Karanlığın Prensleri 2 "MUAMMA"

PLAKA

Yasir ve Alev sabah erkenden soluğu malikanede almışlardı. Alev bu yapıyı yeniden gördüğüne sevinememişti ne yazık ki. Bu yer ona neredeyse vereceği son nefesi hatırlatıyordu. Kapıdan uşaklar eşliğinde girerken yanındaki kendisine güven veren yakışıklı adama baktı. O da Alev'i hissetmişcesine bakıp gülümsedi.

Koridorlarda ilerledikleri esnada Alev Yasir'e biraz daha sokuldu. Fısıltı halinde sorular yöneltmeye başladı. Herkesin yeterince duyduğunu tahmin etmiyordu tabiki.

"Buradaki herkes vampir mi şimdi?"

Yasir gülümseyerek başıyla onayladı.

"Peki korkmalı mıyım? Sanırım korkmamam aptalık olurdu öyle değil mi?"

"Neden fısıldayarak konuşuyorsun?"

"Tabiki duyamasınlar diye."

"İki km öteden gelen sesleri bile rahatça işitebiliriz."

"Sahiden mi?"

"Sahiden."

Alev kendisini yine gülünç bir duruma düşürdüğü için sinirlenmişti.

Kendilerine yol gösteren uşak kapalı bir kapının önüne geldiklerinde durdu.

"Arat Bey sizleri içeride bekliyorlar efendim."

"Teşekkür ederiz."

Uşak kapıyı açtıktan sonra gözden kayboldu.

Alev kapıdan içeri girerken derin bir nefes aldı. Tedirginliğini belli etmemeliydi.

"Hoşgeldiniz. Bende kamera kayıtlarını hazırlıyordum."

"Hoşbulduk Arat. Göze çarpan bir anormallik var mı kayıtlarda?"

"Aslında sizin söylediğiniz zaman içerisinde malikaneden ayrılanların görüntülerini inceleme fırsatım oldu."

Arat güvenlik kameralarının görüntülerini göstermek için ekranların başına yöneldi. Yasir de Alev'i belinden hafifçe tutup Arat'ın olduğu kısma doğru ilerletti.

"Şu aracın olduğu kısma bakın şimdi."

Arat oynat tuşuna bastı ve birlikte izlemeye koyuldular. Alev gözlerini kısmış dikkatlice olacakları seyrediyordu. Lakin tek gördüğü arabanın birden çalışıp hızla uzaklaşması olmuştu.

"Araba kendi kendine mi çalıştı??"

Arat başını Alev'e döndürüp gülümsedi. Neden bunları  hepsi film yıldızı gibi!

"Özür dilerim benim hatam. Yavaşlatarak izleyelim bu sefer."

"Gerek yok. Bu o."

"Emin misin Yasir?"

"Kesinlikle eminim. Bir kere gördüğüm yüzleri asla unutmam. Mesleki alışkanlık."

"Öyleyse ben hemen plakayı araştırtıyorum. Bakalım kime aitmiş."

Alev yeniden gerilmeye başladığını hissetti. O pislik yakalanana kadar rahat edemeyecekti.

Arat cebinden telefonunu çıkartıp birileriyle görüşmeye başladı.

"Sence bulabilecekler mi?"

"Ben tek başıma da bulurum elimizde plakası var. Ama.."

"Ama?"

"Senin yalnız kalmanı ve korkmanı istemiyorum. Lakin yakalandığında... İşte o zaman cezasını ellerimle keseceğim."

"Öldürecek misin?"