Fleva Forever After

Hoofdstuk 13

Warning! 16+ Seksuele content

100 reads op dit verhaal, bedankt allemaal!  Het is me een waar genoegen om dit verhaal te schrijven, ik ben blij dat het in de smaak valt. Vandaag een speciaal deeltje, zal het lang verwachte moment dan eindelijk daar zijn...?

Eva

Hijgend buigt Wolfs zich over me heen en trekt een spoor van kusjes vanaf mijn borsten, via mijn navel, naar mijn venusheuvel en liezen. Ik kreun hevig en tril van de opwinding. Met enige moeite duw mezelf overeind en zoen hem hongerig, ik duw zijn broek naar beneden. Terwijl onze tongen in elkaar op gaan, streelt hij mijn borsten. 

Langzaam zakt zijn hand naar beneden en glijdt tussen mijn benen, ik kreun hard en bijt op mijn lip. Ik pak zijn hand en wijs hem precies waar hij moet zijn. 'Ja daar', hijg ik, 'niet stoppen'. Mijn kreunen wordt gesmoord door onze heftige zoen. Mijn handen duwen zijn boxer naar beneden en ik neem zijn erectie in mijn hand. Hij vangt mijn blik, de opwinding schittert in zijn ogen. 

Ik bijt verleidelijk op mijn onderlip en schenk hem een kleine glimlach, ik weet dat hij dat onweerstaanbaar vindt. Mijn hand masseert zijn steeds stijver wordende erectie en hij kreunt hevig, zijn ademhaling wordt steeds zwaarder. Onze zoen wordt heviger, vuriger en steeds gepassioneerder. Smakkend en hijgend kijken we elkaar. 

Met mijn duim draai ik rondjes over zijn eikel en ik druk wild een zuigzoen in zijn nek. 'Hhmm je bent zo prachtig Eef', gromt hij. Nog steeds masseert hij met zijn duim het gevoelige knobbeltje tussen mijn benen. Langzaam laat hij een vinger in me glijden, mijn adem stokt. Ik kreun hevig en mijn lichaam begint te schokken. 

Hij laat een tweede vinger in me glijden en beweegt rustig op en neer. Ik kietel zijn kloppende erectie die tegen mijn dijbeen rust. Kreunend vindt hij mijn lippen en zoent me hevig, onze tongen raken verstrengeld in elkaar. Ik trek hem wat dichter naar me toe en begeleid langzaam zijn erectie bij me naar binnen.

Wolfs

Ik duw Eva zachtjes achterover op de tafel en buig me over haar heen. Ik krom mijn rug zodat ik helemaal in haar kom. Terwijl ik haar innig zoen, voel ik haar kronkelen onder mij. De houten tafel kraakt gevaarlijk onder ons gewicht. Ik stoot steeds sneller. Ik voel hoe Eva haar bekken kantelt zodat we als puzzelstukjes in elkaar passen. Ze kreunt en gromt hevig. 

Ze spant haar bekkenbodemspieren aan en rolt met haar heupen, ze weet precies wat ze moet doen om mijn over het randje te duwen. Intens kreunend, gewikkeld in een vurige zoen, bereiken we schokkend en sidderend ons hoogtepunt. Eva kronkelt van genot onder mij, hijgend kijkt ze me aan, tilt haar hoofd op en zoent me vurig. 

'Floris Wolfs, je bent een geschenk uit de hemel', mompelt ze tegen mijn lippen. 'Dat geldt ook voor jou', knipoog ik. Ik trek haar voorzichtig overeind en neem haar in mijn armen. Ze legt haar hoofd tegen mijn borst en tekent met haar vingers figuurtjes op mijn schouder. Ik streel met mijn handen door haar losse haren en laat mijn vingers over haar rug fladderen. 

De deken die nog op tafel ligt, drapeer ik over haar schouders en ik draag haar van de tafel naar de bank. Voorzichtig leg ik haar neer en kruip achter haar. Ik zit onderuitgezakt tegen de rugleuning en Eva ligt tussen mijn benen met haar hoofd op mijn borst. Ik drapeer de deken over ons heen en masseer zachtjes haar hoofdhuid. 'Hhmm dat was fijn', zegt ze dromerig. 

'Mooi zo', zeg ik tevreden, 'nu maar hopen dat het helpt'. 'Ik hoop het', zegt ze zuchtend. Ze kijkt me even van opzij aan, er prijkt een flauwe glimlach op haar gezicht, 'maar ook als het niet helpt, heb ik zeker nog even van dit moment met zijn tweetjes genoten'. Mijn handen aaien liefdevol over haar dikke buik. 

Na een tijdje hoor ik aan haar ademhaling dat ze in slaap is gevallen. Ik voel het jongetje in haar buik zachtjes trappelen. Genietend kijk ik naar haar bezwete gezicht, dat prachtig glinstert in het licht van de oranje stralen van het vrolijke avondzonnetje. Haar warme, naakte lichaam, opgekruld tegen mij aan. 

Ik vind het heerlijk als de prachtige, sterke vrouw op wie ik smoorverliefd ben, zich zo kwetsbaar durft bloot te geven. Als ze de controle voor één keertje uit handen geeft. Als ze helemaal opgaat in het moment en daar intens van kan genieten. Dan is ze op haar allermooist.

*****

*Het is vandaag zeven augustus en Eva is exact een week over tijd. Al die tijd wacht iedereen in spanning af, maar er zit niets anders op dan gewoon geduld hebben en nog meer wachten. Gisteren is de verloskundige langs geweest om Eva te strippen, maar dat heeft tot nu toe nog geen enkel effect. 

Wat wel een goed teken is, is dat de kleine pluis eindelijk is ingedaald, dus hij ligt in ieder geval goed. Het rommelde vannacht wel een beetje, maar tegen een uur of vijf hield het weer op. Opnieuw vals alarm dus, dat was de vierde keer in de afgelopen zeven dagen. Wolfs is toch maar gaan werken, hoewel hij eigenlijk niet weg wilde, maar Eva stond erop dat hij zou gaan.*

Eva

Het is een uurtje of drie 's middags en ik hang in de tuin de was op. Wolfs is met tegenzin aan het werk en ik heb hem moeten beloven dat ik meteen bel als het begint. Vannacht rommelde het wat tussen één en vijf, maar het bleef bij onregelmatige voorweeën en zette helaas niet door, tot groot ongenoegen van ons allebei. 

Ik trek een spijkerbroek uit de wasmand en rek me uit om de broek aan de waslijn te hangen. Als ik op mijn tenen sta, voel ik een pijnscheut door mijn onderbuik schieten. Het voelt als een soort heftige voorwee, maar voor de zekerheid besluit ik toch maar te gaan timen. Ik heb een sprankje hoop dat er nu eindelijk wat gaat gebeuren. 

Na vannacht ben ik behoorlijk klaar met die valse alarmen de hele tijd, het is om gek van te worden. Na twee uur blijkt dat ik om de tien minuten regelmatige weeën heb die ongeveer dertig seconden aanhouden. Ik kan wel een vreugdedansje doen, want het lijkt erop dat de weeën eindelijk door gaan zetten. 

Ik besluit nog een uurtje te wachten om te checken of het zeker weten aanhoudt. Als na een uur de weeën nog steeds regelmatig komen en zelfs iets pijnlijker worden, weet ik het zeker. Het is begonnen. Even breekt er lichte paniek uit. Het is echt begonnen. Straks ben ik mama, dan draag ik opeens voor de rest van mijn leven de verantwoordelijkheid voor een heel nieuw mensje. 

Maar eerst moet ik een kind uit mijn lichaam werken, ter grootte van een watermeloen, hoe gaat dat in hemelsnaam passen. Ik twijfel of ik Wolfs zal bellen, hij komt over ongeveer een uurtje thuis. De kans dat de baby binnen nu en een uur geboren gaat worden acht ik nihil. Maar ik móet nu wel de verloskundige bellen en Wolfs gaat het me niet vergeven dat ik de verloskundige wél bel en hém niet.

Wolfs

Ik hoor mijn ringtone afgaan. Eva, is het eerst wat door mijn hoofd flitst, zou het begonnen zijn. Koortsachtig zoek ik door de stapels paperassen op mijn bureau. Mijn telefoon jengelt ongeduldig, godsamme waar is dat ding. Hij moet hier ergens liggen. Ik verplaats een stapel dossiers en mijn mekkerende mobiel komt tevoorschijn. 

Opgelucht neem ik op, 'Eef wat is er'. 'Wolfs', klinkt het door de telefoon, 'ja', antwoord ik vragend. 'Ik denk dat het begonnen is', zegt ze. 'Wat. Nu', vraag ik, ik voel lichte paniek opkomen. Ik klem mijn telefoon tussen oor en schouder en begin mijn spullen bij elkaar te graaien. 'Wolfs doe rustig, het is nog niet heftig ofzo. Ik heb nu ongeveer drie uur weeën', hoor ik Eva kalm door de telefoon zeggen. 

'Wát drie uur al, en je belt nu pas', roep ik verontwaardigd. 'Jaha drie uur al ja. Ik wilde gewoon even zeker weten of het aanhield en dat is denk ik zo', bromt ze. 'Ik heb de verloskundige al gebeld en ik zou het fijn vinden als je er bent als ze komt checken', zegt ze. Ik trek mijn jasje van mijn bureaustoel en struikel bijna over de poten van de stoel als ik haastig weg loop. 

'Wolfs waar ga je heen', roept Mechels, terwijl ze haar hoofd om de deur van haar kantoor steekt. Ik geef geen antwoord en been verwilderd door de gang, ik bots bijna tegen Marion op. 'Wolfs wat is er', vraagt ze verschrikt. Ook Marion zal het even zonder antwoord moeten stellen, met drie treden tegelijk ren ik de trap af. 'Ik kom eraan Eef', roep ik gestrest door de telefoon, terwijl ik het bureau uit hol. 

'Suzanne is er over een halfuurtje', meldt Eva. 'Ik ben al onderweg Eef', hijg ik, terwijl ik snel de auto start. 'Doe voorzichtig en rij rustig, alsjeblieft Wolfs. Dat kind komt er echt niet in een keer uitgegleden', zegt Eva bezorgd door de telefoon, 'ik moet nu hangen, er komt weer een wee aan'. Ongeduldig trommel ik met mijn vingers op het stuur, terwijl ik wacht voor een rood stoplicht. Ze heeft al een uur of drie weeën en dat noemt ze niks, denk ik hoofdschuddend.