Chce być tylko twoja..

~115~

Pov: Alex

Chodziłam po mieście razem z moją siostrą. Postanowiłyśmy sobie zrobić takie "babskie wyjście" które w większości opierało się na kupnie ubrań czy narzekaniu na świat. Znaczy.. Tatiana narzekała, ja nawet nie mam na co tak właściwie. Jakieś 10 minut temu wyszłyśmy z galerii handlowej i skierowałyśmy się dalej w głąb miasta. Szłyśmy na piechotę, Tatchi tak zdecydowała. Ja bym odrazu powiedziała że jedziemy samochodem ale z tym karaluchem nie ma co się kłócić. Po jakichś kolejnych 10 minutach właśnie mijałyśmy aleje sklepów. Były tu sklepy odzieżowe, spożywcze, księgarnie i tak dalej. Nagle zobaczyłam dużo świecący szyld który jako jedyny zwrócił moją uwagę. Duży neon ukazywał napis "Jubiler". Na mojej twarzy mimowolnie pojawił się uśmiech a mózg właśnie ułożył plan na któryś z wieczorów.

- idziemy tu - powiedziałam wskazując na drzwi od sklepu jubilerskiego

- czyżby w mojej siostrze obudził się duch romantyka? - zapytała śmiejąc się

- czasami tylko czekam aż ty się zakochasz, wtedy zobaczysz jak to jest - syknęłam

- właściwie.. To jestem.. - wyszeptała ale to usłyszałam

- co? - zdziwiłam się, przecież mówiłyśmy sobie wszystko

- no wiesz.. Emilka to naprawdę niezła laska - powiedziała z powagą ale po chwili wybuchła śmiechem

- a weź - dostała kuksańca w ramię - tylko byś spróbowała się w niej zakochać a zobaczysz że długo byś nie pożyła - uśmiechnęłam się do niej ironicznie

- dobra, już chodź - zaśmiała się po czym weszłyśmy do Jubilera.

Po otworzeniu drzwi moim oczom ukazało się pełno gablot z biżuterią. Przyznam że wybór chociażby naszyjników był bardzo duży. Na suficie wisiały duże lampy które dodawały klimatu jak i uroku pomieszczenia. Za ladą stała starsza kobieta a obok niej mężczyzna w podobnym wieku. Obydwie podeszłyśmy do lady. Odezwałam się jako pierwsza.

- dzień dobry - powiedziałam z uśmiechem

- dzień dobry, w czym mogłabym pomoc? - zapytała kobieta patrząc na mnie z uśmiechem

- chciałabym kupić pierścionek - odparłam nie określając się dokładnie

- ozdobny, coś na typie obrączki? - dopytywała

- zaręczynowy - odparłam po chwili

- to zapraszam tutaj - powiedziała idąc do jednej z gablot. Poszłam zaraz za kobietą.

Nachyliłam się nad gablotą w której była masa pierścionków. Zaczęłam się przyglądać każdemu po kolei. Po chwili poczułam jak Tatiana staje obok mnie i także próbuje coś wybrać.

- może niech pani określi tak ogólnie jak miałby wyglądać ten pierścionek. Będzie łatwiej wybrać - zasugerowała kobieta za ladą

- napewno coś ze złota, może coś takiego - pokazałam na jeden z pierścionków a starsza pani otworzyła gablotę i mi go podała

- to coś takiego typu znajdzie pani jeszcze tutaj - pokazała - a jak z ceną? Określa pani sobie jakąś cenę czy raczej patrzy pani na pierścionek? - dopytywała

- cena nie gra roli - odrzekłam - Tatchi - odwróciłam się do niej i pokazałam jeden z pierścionków

- ładny, niby prosty ale ma w sobie to coś - powiedziała - Emi lubi takie rzeczy

- dobra, więc wybieram ten - powiedziałam podając pierścionek kobiecie

- w porządku, a rozmiar? - zapytała

- myślę że o jeden rozmiar mniejszy od tego będzie w idealny - odparłam

- w takim razie mamy go na sklepie - uśmiechnęła się kobieta - już pakuję i przejdziemy do kasy - dodała.

Po chwili kobieta zaczęła pakować pierścionek. Przy tym pytała mnie o dobór pudełka czy wstążki. Po jakichś 5 minutach w końcu dotarłyśmy do płatności. Po zapłaceniu razem z Tatianą wyszłyśmy z budynku.

- spontan to twoje drugie imię? - zapytała moja siostra śmiejąc się gdy wkładałam pudełeczko do kieszeni spodni

- według mnie spontan jest najlepszy - zachichotałam

- a nie pomyślałaś że Emilka może być z kimś umówiona na wieczór? - zapytała moja siostra

- a kto powiedział że zrobię to dzisiaj? - zapytałam

- ja - uśmiechnęła się - no sory kiedyś ślubu się nie doczekałam to teraz chce go przeżyć, i to jak najszybciej - zaśmiała się

- jesteś niemożliwa - dodałam po chwili ciszy

- no co ja poradzę że wybrałaś sobie tak zajebistą dziewczynę ze ja nie mogę się doczekać aż założysz z nią rodzinę - chwila ciszy - i mam nadzieję że dzieci nie będą podobne do ciebie - uderzyła mnie w ramię po czym wybuchła śmiechem

- do dzieci to jeszcze trochę, a poza tym za dużo latania po lekarzach i tak dalej z tym jest - odparłam

- ciekawe czy to samo powiedziałabyś przy Emilce - rzekła

- nie - powiedziałam z uśmiechem na ustach

- ale pomyśl, nie chciałabyś żeby taki mały człowieczek biegał po twoim domu? - zapytała

- Tatiana? - po chwili się odezwałam

- tak? - zapytała z zaciekawieniem

- ty się za bardzo nie poczułaś w moim życiu?

- nie, niby dlaczego? - popatrzyła na mnie

- bo już mi planujesz dzieci matole - uderzyłam ją w ramię

- bo Ty jesteś za głupia żeby o tym myśleć - prychnęła

- dzięki siostra - odparłam sarkastycznie

- polecam się na przyszłość - zaśmiała się - a teraz chodź do domu bo musisz poinformować Emile o wieczornej kolacji - znowu na chwilę przerwała - na której się oświadczysz więc lepiej wymyślaj już scenariusz

- z kim ja żyje.. - wymruczałam załamana

- ciesz się że mnie masz - prychnęła

- właśnie się zastanawiam czy przypadkiem nie powinnam płakać zamiast się cieszyć - odpadłam na co zostałam uderzona w ramię - możesz przestać mnie bić?

- nie, bo jesteś głupia, masz taką kobietę u boku a nawet oświadczyć się nie potrafisz - powiedziała poważnie

- a niby po co kupiłam pierścionek hm? Może dla ozdoby? - zapytałam

- dobra już, koniec, masz się dzisiaj oświadczyć i tyle - powiedziała

Po tym poszłyśmy w stronę naszego domu rodzinnego. Już wiedziałam że Tatiana będzie mi truła dupe całą drogę jak dokładnie krok po kroku mam się oświadczyć. Chyba  zapomniała że już to kiedyś robiłam..