Fleva Forever After

Hoofdstuk 90

Bonsoir chers lecteurs, ik upload vanuit de Ardennen deze week. Het is hier heerlijk weer, lekker een beetje bij bruinen dus. Ik hoop dat het zonnetje zich in Nederland ook nog een beetje laat zien. Geniet nog even van de vakantie en als je geen vakantie hebt, zet hem nog even op de komende twee dagen dan is het weer weekend! Voor nu veel leesplezier!

Eva

Er komen een paar vrienden van Fleur uit de kleedkamer, de gang in. Ze zien ons aan het eind van de gang staan en beginnen uitgebreid te zwaaien. 'Wat leuk, de hele familie Wolfs is er', roept één van de meisjes. Fleur draait zich om. 'Wij worden nog een keertje grote broer en zus', roept ze luid door de gang, naar haar vrienden. Terwijl ze uitgelaten naar zichzelf en Sepp wijst.

Ik schiet in de lach en stoot Wolfs aan, 'ik geloof dat ze blij is'. Hij slaat zijn vrije arm om me heen en ik voel zijn lippen op de mijne. Ik sluit mijn ogen en zoen hem terug. 'Dat weet ik wel zeker', murmelt hij.

Als ook Fleurs vrienden ons hebben gefeliciteerd, trekken ze zich weer terug om zich om te kleden. 'Mag ik mee', smeekt Sepp zijn zus. 'Nee joh Sepp, laat Fleur maar even rustig omkleden', zeg ik, 'daarna heeft ze vast wel tijd om even met jou te spelen'. Maar Fleur schudt haar hoofd, 'laat maar Eva, het is goed. Je mag wel mee als mijn mascotte', glimlacht ze naar haar broertje. 

'Yess', roept het ventje blij, ongeduldig trekt hij aan de hand van zijn zus. 'We wachten in de foyer op jullie, doen we daarna nog een drankje', knipoogt Wolfs. 'Gezellig, tot zo', glimlacht Fleur. Waarna ze zich omdraait en met Sepp aan haar hand terugloopt de gang in, richting de kleedkamers.

Sepp draait zich nog even om, 'dag mama', zwaait hij vrolijk. Opeens voel ik een brok in mijn keel. Mijn lieve kleine jongetje, hij lijkt al zo groot nu aan de hand van zijn zus. Ik voel tranen branden achter mijn ogen. Kom op nou Eva. Dit is niet echt het moment om een partijtje te gaan staan huilen, denk ik bij mezelf, die verdomde hormonen ook. 

Wolfs trekt me weg bij de gang, 'kom, gun ze dit momentje met zijn tweeën', zegt hij voorzichtig. Troostend slaat hij zijn arm om me heen. Met een weemoedig gevoel loop ik terug de foyer in. Ik hoor nog net hoe Sepp joelend wordt onthaald in de kleedkamer en pers een waterige glimlach over mijn lippen. 

'Ze hebben zo'n bijzondere band met zijn tweetjes', mompel ik, 'ze zijn immers samen de oudste'. 'Ik vind het heerlijk om te zien dat ze ondanks het leeftijdsverschil zo close zijn', glimlacht Wolfs. Hij legt zijn hand even op mijn buik, 'dat gun ik deze mini ook'. 

*****

*De weken verstrijken en Wolfs en Eva hebben langzaam het besef in laten dalen dat er echt nóg een kindje aankomt. En dat betekent, werk aan de winkel. Er moet van kamers geruild worden, Sepp krijgt een grote jongens bed en gaat verhuizen naar een kamer op de tweede verdieping. Er moet geverfd worden en het blijde nieuws moet natuurlijk gedeeld worden. 

Eva heeft met het oog op de nieuwe gezinsuitbreiding, toch ook maar gevraagd aan Mechels of ze een permanent dagdeel vrij kan krijgen. Dit is natuurlijk goedgekeurd, wat betekent dat ze structureel op vrijdagmiddag vrij zal zijn. Nadat de eerste schok een beetje is weggeëbd. Is er plaats gemaakt voor blijdschap en nieuwsgierigheid naar de nieuwe baby.*

Wolfs

Inmiddels is Eva al ruim zeventien weken zwanger. We hebben behalve naaste familie en Mechels nog niemand ingelicht en dat is eigenlijk heerlijk. Zo hebben we als gezin alle tijd om aan het idee te wennen en lekker met z'n allen te cocoonen in onze babybubbel. Fleur en Rafael vinden het heerlijk dat er nog een kindje aankomt. 'Om alvast te oefenen', grapt Fleur af en toe.