I Don't F*cking Care

Elimden geleni yapacağım

Şimdi size şöyle bir haberim var, ben buradaki yan karakterlere de fazlaca yer vermek istiyorum ama tabii bazılarınız -haklı olarak- hikayede malec görmek istiyor. Benim de aklıma küçük bir yan kitap yazma fikri geldi.

Ağırlık olarak Jeremy ve Roy olacak tabii yan kitapta çünkü hepiniz onları ayrı bir istiyorsunuz. (Ben de dahil) İşte bir ay öncesinden başlayıp 4 5 bölümlük geçmiş bölümleri anlatacağım sonrasında bu hikaye ile paralel olarak ilerlemeye başlayacak. Bu sayede bu kitapta malec dışında bir şey olmayacak ve onları okumak isteyen de diğer hikayemi okuyacaklar. Bana mantıklı geldi açıkçası. En azından kimseye malec dışında bir şey okutmak zorunda kalmam, istemeyenler diğer kitaba hiç bakmaz.

Zaten orada olan önemli gelişmelerden de burada kısaca bahsederim. Şimdilik bu kadar, bugün yarın o kitabı da yayımlarım.

Onu biraz arz- talep şeklinde yazacağım. Yani hangi karakteri ve çifti isterseniz ona göre bölümler gelecek. Neyse şimdilik bu kadar snsnmsmdf

....

Alec geceyi Magnus ile geçirmek istediği için babasına küçük bir yalan atmış ve Kevin'ların düzenledikleri evini sabaha kadar temizleyecekleri şeklinde bir şey uydurmuştu. Arkadaşlarına da onu idare etmelerini tembihlemişti.

"Geleceğini bilsem seni almaya gelirdim." Dedi Magnus kapıyı ardından kapatırken.

"Ne gerek var, kendim gelebiliyorum sonuçta."

"Evde durumlar nasıl?"

"Güzel, temizlik bitmek üzere ama ben birazcık kaytardım."

'Ev derken onu kastetmedim. Ailen ile... durumlar nasıl? Hani ağızlarını filan arayacaktın."

"Onu yapamadım ya..." deyip koltuğa çöküp oturdu Alec. "Annem zehir gibi kadındır. Telefonda konuşurken senin adın filan geçse şüphe eder anında. Sonra buraya gelir, bir de seninle görüşmemiz zorlaşır. O yüzden biraz daha zaman geçse daha iyi olur diye düşünüyorum."

"Tamamdır, benim için sorun değil." Deyip Alec'in yanına oturdu Magnus. "Kendini kasma bu kadar, eninde sonunda öğrenecekler."

"Onlardan hayatım boyunca bir şey saklamadım ve bu benim için çok zor."

"O zaman söyle gitsin, onlar senin ailen Alec. Benim yüzümden onlardan bir şey gizlemek zorunda değilsin."

Magnus Alec'e yaklaşıp ellerini yavaşça kavradı.

"Teşekkür ederim, senin desteğine ne kadar ihtiyacım var bilemezsin."

Magnus'un ellerini kaldırıp dudaklarına götürdü ve Magnus'un parmaklarına birkaç küçük öpücük bıraktı.

"Bizimkiler ile vakit geçirmen ilk adımdı zaten. Yavaş yavaş diğer adımları da geçeceğiz."

"Ne kadar mutlu olduğumu tahmin bile edemezsin. Bu durum ne kadar tuhaf olursa olsun bunu yaşamak istiyorum."

"Ailem olumsuz bir tepki vermezler, buna eminim. Sadece... şaşıracaklardır."

"Benim babam zaten her şeyin farkındaydı."

Magnus'un lafı üstüne Alec yüzünü geriye çekip ona bakmıştı.

"Ciddi misin?"

"Yanlarına gittiğimiz zaman anlamıştı ikimizin de birbirine hissi olduğunu... ayrıca annen de senin hislerinin farkındaydı, benimle konuşmaya geldiğinde bana bu konuyu da açmıştı."

"Ve sen bana bunların hiçbirini söylemedin mi? Annem farkında mıydı cidden?"

"Bana kızma, söyleyecek vaktim olmadı ki. Ve yeni yeni aklım başıma geliyor."

Alec derin bir nefes alıp elleriyle yüzünü kapatmıştı.

"Annem ne demişti?"

"Pek fazla konuşmadık, sadece hislerinin farkındaydı ve kötü bir tepki vermemişti. Senin bana olan hislerinin saf olduğunu ve beni rahatsız edecek bir şey yapmayacağını söylemişti ben de bunun farkında olduğumu dile getirmiştim."

"Annemin bu kadar zeki olması beni çok geriyor bazen. Peki ya baban?"

"O da en az annen kadar zeki ve aynı zamanda son derece kurnazdır. Seni onunla tanıştırmam, iş yerine getirmem filan... senden uzak durmak istemediğim için yaptığımı anlamıştı."

"Cidden sebebi bu muydu?"

"Birçok sebebi vardı ama içlerindeki sebeplerden birisi de buydu."

"Bana bunları hiçbir zaman belli etmedin, benim aksime kendine çok güzel engel olmuşsun."

"Zordu biraz. Belli etsem ikimizin de dengesi şaşardı çünkü."

"Şaştı da zaten." Deyip gülmüştü Alec. "Peki şimdi ne olacak? Ben senden nasıl uzak kalacağım? Okula gitmek istemiyorum, senden uzak kalacağım diye içimi bir korku sardı şu an."

"Saçmalama Alec, o okula gideceksin. Ben istediğin her an yanında gelirim zaten. Bu konuda endişen olmasın. Hem bizim oradaki üniversiteyi kazanırsan her şey sandığımızdan daha güzel olur."

Bunu dedikten sonra başını hafifçe Alec'in omzuna yaslamıştı.

"İçim içime sığmıyor resmen." Deyip gülümsedi Magnus. "Umarım her şey istediğimiz gibi olur bu saatten sonra."

"Öyle olması için elimden geleni yapacağım Magnus, buna emin olabilirsin."

....