I Don't F*cking Care

Doğum günü

Alec okul çıkışında okuldaki banklardan birisine çöküp oturmuştu.

Bugün doğum günüydü ama doğum gününü kimseye söylemediği için kimse kutlamazdı. Annesi ve kız kardeşi mesajla ve arayarak defalarca kez kutlamışlardı.

Ama arkadaşları onun doğum gününü bilmedikleri için kutlamamışlardı.

Alec doğum günü kutlamalarından nefret ederdi. Bu rezil hayata doğduğu için bir de kutlama mı yapacaktı?

Her zaman böyle düşünmüştü ama şu an... yanında birilerini istemişti.

Yine de gün boyunca kimseye söylemeyip herkesten uzak durmuştu. Çıkışta herkes gittiğinde ise yalnızdı.

O sırada Magnus'un okuldan çıktığını gördü. Onu görünce yüzüne bir gülümseme yerleşmişti.

Magnus elindeki dosyaları arabaya yerleştirip kafasını çevirdiğinde ileride oturan Alec'i fark etmişti. Bir şeylerin ters gittiğini düşünüp arabasının kapısını kapadı ve Alec'e doğru yürümeye başladı.

"Bir sorun mu var Alec? Neden tek başınasın?"

"Ben mi? Hiç... sadece biraz kafa dinlemek istedim."

"Bir şey olmadığına emin misin?" Diyerek Alec'in yanına oturdu Magnus. Alec onunla konuşmak için bir neden bulduğu için bile şanslı hissetmişti.

"Bugün doğum günüm."

"Gerçekten mi? Neden mutsuzsun? Yoksa arkadaşların unuttular mı?"

"Hayır, onlara hiçbir zaman söylemedim doğum günü tarihimi. Kutlama yapmaktan nefret ediyorum normalde. Ama..."

"Ama bu seferlik onları yanında mı istedin? O zaman onlara bunu söylemen gerekiyordu."

"Onları yanımda istedim denemez. Yani... bilmiyorum. Birden kendimi bu boş dünyada yapayalnız hissettim."

"Ama öyle değilsin, bunu biliyorsun değil mi? Seni çok seven arkadaşların ve matematik öğretmenin var."

Bunu derken sevecen bir şekilde Alec'in omzuna dokunmuştu.

"Gerçekten beni seviyor musunuz?"

"Ben her öğrencimi çok seviyorum Alec."

Alec hoşuna gitmeyen cevapla önüne dönmüştü. Ne olurdu sanki bir kere de olsa Magnus için özel olduğunu hissetseydi?

"Hadi kalk gidiyoruz." Deyip ayaklandı Magnus.

"Nereye?"

"Doğum gününü kutlamaya."

"Ama..."

"Aması yok, itiraz filan istemiyorum. Madem doğum gününde yalnız olmak istemiyorsun, bu dileğini yerine getirelim o zaman."

"Bay Bane, buna cidden gerek yok."

"Sana fikrini sorduğumu hatırlamıyorum. Kalk hadi şuradan, gidiyoruz."

Magnus onun kalkmasını beklerken Alec içten içe bunu istediğine karar vermişti. Sonrasında ayakları ondan bağımsız hareket etti ve Alec yerinden kalktı.

"Kabul ediyorsun değil mi?"

"Evet ediyorum."

"Tamam o zaman. Bildiğim çok güzel bir kafe var, oraya gidiyoruz. Pastaları da müthiştir."

Magnus yürümeye başladığı zaman Alec de yanında yürümeye başlamıştı.

"Bu arada Jeremy ile sorunlarınızı çözdünüz mü?"