trouwen, maar het is een van de mooiste dingen die ik ooit heb gedaan. Iedereen die hier vandaag is wil alleen maar dat jullie genieten en je geliefd voelen. Ze vinden het allemaal een eer om op de eerste rij te zitten bij dit bijzondere moment. Je hoeft zo meteen alleen maar naar de liefde van je leven te lopen en JA te zeggen, kind kan de was doen. En weet je, ik heb het ook gedaan dus dan kan jij het zeker'.

Indringend kijk ik haar aan. Ze knikt langzaam, 'ik denk dat JA zeggen wel moet lukken'. Glimlachend kijk ik haar aan, 'ik weet het zeker'. Ik trek haar nog even naar me toe en samen kijken we naar buiten. Mijn blik valt op Frits en Janna die samen met Fleur en Rafael naar hun kleintjes op het klimrek staan te kijken.

'Wat een prachtig gezinnetje hebben Frits en Janna zeg', mompel ik vertederd. Marion knikt trots, 'ja hè, de kleintjes zijn zo leuk'. 'Ik hoop dat het bij ons nog even duurt voordat er kleinkinderen aankomen', lach ik. 'Jullie zijn toch al begonnen', knikt Marion verbaasd naar Jules, Dino en Loek.

'Nou Wólfs is al begonnen als opa, ík ben voor nu nog gewoon Eva. Voor mijn vijftigste zal ik niet als oma door het leven gaan', antwoord ik vlug. Marion trekt een wenkbrauw op. 'Wat jij wil, maar als het zwemt als een eend, loopt als een eend en kwaakt als een eend, dan is het waarschijnlijk een eend', mompelt ze. Ze kijkt me streng aan en dan draait ze zich lachend om.

Romeo staat al die tijd braaf naar ons te luisteren. 'Je bent prachtig en je gaat trouwen en je wordt gelukkig', glimlacht hij naar Marion. Blozend kijkt ze hem aan, 'dank je'. Hij knikt, 'graag gedaan'. Marion haalt dapper adem en recht haar rug, 'zullen we dan maar'. Romeo en ik haken onze armen in die van haar en innig gearmd persen we ons door de smalle deur, op weg naar het altaar.

De ceremonie is prachtig, sfeervolle muziek en een smoorverliefd bruidspaar, wat wil je nog meer. Marion straalt en alle zenuwen lijken verdwenen als ze naast haar Teun aan het altaar verschijnt. Na het ja-woord is het tijd voor een uitgebreide lunch inclusief speeches, waarna het bruidspaar door alle gasten wordt uitgezwaaid.

Als ik na een bomvolle, uitputtende dag, met nog natte haren van het douchen de trap naar de kelder afloop, zie ik tot mijn grote verbazing dat de meeste zooi van vanochtend is opgeruimd. Opgewekt stap ik de woonkeuken in, ik verwacht minstens drie pubers languit op de bank voor de tv aan te treffen.