Moja Przygoda z Nimi... II Jeon Jungkook II [ZAKOŃCZONE]

#68

-Dobra dość, bo zaraz się pokłócimy. Tak się zastanawiam dlaczego Jin zachowuje się tak dziwnie. Jak myślisz?

-No nie wiem, ale jest chyba normalny.

-Właśnie nie, coś musiało się stać, a ja dowiem się co.

-Nie mów tak, bo zaczynam się ciebie bać.

-Ciekawe czy chłopakom wczoraj się podobało?

-Pewnie oni sami tego nie wiedzą, bo już po chwili urwał im się film. Nie umieją pić z umiarem, tak jak ty.

-Ja nie piłam dużo, mam tylko słabą głowę!- krzyknęłam na niego

-Masz rację, ale zastanawia mnie nie boli cię głowa?

-Nie, nawet nie. Co teraz chcesz porobić?

-Wiesz jest po 17 więc może się gdzieś przejdziemy?

-Proponujesz mi spacer?

-Tak. Ok to za 10 minut w salonie.

-Jasne.- po tych słowach Jungkook wyszedł, a ja zaczęłam się przygotowywać do wyjścia. Szybko wzięłam prysznic i przebrałam się w:

Po chwili byłam już gotowa. Zeszłam do salonu gdzie czekał na mnie Jungkook.

-To co idziemy?- zapytałam podchodząc do niego

-Jasne, wyglądasz ślicznie.

-Dzięki.

Wyszliśmy z domu i udaliśmy się do parku, który był jakieś 10 minut drogi stąd. Po tym czasie usiedliśmy na ławce i zaczęliśmy rozmawiać.

-To ile miałeś dziewczyn przed mną?- zapytałam

-Muszę mówić?- zapytał

-Chciałabym wiedzieć, przecież mi ufasz.

-Ufam, ale to nie jest dobry pomysł. Zawsze coś takiego się źle kończy, nie oglądasz filmów.

-Obiecuję, że nie będę na ciebie zła.

-Ok. 2.

-Co 2?

-No miałem dwie dziewczyny zanim zacząłem się z tobą spotykać.

-Tylko dwie, myślałam, że będzie ich przynajmniej 10.

-Od kiedy zadebiutowałem skoncentrowałem się na karierze i na fanach. Aż zjawiłaś się ty.

-To kiedy się z nimi spotykałeś. Jak zadebiutowałeś w wieku ok. 16 lat.

-Dawno temu, możemy skończyć i iść na lody. Niedaleko widziałem budkę z lodami.

-Tak, pewnie.- odparłam, Jungkook złapał mnie za rękę i udał się w stronę budki z lodami

Kiedy już tam dotarliśmy Jungkook podszedł do budki i zamówił dla nas lody. Po chwili sprzedawca podał mu lody.

-To dla ciebie malinowo-miętowe i waniliowe.- podał mi rożek

-Dzięki, a ty jakie zamówiłeś?- zapytałam

-Wanilia i mięta.- odpowiedział, złapał mnie wolną ręką za rękę i zaczęliśmy spacerować

Spacerowaliśmy tak przez dłuższą chwilę, było bardzo przyjemnie, śmialiśmy się, rozmawialiśmy i przede wszystkim jedliśmy te przepyszne lody. Kiedy jej już zjedliśmy zobaczyliśmy, że nie daleko nas jest fontanna. Postanowiliśmy podejść do niej i usiedliśmy na murowanym murku.

-Amber wstawaj.- powiedział Jungkook

-Po co?- zapytałam zdziwiona, jednak chłopak mi nie odpowiedział tylko podniósł mnie i usadowił na swoich kolanach

-Możesz się przeziębić.- powiedział po chwili

-Wątpię w to.

-Wierz, że jesteś niesamowitą niezdarą?- zapytał po chwili

-Niby czemu?

-Znowu się ubrudziłaś.

-Gdzie tym razem.- zaczęłam oglądać swoje ubranie i szukałam tej plamy

-Tutaj.- objął moja twarz rękoma i powoli przybliżał swoja twarz do mojej, zamknęłam oczy i po chwili poczułam jego usta na moich po chwili jednak musieliśmy przerwać nasz pocałunek, bo jakaś dziewczyna podbiegła do nas i zaczęła piszczeć

-Boże to Jungkook! Kocham cię!- krzyczała, a ja po chwili zeszłam z kolan chłopaka, cały czas mówiła po polsku, jednak po chwili próbowała powiedzieć coś po Koreańsku, jednak marnie jej to szło

-Spokojnie możesz mówić po polsku, on wszystko rozumie.- odezwałam się do dziewczyny

-Ty jesteś Amber?- zapytała się mnie

-Tak.- powiedziałam niepewnie

-Przepraszam, że wam przeszkadzam, ale mogę sobie zrobić zdjęcie?- zapytała

-Jasne, to żaden problem.- odparł nareszcie Jungkook

Dziewczyna podeszła do Kookiego, a ten objął ją ramieniem.

-Amber chciałabym żebyś ty też była na tym zdjęciu.- powiedziała dziewczyna więc podeszłam do niej i stanęłam po drugiej stronie

Kiedy już zrobiła sobie zdjęcie poprosiła nie tylko Jungkooka, ale i mnie o autograf. Zrobiliśmy to o co prosiła.

-Ładzie ze sobą wyglądacie, życzę wam dużo szczęścia. Więc ja już wam nie przeszkadzam. Cześć.- powiedziała i odeszła

-Masz już pierwszą fankę.- zaśmiał się Jungkook

-Bardzo zabawne, a teraz wracajmy, żeby nikt więcej nas nie zatrzymywał, a poza tym musimy obudzić chłopaków.