*Anna*
Nie mogę tak długo. Kocham Wiktora i nie mogę bez niego wytrzymać, zadzwonię do niego.
-Halo?- zapytał rozespany Wiktor.
-Obudziłam Cię?- zapytałam.
-Nie, a o co chodzi?- zapytał, ziewajac.
-Chciałabym się z Tobą spotkać w kawiarni koło bazy, będę tam za 10 minut, pa- powiedziałam, szybko się ubrałam i po 10 minutach byłam już na miejscu, kiedy weszłam, zauważyłam, że Wiktor już tam siedzi.
*Wiktor*
Byłem ciekawy, dlaczego Anka chciała się tak nagle spotkać. Po chwili usiadła na krześle na przeciwko mnie.
-Aniu, co się...?- nie zdążyłem dokończyć.
-Wiktor, przepraszam Cię. Z całego serca. Jeśli chodzi o te oświadczyny, nie wiedziałam, dlaczego odmówiłam. Wybaczysz mi?- zapytała mnie Ania.
-Skarbie, już dawno Ci wybaczylem- powiedziałem i ją pocalowalem.
