*Wiktor*
Nie spodziewałem się tego, że Ania będzie ze mną w ciąży.
-Odpowiesz coś czy tak się będziesz na mnie gapił?- zapytała zła Ania.
-Aniu ja... ja się tego nie spodziewałem. Nie chciałem mieć teraz dziecka- odparłem i zobaczyłem w jej oczach łzy.
-Czyli według Ciebie mam je usunąć?- zapytała już wściekła Anka.
-Nie, nie. Chodzi mi o to, że nie byłem na to przygotowany- odparłem. Ania rozebrala się i udała się do sypialni. Byłem na siebie zły, że jej to powiedziałem. Martwię się, że sobie nie poradzimy, ciężko mi to przetrawic. Poszedlem do mojej żony, nie wiedziałem co mam jej powiedzieć.
-Aniu, ja...- powiedziałem.
-Wiktor, nie tłumacz się- odparła ona.
*Ania*
Szczerze nie spodziewałam się takiej reakcji, liczyłam, że będzie się cieszył.
-Aniu, tak strasznie mi przykro. Wiem jak się poczułas- powiedział Wiktor.
-Nie masz pojęcia jak. Najpierw mnie raz skrzywdziles, teraz drugi. Czy my naprawdę powinniśmy być małżeństwem?- pytałam, sama nie wiedząc, czy siebie czy jego.
-Aniu, nawet tak nie mów. Wiem, że Cię skrzywdziłem. Widzę, że cierpisz. Chcę zostać ojcem tego dziecka, pokochalem je- odparł on. Nie wiedziałam, co zrobić. Może faktycznie chcę zostać ojcem.
-Chciałam, żebyś nim był. Kocham Cię- powiedziałam.
-Ja Ciebie też- odparł on i mnie mocno przytulił.
