Karanlığın Prensleri 2 "MUAMMA"

DÖNÜŞ YOK

Mutluluk mu? Bu hissettiği duygular mutluluktan da öteydi. Ve tüm hücrelerinde kendisini belli ediyordu. Egemen'le dolup taşıyordu ve şuan onun kollarında olduğunu bilmek gördüğü en güzel rüyaydı.

Egemen başını Duru'nun saçlarına gömüp kokladı. Bu kokuyu öyle çok özlemişti ki o olmadan geçen süre ızdıraptan başka birşey değildi. Şimdi bu güzel kız tekrardan kollarındayken bunu daha net anlıyordu.

"Evimize gidelim mi artık güzelim?"

"Gidelim aşkım."

Duru'nun aklı buhar olup uçtuğu için bu köhne yerden çıkarken anca aklına gelmişti Hira'nın olmadığı.

"Hira nereye kayboldu peki?"

"Arabada bizi bekliyor. Beni seçmeyip geri dönseydin, seni götürmesini kararlaştırmıştık. Buralarda kaybolmanı istemedim."

"Yani seni seçmeme ihtimalime karşı yine de benim için endişelendin öyle mi?"

"Ben seni çok incittim biliyorum. Seni beklerken çok korkuyordum aslında. Ya gelmeseydin? Ya o kapıdan geri dönseydin? O zaman ben ne yapardım?"

Egemen'in yüzü düşünce Duru onun önüne geçip yüzünü avuçları arasına aldı.

"İncindim. Ben de incittim. Ödeştik tamam mı? Şimdi şu suratını asmaya devam edersen kırışacaksın ve (vampirler kırışmaz tabi orası ayrı) ben başkasını bulacağım. Senin bu kahnem suratını sonsuza kadar çekemem."

Duru gülerek arkasını dönerken Egemen'i sinirlendirdiğini biliyordu. Oh olsun!

"Ay! Egemen hemen yere indir beni!"

"Demek başkasını bulurdun öyle mi?"

"Şey..ben.."

"Demek kahnem suratımı çekemezsin öyle mi?"

"Aşkım bak valla şaka yaptım ben."

Egemen Duru'yu yere indirip onun şaşkın suratına baktı. Kahkahasına engel olamazken, Duru da ondaki bu yeni ruh halini görünce daha da şaşırdı. Onun bildiği Egemen, bu sözlerden sonra kaşlarını çatar ve kendisini kesin odaya falan kapatmakla tehdit ederdi. Ama yeni Egemen gülüyordu. Hemde şahane bir şekilde.

Sanırım bu Egemen'i daha da çok sevecekti.

"Gidelim mi sevgilim? Yoksa Hira sinirlenip bizi bu dağ başında bırakıp gidebilir."

"Ha! Evet! Haklısın hemen gidelim."

Terkedilmiş binadan dışarı çıktıklarında Hira arabaya yaslanmış ikisinin keyifli yüzlerine baktı. Nihayet...

"Bende ne zaman geleceğinizi merak etmeye başlamıştım. Demek zannetiğimden de fazla özlemişsiniz birbirinizi. Söyleyin bakayım yeğenim ne zaman geliyor?"

"Hira ya! Egemen sende gülme Allah aşkına ya!"

Duru utanmışlık duygusu ve yalan bir sinirle arabaya binip kapısını sertçe çarptı.

"Hey o arabanın ne kadar pahalı olduğunu biliyor musun sen!"

Duru'nun Hira'ya cevabı orta parmak olmuştu.

"Tanrım! Bu kız çok edepsiz."

Egemen ellerini havaya kaldırıp sizin aranızda tarzında hareket yaptı ve arabaya yöneldi.

"Hira anahtar?"

Cebindeki anahtarı Egemen'in avucuna fırlattı. Herkes arabaya bindiğinden eve dönüş yapmanın vakti gelmişti.