Fleva Forever After

Hoofdstuk 115

Hèhè daar ben ik weer. Mijn goede voornemen om weer regelmatiger te uploaden zal drie weken uitgesteld moeten worden, aangezien ik nu drie weken in Frankrijk/ Italië zit en het internet hier nog trager dan een trekschuit is. Daarnaast heeft de wattpad app op mijn telefoon kuren waardoor het extra moeilijk is om hoofdstukken online te zetten, ik probeer het nu via mijn laptop en hoop dat het lukt. Veel leesplezier!

*De weken vliegen voorbij. Het uitstrooien van de as heeft als een soort afsluiting van de intense rouwperiode gediend. Langzaam kunnen Wolfs en Eva weer een beetje genieten van de fijne dingen in het leven. Pip en Zus zijn explosief gegroeid en zijn uiteindelijk toch nog gaan kruipen. Inmiddels racen ze razendsnel door de keuken en zijn ze mega nieuwsgierig. 

Sepp kletst nog steeds de oren van Wolfs' hoofd en zijn woordenschat wordt steeds groter. Sommige woorden blijven moeilijk en hij maakt prachtige verhaspelingen. Zo is spaghetti steevast pasghetti en wordt papegaai omgetoverd tot apagaai. Ondanks het feit dat de kleintjes het heel goed doen en dat ze steeds ietsje zelfstandiger worden, is het pittig met een peuter en twee bijna-dreumesen. Wolfs en Eva lopen op hun tandvlees en zijn behoorlijk uitgeblust aan het einde van elke week.*

Wolfs

Het is vrijdagochtend. Normaal gesproken zou ik op vrijdag rustig wakker worden met de kleintjes in het grote bed. Met zijn allen naar beneden, ontbijt maken en dan 's middags gezellig Eva ophalen van het bureau. Maar vandaag gaat dat allemaal niet gebeuren. Ik heb namelijk een verrassing geregeld voor Eva. We gaan samen een weekendje weg, zonder kleintjes, alleen wij tweeën.

Om even bij te komen en wat tijd te maken voor elkaar en om een paar dingen uit te zoeken. Eva heeft allang door dat ik wat heb gepland en dat we ergens naar toe gaan. Ze weet alleen nog niet precies waar we naar toe gaan en voor hoe lang. Ze zeurt me al drie dagen aan mijn hoofd, waarom er een ingepakte backpack in het washok staat. 

Ik had gehoopt dat ik de rugzak goed genoeg verstopt had voor haar nieuwsgierige ogen, maar helaas ze had hem binnen één middag al gezien. Fleur en Rafael willen dit weekend oppassen op Sepp, Pip en Zus, en Marion staat stand-by mochten ze hulp nodig hebben. Eva was stomverbaasd toen ik vanochtend tegelijkertijd met haar opstond en haar plompverloren meedeelde dat ze niet naar het bureau hoefde vandaag. 

Het heeft wat moeite gekost, maar we hebben Sepp, Pip en Zus afgezet bij de opvang en afscheid genomen. Eva hield zich groot maar ik merkte heus wel dat ze haar kuikentjes eigenlijk niet achter wilde laten. Met een beetje aansporing van mij, heeft ze toch de deur achter zich dicht getrokken en nu zit ze enigszins kalm naast me in de auto. Haar wiebelende knieën verraden dat ze er niet helemaal gerust op is.

'Waar gaan we nou heen', vraagt ze ongeduldig. 'Dat is een verrassing', antwoord ik voor de zesde keer vanochtend. 'Ik hou niet van verrassingen', zeurt ze. 'Echt wel. Je houdt er niet van om de touwtjes niet in handen te hebben, dat is wat anders', verbeter ik haar. 'Nietes', ze kijkt me eigenwijs aan en slaat demonstratief haar armen over elkaar. 

Ik neem zwijgend de afslag naar Maastricht-Aken airport. 'Gaan we vliegen', roept ze verrukt naast me. Ik knik grijnzend, 'ja'. 'Dat is lang geleden', glimt ze, 'minstens zes jaar'. Haar kinderlijke enthousiasme is aandoenlijk, ik laat mijn hand over haar bovenbeen glijden, 'het wordt nog veel leuker'. Haar ogen twinkelen, 'ik kan niet wachten'. 

Ik parkeer de auto op de grote parkeerplaats en til onze bagage uit de auto. Het is niet veel, slechts twee kleine backpacks, ik duw Eva's rugzak naar haar toe. 'Kijkt u eens mevrouw', grijns ik. 'Nou wat een service', glimlacht ze terwijl ze het hengsel van haar rugzak soepel over haar schouder zwaait. Ik sluit de auto af en sla mijn arm om haar heup, 'kom, we moeten opschieten'.