Milion uczuć

17

Erick

Przyjechałem do Emmy. Ona bez słowa wpuściła mnie do mieszkania. Usiadłem w salonie na sofie. Emma podała mi szklankę z sokiem i jakąś kopertę. Otworzyłem ją. Moim oczom ukazało się zdjęcie Isabel* i moje. Całujemy się. Ale było ono zrobione prawie trzy miesiące temu. Nie znałem wtedy Emmy. Pewnie matka to wysłała. Chce mnie pokłócić z Emmą.
Po chwili przeczytałem już list. Nawet dwa razy. Poznałem to pismo od razu. Isabel. Poparzyłem na Emmę. Siedziała obok na fotelu, kolana miała podciągnięte do klatki piersiowej. Nerwowo zaciskała ręce.

- To moja była. Isabel - mówię do Emmy

- Chyba nie taka była - wskazuje na zdjęcie

- Emmo, to zdjęcie było zrobione wtedy, kiedy jeszcze ciebie nie znałem - tłumaczę się

- No dobrze - mówi - Porozmawiaj z nią.

- Dobrze - mówię - I przepraszam

- Za co? - pyta Emma cichym głosikiem

- Za to, że się nie pożegnałem - mówię

- A. Nic się nie stało - mówi i uśmiecha się

- To w ramach rekompensaty zabieram cię na kolację - mówię

Emma spogląda na mnie.

- Ale, że tak teraz? - pyta

- Teraz. Już. Natychmiast - posyłam jej pewny siebie uśmiech

- No dobrze. Tylko się przebiorę - mówi i wstaje

- Poczekam tu - mówię

Emma idzie do sypialni. W ekspresowym tempie się ubrała. Zajęło jej to 10 minut. Nawet ma pokręcone włosy i makijaż. Wychodzi z sypialni, a mi szczęka opada do ziemi. Wygląda olśniewająco. Wstaję i podchodzę do niej. Wyciągam ramię i wychodzimy z jej mieszkania. Emma zamyka drzwi i idziemy do samochodu. Henry zawozi nas do mojej ulubionej restauracji.

Isabel

Ta suka wychodzi z nim z jej mieszkania! Wyjmuję paczkę papierosów. Zapalam jednego. Dym wypełnia samochód. Czekałam już tak długo, więc wytrzymam jeszcze troszkę, a później Erick będzie mój! On musi być mój! Gdy wsiadają do samochodu, zapalam mój silnik. Spoglądam jeszcze na siedzenie pasażera, na którym leży mój nowiutki zakup.
Mały...

Czarny...

Pistolet...