Karanlığın Prensleri 2 "MUAMMA"

BİR KÜS BİR BARIŞIK

Armina gözleriyle etrafta Rüzgar'ı aradı. O cadaloz Neşe'ye yaptığını ödetecekti. Şu çocuk nereye kayboldu ki şimdi?!

Rüzgar telefon konuşmasını bitirip kafeden içeriye girdiğinde Armina'nın hızla kendisine geldiğini gördü. Ardından da Neşe koşturuyordu.

"Rüzgar sana söylemem gereken birşey var!"

"Sakin ol Armina sorun ne?"

"HAYIR!! Sakın dinleme onu!"

"Sen karışma! Bu sırrı daha fazla saklamanın bir anlamı yok."

"Armina eceline mi susadın sen kızım ne sırrından bahsediyorsun??"

Rüzgar karşısında iki kızın amansız söz dalaşını izlerken kafası pin pon topuna dönmüştü.

"Yapma Neşe ama. Daha ne kadar susabilirsin?"

"Sakın bak sakın! Tek kelime edeyim deme!"

Bu atışmayı duyan Gökmen de ortamdan uzak kalamamıştı. Rüzgar'ın yanındaki yerini aldı.

"Abicim kız kavgası varda beni neden çağıran yok."

"Ben bile ne olduğunu anlamış değilim ki."

"Sana anlatayım Rüzgarcım. Bizim bu Neşe varya..."

"BEN HAMİLEYİM!"

Herkes bir anda sus pus olurken başlar aynı anda Neşe'ye dönmüştü. Rüzgar'ın kaşları çatılırken, Gökmen hayretle gözlerini açmıştı.

"Bak bu tahmin edilemez birşeydi işte."

"Kapa çeneni Gökmen. Neşe neyden bahsediyorsun sen?"

"Ben...şey...Şaka yaptım! Armicim seninle halletmemiz gereken bir mevzu yok muydu kardeşim. Hadi gel canım benim, gel birtanem."

Neşe kafası karışık iki kişi ardında bırakarak Armina'yı kolundan tuttuğu gibi mutfağa sürükledi.

"Gerçekten ne tuhaf biz kız. Abi bak kararından dönmek için hala geç değil. Bu üşütük kafayla ciddi düşünebileceğinden emin misin?"

Rüzgar herhangi bir cevap vermedi. Bakışları sanki mutfak kapısını delip geçecekti.

Hamileymişmiş! Şakası bile can yakarken bir de gerçek olabileceği düşüncesi sinirlerini bozmuştu. Tanrım bu kız beni çıldırtmak mı istiyor?

Mesai bitene kadar Rüzgar iş dışında Neşe'yle ne konuşmuş ne de herhangi bir göz teması kurmuştu. Bu durumdan rahatsız olan Neşe de onu konuşturmak için elinden geleni yapmıştı ama Rüzgar katır kadar inatçıydı. Ne yapsa da kendisiyle konuşmasını sağlasaydı? İnsan bir şakaya neden bu kadar kızardı ki zaten onu da anlamış değildi.

Gün bitiminde kızlar soyunma odasında üstlerini çıkartıyorlardı. Neşe'nin aklı hala Rüzgar'daydı. Şu kısa sürede araları düzelmiş, iletişim kurabilmeyi başarmışlardı.

Armina cadısı yüzünden işler sarpa sardı. Of Rüzgar bu kadar uzatmak zorunda mısın sende sanki?

"Rüzgar benimle konuşmuyor."

Armina elindeki tişörtü üzerine geçirip Neşe'ye baktı.

"Haklı çocuk. Ben olsam bende kızardım."

"Hepsi senin yüzünden oldu birde bana laf mı ediyorsun?"

"Evet ama başlatan da sendin. Ayrıca eğer sana bu kadar kızdıysa dediklerim de kesinlik kazanmış demektir benden söylemesi."