I Don't F*cking Care

Aramızda kalacak

Bu hikayeyi çok seviyorum ♥♥

Magnus Roy ile konuştuktan sonra onu bir şekilde tedaviye ikna etmeyi başarmıştı. Bunu yaptıktan sonra Alec ders çıkışı onun yanına gelmişti. Hem de yüzünde bir gülümseme ile.

Magnus ilk kez onun yüzünde böyle bir gülümseme görüyordu.

"Ben size cidden teşekkür ederim, Roy'u ikna etmişsiniz."

"Evet, ikna edeceğimi biliyordum zaten."

"Nasıl yaptınız bilmiyorum ama bunu yapmış olduğunuz için size minnettarım. Hatta bu dönem içinde benden istediğiniz herhangi bir hayati olayda size yardım etmek konusunda teminat bile verebilirim."

"Senden öyle bir şey istemiyorum. Sadece derslerimde uyuma bundan sonra, o bana yeter."

"Bunu istiyorsanız kesinlikle uyumam, hatta söz veriyorum derslerinize katılacağım hem de fazlaca."

"Bunu ben istediğim için değil kendin için yapmanı tercih ederim. Ama yine de duyduğum için mutlu oldum."

"Şey ben bir de... başka bir şey daha söylemek istiyorum."

"Dinliyorum."

"Sizden baştaki tavrım için özür dilemek istiyorum. Yani ben sizi de diğer öğretmenler gibi sandım ama hiç de öyle değilsiniz. O konuşmalarım için... umarım beni affedersiniz."

"Ben onları unuttum bile Alec." Deyip gülümsemişti Magnus. "Kafana bile takma tamam mı? Ben kindar bir insan değilim."

"Ben öyle olduğum için herkesi de öyle sanıyorum." Dedi Alec başını iki yana sallayarak. "Kindar olmak güzel bir şey aslında. İnsan kendisine yapılanı unutmamalı."

"Kindar olmak başka, yapılan şeyi unutmamak başka bir şeydir bence. Yapılan şey herkesin içinde yer edinir ama zamanla bu değişir, hafifler hatta artık takılmamaya başlanabilir. Ama kindar olduğun zaman karşındaki kişi ne yaparsa yapsın için hiçbir zaman soğumaz."

"İşte en güzeli bu." Deyip sırtını duvara yasladı Alec. "Çünkü birisi sana hata yaptıysa bir daha yapmayacağının garantisi yoktur."

"Jeremy ile aranız nasıl?" Deyip konuyu değiştirdi Magnus. "Umarım bana söyledi diye ona kızgın değilsindir."

"Tabii ki kızgınım çünkü olayın bu kadar iyi bir şekilde sonuçlanmasını beklememiştim."

"Senin iyiliğin için yaptı, buna emin olabilirsin."

"O yüzden onu affedeceğim ama biraz daha burnu sürtsün diye bekliyorum. Böyle hata yaptığı zamanlarda kedi gibi oluyor ve bu hoşuma gidiyor."

"Üstünlük taslamayı seviyorsun."

"Kim sevmez ki? Birisinin sizden ne olursa olsun vazgeçmemesi ne kadar güzel bir his bilemezsiniz."

"Evet bilemem, genelde insanlar benden ben de insanlardan çok çabuk vazgeçtiğim için hayatımda çok fazla insan tutamıyorum. Birkaç kalıcı arkadaşım dışında..."

"Siz mi? Pek inanasım gelmedi şu an."

"Kindar değilim Alec, alttan alan bir yapım vardır. Ama bir şeyler sınırı aştığında insanları direkt olarak hayatımdan çıkarmayı huy edindim. Doğru mu yanlış mı bilemiyorum ama bunu yapmak çok kolay olmaya başladı."

"O zaman kız arkadaşlarınıza acıdım."

"Yok, sorun kız arkadaşlarımda değil. Sevgililerimde..." Magnus bir an durup bu kadar derin bir şeyi neden Alec ile konuştuğunu düşündü. "Seninle bunları konuşmam doğru gelmedi şu an."

"Kız arkadaşlarınız derken bunu kastetmiştim aslında." Deyip güldü Alec. "Hem ben de sizinle her şeyimi paylaştım."

"Benim kız arkadaşım hiç olmadı." Dedi Magnus elindeki kalemle oynamaya başlayıp. "Genelde hep erkeklerle oldum."

Alec bir an duyduğu şeyin şaka olduğunu sanmışsa da Magnus'un ifadesi şaka olmadığının ciddi bir kanıtı gibiydi.

"O yüzden... Jeremy ile bana bir tepki vermediniz."

"Yani... ona diğer türlü olsa da tepki vermezdim."

"Şu an biraz şaşırdım ama mutlu da oldum."

"Aramızda kalırsa sevinirim. Diğer öğrencilerimin bunu bilmesini pek istemiyorum. Özel hayatım konusunda sizinle konuşmam pek doğru değil çünkü."

"Merak etmeyin, diğer her şey gibi bu da aramızda kalacak."

....

Uuu pat diye oldu işte ahsjsksmd