Karanlığın Prensleri 2 "MUAMMA"

KAYBOLAN DÜŞLER

"Duru nasıl oldu?"

Hira sıkıntıyla nefes verdi.

"Aynı. Odasından çıkmıyor, kimseyle konuşmuyor."

"Gel buraya."

Arat sevdiği kadını kollarının arasına alıp saçlarına bir buse kondurdu. Hira da onun göğsüne yaslandı ve belinden sıkıca sarıldı.

"Egemen akıllı bir adam. Şuan sinirli olması ve kaçıp saklanması anlaşılır birşey. Kısa zamanda kendisini toparlayıp konuşmak isteyecektir. Sadece biraz vakte ihtiyacı var sevgilim."

"Böyle olmasını istememiştim. Egemen eğer geri gelirse ondan binlerce kez özür dileyeceğim. O benim bir parçam. Başına birşey gelmesinden endişe duyuyorum."

"Ben iyi olacağına inanıyorum."

Arat Egemen'in yerini bulmuştu.

Egemen soyunma odasında eline kumaş parçasını doluyordu.

"Neden geldin Arat?"

Arat ellerini kumaş pantalonun cebine sokup sırtını metal dolaba yasladı.

"Nasıl olduğunu merak ettim."

"İyiyim. Şimdi beni rahat bırak."

"Egemen bak.."

"Arat sana hep saygı duydum ama şuan kendime hakim olabileceğimi zannetmiyorum. O yüzden..."

Arat ceketini çıkarıp dolabın üzerine bıraktı. Ardından gömleğinin kollarını kıvırmaya başladı.

"Arat ne yaptığını zannediyorsun şimdi?"

"Seninle dövüşeceğim."

"Sen ne dediğini bilmiyorsun. Ayrıca sana vuracak değilim."

Ayağa kalktı ve kapıdan çıkmak üzere Arat'ın yanından geçti. Ringe çıkıp boynundaki havlusunu kenara fırlattı. Arat'ında ringe tırmandığını görünce ona doğru bir kaç adımda bulundu.

"Arat hemen in şu lanet olası yerden."

"İstemiyorum."

Arat elini yumruk yapıp Egemen'in omzuna vurdu. Acıtacak bir vuruş değildi. Sadece onu tahrik etmeye çalışıyordu. Egemen onun bu harekete üzerine sinirlerine hakim olmaya çabaladı. Arat'ın bu saçma düşüncesinden bir an evvel vazgeçmesini bekliyordu.

"Çocuk musun sen? Ne yaptığını zannediyorsun?"

"Seninle dövüşeceğimi söylemiştim. Ne o korkuyor musun?"

Egemen sinirle dolu bir gülüş sergiledi.

"Bak amacın ne bilmiyorum ama sana vurmayacağım Arat."

"Ne güzel. O zaman dayak yersin."

Arat bu sefer de diğer omuzuna bir yumruk attı.

"Kes şunu."

Ve bir yumruk daha...

"Sana kes şunu dedim!"

Arat bir yumruk daha savuracakken Egemen kendine hakim olamayıp onun sol yanağına sıkı bir yumruk geçirdi. Arat'ın başı bu darbeyle sola doğru savrulurken dudağından akan kanı elinin tersiyle silip Egemen'e baktı.

"Şimdi anlaşmaya başladık işte."

Arat ani bir atakla yumruğunu Egemen'in suratında patlatırken bu kez savrulan Egemen olmuştu. Gözlerine öfke hakim olurken yumruklarını sıktı. Oysa Arat gülümsüyor, adeta ona meydan okuyordu.