Milion uczuć

34

Emma

Poczułam dziwny uścisk na powiekach. Raz łaskotały, a drugim razem potwornie piekły. Wiele razy chciałam otworzyć oczy, ale nie mogłam. Próbowałam liczyć czas. Wreszcie tak mnie oczy zapiekły, że uchyliłam je. Moje oczy poraziło jasne światło świetlówek i w zimnym kolorze, zielone ściany. Mrugnęłam oczami parę razy, by przyzwyczaić się do oświetlenia. Chciałam poruszyć głową, ale przeszył ją makabryczny ból. Jęknęłam. Do pokoju weszła jakaś kobieta. Dopiero, gdy podeszła zauważyłam, że to pielęgniarka.

- Witamy wśród żywych - uśmiecha się przyjemnie - Powiadomię lekarza o pani wybudzeniu

Wychodzi chyba z sali. Chce mi się pić, pali mnie w gardle. Po chwili ktoś wchodzi. Lekarz. Nie zwróciłam uwagi na jego wygląd, ale włosy miał blond.

- Jak się pani czuje? - zapytał lekarz

- D-dobrze - wyszeptałam cicho i ból gardła powrócił

- Wie pani jak się pani nazywa? - zapytał lekarz

- T-tak - szeptam i znów ten ból

Zaczynam kaszleć. Lekarz kładze rękę na moim czole i sprawdza coś na maszynach. Kiwa głową, na znak, że jest wszystko dobrze. Do sali ktoś wchodzi. To pielęgniarka. Niesie dzbanek z wodą. Lekarz wychodzi i notuje coś na mojej karcie.

- Napij się tego - mówi pielęgniarka

Lekko podnosi mi głowę i przystawia szklankę do ust. Widzę całą swoją rękę z jakimiś rurkami wprowadzonymi do mojego ciała. Ignoruję to. Pomału wlewa ciecz do ust. Nie czuję smaku, a ból jaki jest przy połykaniu wydaje się ogromny. Pielęgniarka zabiera szklankę. Poprawia mi poduszki i kołdrę.

- D-dziękuję - szepczę z trudem do niej

Jest ona starszą kobietą, około 50 lat.

- Cii, skarbie - całuje mnie w czoło - Odpoczywaj - uśmiecha się i wychodzi z sali

Zasypiam......

P.S Dziękuję za miłe słowa i życzenia powrotu do zdrowia :)
Dla was to nawet powinno szybko wracać do zdrowia i nigdy nie chorować ;)
Jestem miło zaskoczona waszymi słowami i obiecuję zrobić wszystko by szybko być w formie!
A teraz gorąco pozdrawiam
Autorka