Fleva Forever After

Hoofdstuk 54

Lieve mensen bedankt voor jullie toffe berichtjes! Voor als het nog niet was opgevallen, dit verhaal heeft een nieuwe omslag, ik vond deze wat beter passen. Veel leesplezier!

Eva

Met enige moeite kom ik weer omhoog en laat me zuchtend in een stoel zakken, ik schuif tussen de meisjes in. 'Houden jullie ook van tekenen', vraag ik terwijl ik een stapeltje kleurplaten in de lucht hou. 'Ja leuk kleuren', roept Maud enthousiast. Ik blader door de stapel tekeningen, 'welke vind je mooi', vraag ik aan haar. 

Het meisje vist een tekening van de Lion King uit de stapel, 'deze', wijst ze. 'Dat is een hele mooie', glimlach ik, 'weet je wie dat is', ik wijs naar het babyleeuwtje op de tekening. Ze knikt vrolijk, 'Simba'. 'Goed zo', prijs ik en ik aai over haar blonde krullen, Evi kiest na lang twijfelen een prinsessenkleurplaat. Al snel zitten we met zijn drieën gezellig te kleuren. 

Ik verbaas me over hoe kalm de meisjes zijn, ze lijken alweer vergeten te zijn wat ze net hebben gezien. Al die tijd staat Wolfs in een hoek van de spreekkamer een beetje te observeren, ik kijk hem aan, hij knikt geruststellend. Dan schuift hij schuin tegenover mij en de meisjes aan tafel. 'Mag ik ook mee kleuren', vraagt hij aan Evi terwijl hij een blauw potlood vastpakt. 

Het kleintje knikt voorzichtig maar houdt de grote enge man die op haar kleurplaat tekent scherp in de gaten. 'Maud', vraag ik dan voorzichtig. 'Ja', mompelt het meisje zonder haar ogen van haar kleurplaat te wenden. 'Kan jij mij vertellen wat er vanmiddag gebeurd is, toen papa jou en Evi in de auto zette'. Het meisje stopt met kleuren, maar het blijft stil. 

'Maud', spoor ik aan. 'Er kwam een man met zwarte kleren', mompelt ze dan zachtjes, ze friemelt aan de dop van de stift. 'En toen', vraag ik verder. 'Hij schreeuwde en hij had een pistool', haar stem begint te trillen. Mijn hart breekt voor het meisje, ik leg mijn hand op haar rug, 'je doet het heel goed Maud', zachtjes wrijf ik over haar rug, 'wat gebeurde er daarna'. 

Ik zie hoe het meisje worstelt met haar woorden. 'Toen, pang', roept Evi dan plots naast me. Ik schrik. 'Papa pijn', zegt Evi met trillende onderlip, de tranen staan in haar ogen, ik trek het meisje tegen me aan. 'De politie kwam.. en toen hij', hakkelt Maud met haar arm wijst ze naar Wolfs. 'Heel goed dat je dit allemaal vertelt Maud', bemoeit Wolfs zich dan met het gesprek, 'heb jij nog iemand anders gezien'. 

Maud schudt haar hoofd, 'alleen die man'. Wolfs knikt, 'weet je nog wat die man riep tegen jouw papa'. Er biggelt een traan over Mauds wang en ik voel haar schoudertjes schokken. Ze schudt haar hoofd, 'ik kon het niet verstaan'. 'Wat bedoel je met niet verstaan, kon je het niet horen of was het een andere taal', vraagt Wolfs door. 

'Andere taal', snikt Maud. 'Sprak hij Engels', probeer ik, het meisje haalt wanhopig haar schouders op. 'Heb je verder nog iets gezien', probeert Wolfs. Het meisje buigt haar hoofd, 'hij had een zonnebril en mijn haar'. 'Had hij krullen en blond haar, net als jij', vraag ik, Maud knikt. Wolfs kijkt me aan, 'zo is het wel genoeg', mimet hij naar me, ik knik. 

Maud veegt de traan van haar gezicht, 'waar is mijn papa'. 'Jaa papa', roept Evi naast me. Ik haal diep adem en zet de meisjes naast elkaar op één stoel, ik pak hun handjes vast. 'Maud, Evi, jullie moeten nu goed luisteren naar mij. Ik ga iets heel belangrijks vertellen', ik kijk ze indringend aan, de meisjes knikken bedeesd. 

Ik weet uit ervaring dat het belangrijk is om zo direct mogelijk te zijn als je met jonge kinderen te maken hebt. Geen vage verhalen vertellen over engeltjes of vlinders, maar woorden gebruiken die ze begrijpen en herkennen. Je moet het niet bagatelliseren, ze moeten snappen wat er is gebeurd en dat hun papa niet meer terugkomt. Ik schraap mijn keel en begin dan rustig te praten. 

'Alle levende mensen hebben een kloppend hartje, jij, papa, ik en de juf. Als je hartje klopt dan kun je dansen en zingen, tekenen en hele warme knuffels geven. Soms als mensen heel oud of ziek zijn gaat hun hartje stuk, dan gaan ze dood. Het hartje stopt dan met kloppen en dan kunnen ze niet meer zingen en knuffelen. Het hartje van jullie papa is ook stuk gegaan. Jullie papa is dood, begrijpen jullie dat'.