~Rodzina Monet ~ Mafia Monetów~

Plotki

                                                                        Hailie

Zerknęłam kontrolnie na Monę, która była tak samo zdezorientowana jak ja. Czułam na sobie ostrzegające spojrzenia moich braci, mimo iż były przeznaczone dla naszej nowej ,,koleżanki,,. 

-Tak, to ja- odpowiedziałam pewnie, a potem dodałam grzecznie- Potrzebujesz czegoś?

-Właściwie to tak- odparła dosiadając się obok mnie.

Spojrzałam na braci morderczymi oczami dając im do zrozumienia że mam wszystko pod kontrolą, i zwróciłam się do dziewczyny.

-Okej... Co mogę dla ciebie zrobić?- uśmiechnęłam się.

-Chciałam pożyczyć notatki z matematyki- powiedziała nieśmiało dziewczyna- Chodzimy do tej samej klasy. Miałam to zrobić wcześniej, ale podszedł do ciebie brat i się poddałam. Zapomniałam dzisiaj zeszytu, a to jest nowy dział, więc chciałabym mieć wszystkie zagadnienia i materiały na bieżąco- mówiła, a potem zrobiła pauzę i dodała- Jestem Mila. Miło mi cię poznać.

-Mi też miło. Zostawiłam swoje notatki w szafce. Jeżeli chcesz, to po lunchu możesz podejść tam razem ze mną, to ci je przekażę- stwierdziłam.

-Byłoby świetnie, dzięki- powiedziała i już chciała wstawać od stołu ale ją zatrzymałam.

-Nie chcesz z nami posiedzieć?- spytałam i zerknęłam na Monę czy jej to nie przeszkadza, ale ona skinęła głową- To jest Mona. Jak chcesz to możesz z nami zjeść lunch- zaproponowałam.

-Serio?- Mila wybałuszyła oczy.

-No- odpowiedziałam lekko zaskoczona jej reakcją.

Dziewczyna to zauważyła, więc usiadła i szybko się poprawiła:

-Em... Sorry, po prostu nie spodziewałam się że będę mogła usiąść z Hailie Monet- przyznała śmiejąc się niezręcznie- Miło mi cię poznać Mona- przywitała się.

Westchnęłam kierując głowę w tył.

-Serio byłam aż taka okropna na parkingu?- jęknęłam.

-Nie, tylko ja jestem nowa i trochę się stresuję pierwszego dnia- przyznała znów.

Poderwałam się.

-Jesteś nowa?- spytałam z entuzjazmem.

-Tak...- odparła- Nie że coś ale już pierwszego dnia usłyszałam zbyt dużo plotek o Monetach, niżby zniosły to moje uszy i głowa.

-Plotkach?- zainteresowała się Mona.

-Mhm. Wszyscy mówią jacy to bracia Monet są okropni- powiedziała Mila, spoglądając jak zareaguję na jej słowa.

Słuchając teraz ich wymiany zdań, po wyłapaniu tego szczegółu, znów się ożywiłam.

-Czekaj, co?- oburzyłam się- Co mówią ludzie?

-Eeee, nie złość się- zaczęła znów nasza nowa znajoma- Ale gdzie nie pójdę, każdy gada że twoi bracia są koszmarni.

-Aaaaa- zrozumiałam- To wiem. Oni ,,władają,, tą szkołą- przy tym jednym słowie zrobiłam cudzysłów w powietrzu- Wszyscy się ich boją

-A-Ale... Mi nie o to chodzi- powiedziała.

-Co?- zdziwiła się Mona.

-To o co?- uniosłam brwi.

-Nooo...- Mila zaczęła przygryzać wargę i tarła kciukiem prawej ręki, o lewą dłoń- Wszyscy mówią że twoi bracia nie są dla ciebie zbyt dobrzy...

-Słucham?- przerwałam jej.

-.... mówią że w ogóle cię nie szukali, że mają cię gdzieś i że lepiej żyło im się bez ciebie...

Poczułam mocne ukłucie w sercu. To nie mogła być prawda.

-To nonsens- stwierdziła Mona widząc moją reakcję, którą starałam się ukryć. 

Najwyraźniej mi nie wyszło.

-Bracia Hailie są wobec niej pomocni i wspaniali, jasne że ją kochają- powiedziała.

Nie ukrywam, trochę mi ulżyło.

-Spokojnie, ja to rozumiem- Mila uniosła ręce w obronnym geście- Powtarzam tylko plotki

-Plotki- powtórzyłam głupio, zniżając ton głosu.

W tym momencie mój humor znacznie się pogorszył.