Karanlığın Prensleri 2 "MUAMMA"

OYUN

Multi de Rüzgar... İyi okumalar.. 😊

Rüzgar annesinin sevecenliğinden sıyrılıp minibüs durağına gitti. Cebindeki ipod'unu çıkartıp kulağına taktı ve en sevdiği müziklerden oluşan listesini başlattı. İlk şarkının nakarat kısmı geldiği esnada tam önünde kırmızı bir jaguar xf durdu. Filmli cam yavaşça aşağı inerken Naz'la göz göze geldiler. Ayağa kalkıp ön cama eğilerek ellerini kapıya yasladı.

"Naber Rüzgar? Hadi atla seni okula bırakayım."

"Hayır sağol ben minibüsü beklerim. Sen okula gelmiyorsun sanırım?"

"Bugün canım okulu kırmak istedi. Ah öyle güzel bir gün ki o mapushane gibi okulda bunu heba edemezdim."

"Tamam sen bilirsin."

"Seni de yanımda götürmek isterdim ama sanırım seni kaçırmak istesem o tutuncu kafa üzüntüsünden hasta falan olur kesin. Yazık pek de kırılgan."

"Ağzından dökülenlere dikkat edersen sevinirim. Ayrıca kabul et ya da etme Neşe benim sevgilim. Şu saatten sonra ona yapılan herşeyi kendime sayarım Naz."

Rüzgar uyarır gibi bir tonda konuşunca Naz duydukları karşısında sinirlense de belli etmedi. İntikam soğuk yenen bir yemekti ve servis vakti de gelip çatmıştı. Hepsinden ama hepsinden yaşadığı acının hesabını soracaktı.

"Aman canım sende hemen bozuluyorsun. Ne kıymetli sevgilin varmış."

"Naz?"

"Of tamam tamam. Haydi ben kaçtın o zaman."

Rüzgar geri çekilince Naz da zaman kaybetmeden gaza bastı. Elleri direksiyonu sinirle sıkarken az daha kırıyordu. Son anda farkına varmıştı ki ellerini gevşetti. Bugün planının ilk safhasını gerçekleştirmişti. Okulda olup yüzlerinin halini görmek kadar keyif verici birşey olmazdı ama sırada halletmesi gereken başka meseleler vardı.

"Çok eğleneceğim çok!"

Arabanın müzik çalarını açıp son ses verdikten sonra kendisi de şarkıya eşlik ederken, aklındaki düşüncelerin keyfinden kabına sığamıyordu.

••••••

Rüzgar yüzünde büyük bir mutlulukla okuldan içeriye adımını attı. Birincisi bugün Naz okulda yoktu. İkincisi onun saçmalıklarıyla uğraşmadan sevgilisiyle rahatça vakit geçirebilirdi. Gözleri Neşe'yi ararken her zaman ki oturdukları bankta onu Armina'ya sarılırken gördü. Neşe'nin dudaklarından firar eden bir hıçkırık Rüzgar'ın düşüncelerine endişe oturmasına sebep oldu. Adımlarını hızlandırıp kızların yanına gitti doğruca.

"Neşe?"

Armina kollarını gevşetirken, Neşe de onun omzuna gömdüğü başını yukarı kaldırdı. Rüzgar önce ıslak yanaklarına ardından ıslaklığın kaynağı buğulu gözlerine baktı. Nasılda üzgün ve kızarmışlardı...

"Neyin var? İyi misin sen?"

Neşe olumsuz anlamda başını sağa sola salladığında Armina söze girdi.

"Ben sınıfa çıksam iyi olacak sanırım."

Armina Neşe'nin saçlarını okşadıktan sonra elini yanağına koyup konuşmasına devam etti.

"Üzme kendini tamam mı? Herşey yoluna girecek göreceksin. Sınıfta görüşürüz."

Bakışlarını Rüzgar'a çevirip kafasını iki yana sallayıp yanlarından ayrıldı. Rüzgar Neşe'nin yüzünü avuçlarına alıp kendisine döndürdü.

"Anlatmayacak mısın bana neler olduğunu?"

"Rüzgar...ba..babamı işten çıkardılar. Halbuki daha yeni terfi almıştı. Bu...bu nasıl olabilir ki?"