Fleva Forever After

Hoofdstuk 84

Jaa hallo daar ben ik weer, enigszins op tijd voor de verandering. Een extra lang deeltje vandaag 2416 woorden maar liefst, het is tenslotte flikkenfriday, veel leesplezier!

Wolfs

Terwijl Eva haar eten naar binnen werkt, krijg ik geen hap door mijn keel. Ik voel dat er iets is wat ze voor me verbergt. Ze is de laatste paar dagen zichzelf niet, maar ze laat niets los. Ik twijfel of ik haar voor het blok zal zetten. Vaak werkt dat juist averechts en gaat ze nog meer op slot, maar mijn voorzichtig pogingen om mijn observaties aan te snijden wimpelt ze tot nu toe achteloos af. Ik hou er niet van om de dingen die haar dwars zitten uit haar te moeten trekken.

Maar als ze niet uit zichzelf gaat beginnen moet ik het heft maar in eigen hand nemen, want haar zenuwachtige en ontwijkende gedrag maakt me knettergek en bovendien baart het me zorgen. Stiekem gluur ik naar Eva, ze zit tegenover me, Sepp zit aan de kop van de tafel tussen ons in. Hij zit smakelijk te eten en wipt vrolijk op en neer. Eva slurpt net een spaghettisliert naar binnen, het ziet er grappig uit. 

Ik voel hoe een lachkriebel uit mijn mond ontsnapt en mijn buik tintelt aangenaam. Verstoord kijkt Eva op, 'zit je me nou te bespioneren', vraagt ze licht geïrriteerd. Grinnikend schud ik mijn hoofd, 'nee', lach ik, 'ik keek gewoon even naar je, naar hoe mooi je bent'. Ze bloost en slaat haar ogen neer, ik voel hoe een warme gloed door mijn lichaam trekt. 

Eva van Dongen, denk ik bij mezelf, je hebt een behoorlijke gebruiksaanwijzing maar wat hou ik toch ongelofelijk veel van je. Ik hou van de lachende, vrolijke Eva. Ik hou van de stuurse, eigenwijze Eva. Ik hou van de kwetsbare, onzekere Eva. Maar ik hou misschien nog wel het meest van de woeste, geïrriteerde Eva. Als haar ogen vuur lijken te spuwen en ze transformeert tot een heuse leeuwin. Wat kan ze toch heerlijk boos zijn. 

Ik schrik op uit mijn gedachten als ik een klein kleverig handje op de mijne voel. 'Papa', klinkt het voorzichtig. 'Ja konijn', glimlach ik. 'Wil je snijden', vraagt het ventje. 'Tuurlijk jochie', antwoord ik en ik begin zijn pasta te snijden, vrolijk prikt hij met zijn vork in de sliertjes. 'Wormen zijn mijn lievelings', kraait hij jubelend. Ik woel door zijn haren, 'ja lekker hè, papa houdt ook heel erg van wormen'. 

Er klinkt een grinnik en met een schuin oog loer ik naar Eva, er speelt een glimlach om haar mond. 'Weet je, Sepp', zeg ik, 'vogels houden ook erg van wormen'. 'Maar vogels hebben geen armen', merkt mijn zoon op, 'hoe eten die'. 'Met hun snavel', knipoog ik, 'kijk zó'. Zonder er een tweede keer bij stil te staan, duw ik mijn gezicht in mijn bord pasta en neem een grote hap. Met mijn handen achter mijn rug slurp ik de slierten smakkend naar binnen. 

Ik hoor Sepps schaterlach en grijns ondeugend naar Eva. 'Zou mama ook als een vogeltje kunnen eten Sepp', vraag ik jubelend aan het ventje. Hij knikt enthousiast, 'jaaa, mama ook als vogeltje', juicht hij. Eva kijkt me hoofdschuddend aan, 'Wolfs', mompelt ze langzaam, het klinkt dreigend. Ik zet mijn puppyogen op, 'doe nou niet ze flauw Eef', smeek ik. 'Ik zal helpen om je weer schoon te wassen onder de douche vanavond', grijns ik. 

De dubbelzinnige opmerking gaat over het hoofd van Sepp, maar Eva heeft hem wel degelijk opgevat. Ze probeert me streng aan te kijken maar ik zie een ondeugende twinkeling in haar blauwe kijkers, 'als je het maar uit je hoofd laat', mompelt ze. 'Alsjeblieft mama vogeltje', smeekt Sepp. Ze slaakt een diepe zucht en rolt met haar ogen. Dan houdt ze haar adem in en duikt met haar gezicht in haar bord. Een luid gejuich stijgt op vanuit Sepps stoel en joelend geef ik hem een high five. 

Eva slurpt onhandig de laatste spaghetti van haar bord en kijkt me uitdagend aan. Ik staar naar haar, met tomatensaus besmeurde, gezicht en schiet in de lach. Het ziet er ook zo idioot uit. Dan barst ook Eva in lachen uit, Sepp lacht vrolijk mee. Ik buig mijn gezicht over de tafel en geef Eva een zoen, 'sliertje eten, sliertje eten', klinkt het naast ons. Ik neem een spaghettisliert in mijn mond en geef het andere eind aan Eva.