*Wiktor*
Siedzę już tutaj 2 godziny, nadal się niczego nie dowiedziałem. Chwilę później z sali wychodzi lekarz.
-Panie Doktorze, błagam, niech mi Pan coś powie- blagalem go.
-Gratuluję!- powiedział lekarz.
-Słucham?- zapytałem.
-Ma pan córkę- odparł Doktor, a ja nie mogłem uwierzyć własnym uszom. Mam córkę.
-A co z moją żona?- zapytałem, a lekarz zbladl.
-Pana żona jest w śpiączce, przykro mi. Może Pan odwiedzić córkę- odparł i odszedł. Z jeden strony cieszyłem się, że mam córkę, ale z drugiej martwilem się, że Ania może się nie obudzić. Parę minut później na korytarz wybiegła Zosi.
-Tato, wiesz już coś?- zapytała zdyszana.
-Tak, masz siostrę- odparłem, a ona się uśmiechnęła.
-A co z mamą?- zapytała niepewnie.
-Jest w śpiączce- odparłem i zobaczyłem, że po policzkach mojej córki płyną łzy-Zosiu, spokojnie, wyjdzie z tego. Chodź, odwiedzimy Twoją siostrę- odparłem i mocno przytulilem Zosie, na pewno tak zrobiłaby Ania.
