Hoofdstuk 79

291 4 1
                                    

Jaja hier is ie weer de 16+ warning. Ik had me eigenlijk voorgenomen om het even rustig aan te doen met de warnings, maar dit deeltje rolde zo uit mijn vingers, dus ja. Veel leesplezier!

Eva

Heel zachtjes duw ik de deurklink van de babykamer naar beneden, krakend zwaait de deur open. Ook hier is het hartstikke donker. Het knipperende oranje licht van de babyfoon en het schijnsel van het licht in de gang, zorgen ervoor dat ik wat vage contouren kan onderscheiden. Ik kan nog net zien dat het speentje uit Pip's mond is gevallen en voorzichtig stop ik hem weer terug in haar mond. Het kindje is helemaal van de wereld.

Ik kan het niet laten om even over haar haren te strelen, 'ik hou van jou, frommel', mompel ik. Ook Zus is in een diepe slaap verzonken, ze ligt volledig laveloos in haar wiegje. Met een pluk haar stevig in haar ene vuistje geklemd, terwijl de andere haar speen vasthoudt. 'Gezellig was het vandaag hè, samen', fluister ik, ik druk mijn lippen op haar voorhoofd, 'lieve, mooie knapperd'. Dan sluip ik het stille kamertje weer uit, naar de vorige deur, onze slaapkamer.

Het is een zooitje in onze kamer, maar ik heb geen puf meer om de resten van de flesvoeding en de enorme stapel vieze kleren op te ruimen. Snel schuif ik de gordijnen dicht, in het donker valt de troep minder op, en trek mijn kleren uit. Met een boogje gooi ik ze op de grote stapel kleren die al op de fauteuil in de hoek ligt.

Ik schiet in een overhemd van Wolfs dat verfrommelt op het bed ligt en kruip onder de dekens. Normaal gesproken zou ik nog even wachten op Wolfs en ondertussen wat puzzelen maar ik kan mijn ogen echt niet meer openhouden. Met de dekens opgetrokken tot mijn kin, rol ik mezelf op tot een bolletje. Ik sluit mijn ogen en val als een blok in slaap.

Wolfs

Ik zit alleen op de bank beneden, iedereen slaapt al, het is doodstil in huis. De wijzers van de klok geven aan dat het kwart over elf is. Met een klap sla ik mijn boek dicht, tijd om naar bed te gaan. Ik kniel nog even voor het kattenmandje, Flip en Muis liggen opgerold tegen elkaar aan. Mijn hand kriebelt even door hun vacht, dan laat ik ze met rust. Ik draai alle deuren op slot en doe de lichten uit. Vanuit de keuken neem ik nog wat spulletjes mee, die nodig zijn voor de nachtvoeding van de meiden, en dan loop ik naar boven.

In de gang hoor ik hoe een groep studenten buiten lachend voorbijfietst en hoe een auto te hard door de straat rijdt. Zachtjes glip ik de slaapkamer in, het is donker en stil. Ik hoor alleen Eva's rustige ademhaling, ze slaapt al. Vlug stap ik de badkamer in, de koude tegels laten een rilling door mijn rug gaan. Bibberend poets ik mijn tanden en plens wat koud water in mijn gezicht. De vermoeidheid slaat toe, vandaag was een intense dag.

Ik ben blij dat alles weer goed zit tussen mij en Eva en ik ben ook blij dat ze dat katten, bij nader inzien, volgens mij toch wel leuk vindt. Ik spoel mijn mond en loop de badkamer uit. In de slaapkamer trek ik mijn kleren uit, zorgvuldig leg ik mijn kleding opgevouwen op een stapeltje. En kruip dan in mijn boxer naast Eva in bed. Ik knip mijn nachtlampje aan en staar, leunend op mijn elleboog, naar haar.

In het schemerdonker zie ik de contouren van haar gezicht en hoe haar haren waaieren over het kussen. Allemachtig wat is ze prachtig. Ik laat mijn vinger over haar jukbeen en haar neus glijden, zachtjes druk ik mijn lippen op haar voorhoofd. Ik voel hoe ze wakker wordt door mijn aanraking. Shit, het was niet mijn bedoeling om haar wakker te maken.

'Wolfs', kreunt ze vragend. 'Ja, het is goed Eef', fluister ik. 'Sorry het was niet de bedoeling om je te wekken, ga maar weer lekker slapen'. 'Het is oké', mompelt ze, 'het is fijn'. Mijn hand streelt langzaam verder over haar voorhoofd en haar hals. 'Ik hou van jou', fluistert ze in haar halfslaap. 'Ik hou ook van jou', mompel ik glimlachend terug.

Fleva Forever AfterWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu