I Don't F*cking Care

Uyuşturucu...

"Kendimi fazla yalnız hissediyorum." Dedi Roy tabağında duran cipsi yerken. Kevin Malia ile sevgili olduğundan beri onunla takılamıyordu. Alec sürekli ders çalışıyordu. O da o yüzden Jeremy'nin yanına gelmişti. "Şu an Sid modundayım, herkesin manitası var, benimse bebek gibi bir suratım."

Bunu derken Sid gibi konuşması Jeremy'nin gülmesine neden olmuştu.

"Benle takılmak hoşuna gitmiyor herhalde."

"Saçmalama lan, öyle bir şey demedim. Ama 5'li takıldığımız günleri özledim. Ve de çok az zaman sonra okul bitecek ve her yere dağılacağız."

"Onu sorun etmesi gereken kişi benim. Sen yine sosyal bir insansın, arkadaş edinirsin peki ya ben? Bok gibi bir üniversite hayatı beni bekliyor."

"Öyle deme, sen de az yere bakan yürek yakan değilsin şimdi."

"Neyimi gördün be?"

"Alec ile o kadar zaman sevgili oldun sonuçta, yalan mı?"

"Tamam... birazcık öyle olabilirim."

"Bu arada şu sınıftaki kız beni ekti, partiye benimle gelmeyecekmiş."

"Boşver be, sana kız mı yok?"

"Yok anasını satayım, yok işte. Kapıldık bir tanesinin peşine, hala çıkmıyor aklımdan."

"Gerçekten mi Roy?" Dedi Jeremy sinirle iç çekerek. "Ben bile Alec'i unuttum."

"Olmuyor ki..."

Roy'un geçen sene başka bir okuldan bir sevgilisi vardı. Roy ile neredeyse 5 ay boyunca sevgili kalmışlardı. Ama kız Roy'a uygun birisi değildi. Lüks şeylerden hoşlanan, sürekli olarak bir şeyler isteyen ve hiçbir zaman bunlarla yetinmeyen bir kızdı. Roy ise onun her isteğini karşılamaya çalışıyordu.

Kız sonunda bir gün saçma salak nedenlerden Roy'u bırakmıştı. Çok geçmeden daha iyi durumlu birisi ile sevgili olunca Roy gerçekten kafayı yemişti. Zaten uyuşturucuya başlama nedeni de buydu.

Geçen yaz sonunda kız tekrar Roy'a dönmek istemiş olsa da arkadaşları Roy'u büyük çabalar ile bundan vazgeçirmişlerdi. Kız hala ara sıra ona yazar, görüşmek isterdi ama Roy bir şekilde ondan uzak duruyordu ve bu onun için çok zordu.

"Geçen yine yazdı bana."

"Roy lütfen... kalbin tekrar kırılsın istemiyorum."

"Ben sen gibi değilim. Ya da Alec gibi. Korkutucu derecede yapılı olabilirim ama sizin kadar sert olamadım hiçbir zaman."

Roy belki de gruptaki en sert ama aynı zamanda en naif insandı. Kalbi o kadar kolay kırılırdı ki...

"Seni eken kızı da boşver, kendi kaybetmiş. Partiye birlikte gideriz hem, ne olmuş yani?"

"İbne miyim oğlum ben?"

Roy'un cevaba Jeremy gülmüştü çünkü onun bunu aşağılamak için kullanmadığını biliyordu.

"Ben öyleyim ama." Deyip bir cips aldı eline.

"Adımı çıkarırsın sonra bak."

"Aman sanki çıksa ne olacak? Kısmetin mi kapanır?"

"Açık değil zaten." Dediğinde ikisi yine gülmüşlerdi. "Biralar nerede?"

"Dolapta."

"Ben gidip alayım." Deyip ayaklandı Roy. Sonrasında mutfağa yönelmişti.

Mutfakta dururken telefonuna yine o kızdan bir mesaj gelmişti.

Seni ne kadar özlediğimi bilmiyorsun.