Emily Black//Dziecko Huncwota✔

2. Prowokacja, czyli Wielka zmiana

Emily Black ma teraz 14 lat, idzie jej już 15 rok. Ma falowane, ciemne brązowe włosy do łopatek. Tego pięknego dnia postanawia wszystko zmienić. Biegnie ile sił w nogach do gabinetu dyrektorki Beauxbatons. Na korytarzach nikogo nie ma. Wszyscy są na dworze. Nie chcą marnować tego pięknego czerwcowego dnia na przesiadywanie w zamku. W końcu Emily dobiega do gabinetu i wchodzi bez pytania.

-Pani dyrektor!- krzyczy

-Panno Black- oburzyła się- gdzie twoje maniery?

-Pani głupia czy tylko udaje?

-Jak się do mnie odzywasz? Szlaban za nieprawidłowe odzywanie się do nauczycielki

-Pani to naprawdę głupia- westchnela młoda Black- ale w sumie, mam gdzieś to że mi szlaban dajesz!

-O co ci chodzi Black!?- warknela czerwona że złości Maxime

-O twój wzrost i brzydotę. Nie mam zamiaru uczyć się tu! Tu jest okropnie, wszyscy sztywni tak jak pani! Żadnej rozrywki!

-Cicho! Wyjdź stąd!

-Pani jest taka okropnie...- nie dokończyła bo Maxime jej przerwała

-Wydalona! Nie obchodzi mnie co robi twój opiekun ale ja go wzywam! Masz tu czekać!

-Jasne- Emily uśmiechnęła sie i usiadła na fotelu

Po chwili przez kominek teleportował się Remus Lupin.

-Dzień dobry-powiedział do Maxime

-Witam. Chcę pana powiadomić że ona- wskazała na brunetkę- została wydalona z tej szkoły w trybie natychmiastowym! Koniec, kropka, wykrzyknik! Black! Piętnaście minut na spakowanie się i nie cche cię już więcej widzieć!

Emily i Lupin wyszli z gabinetu i poszli do pokoju Emily po jej rzeczy.

-A tak właściwie...- zaczął Remus- czemu cię wywalila?- zapytał że spokojem ale i rozbawieniem

-Nie jesteś na mnie zły?- zapytała z niedowierzaniem

-Zapytalem czemu- zaśmiał się

-Bo ją wyzywalam pięć minut temu...

-Nie będę się pytał dlaczego, wolę nie wiedzieć czemu to zrobiłaś

-A ty nie w Hogwarcie? Na lekcjach?

-Długa historia... Opowiem ci w domu

W tym momencie weszli do pokoju brunetki. Miała już zapakowane walizki. Lupin popatrzył na nią pytającym wzrokiem. Ona tylko na to wzruszyła ramionami. Emily zabrała rzeczy i przeteleportowali się przez kominek do domu Remusa Lupina. Dziewczyna zabrała rzeczy do swojego pokoju i od razu zeszła do swojego wujka do salonu. Usiadła na fotelu i oczekiwała na wyjaśnienia. Lupin usiadł z kubkiem gorącej czekolady na fotelu naprzeciwko

-Zaczęło się od tego że parę dni temu pewnego Hipogryfa skazano na śmierć- zaczął spokojnym tonem- Harry Potter, Hermiona Granger i Ron Weasley przyszli odwiedzić opiekuna Hipogryfa i od tego się zaczęło... Ten opiekun, Hagrid oddał szczura Ronowi, bo mu uciekł. Cała trójka musiała iść bo zbliżali się ci którzy mieli zabić Hipogryfa... Wyszli na wzgórze i to oglądali. Gdy to się już stało, ten szczur ugryzł Rona i uciekł. Chłopak zaczął gonić szczura... A potem na niego wyskoczył czarny pies, animag...

Lupin popatrzył na swoją chrześnicę. Ona wytrzeszczyła na niego oczy

-Syriusz?- zapytała cicho

-Tak- odpowiedzial Lupin- zaciągnął Rona do Wrzeszczacej chaty, przejściem przez bijącą wierzbe, mówiłem ci o niej. Harry i Hermiona pobiegli za nimi. Syriusz zmienił się w ludzką postać. Chcieli się praktycznie pozabijać, znaczy Harry myślał że to on zdradził jego rodziców, tak, to nie on. To Pettigrew...szczur Rona...

-Co?

-Ja byłem w gabinecie i zobaczyłem na mapie huncwotów Syriusza i Harrego w jednym miejscu dlatego szybko tam przybyłem. Potem to tak szybko się działo. Tłumaczyliśmy Harremu, Ronowi i Hermionie że Syriusz jest niewinny. Potem przybył Snape, wiesz który, ale go Harry odrzucił. Przemieniliśmy Petera w człowieka. Chcieliśmy go zabić ale Harry powiedział żeby zajęli się nim dementorzy. Wyszliśmy na dwór. I ja się przemieniłem... Dalej nic nie wiem, ale wiem tyle że za pomocą zmieniacza czasu Harry i Hermiona uratowali Syriusza i Hipogryfa. Syriusz odleciał na hipogryfie i nie wiem gdzie teraz jest...

Twarz Emily była zaskoczona a zarazem pochmurna.

-Zmieńmy temat- powiedziała- a tak w ogóle... To gdzie teraz będę chodziła do szkoły?

Lupin uśmiechnął się.

-Spełnią się twoje doczesne marzenia

Dziewczyna wytrzeszczyła oczy ze szczęścia

-Do Hogwartu?

-Tak, Emily

-Tak!- Podbiegła do wujka i przytuliła go mocno.

Jej włosy stały się srebrne, co u niej zwiastowało radość. Jej marzenia się spełnią...