La Vie en Rose

Acknowledgement

I would like to say thank you for myself, dahil kahit na tamad ako magsulat ay natapos ko ito na matiwasay. Kung hindi dahil sa akin wala kayong binasa na ganitong story. Huey!

Nagpapasalamat din ako sa iba't- ibang katauhan ko, dahil kung hindi dahil sa mga ito baka boring at seryoso ang kwento ng LVR. Dahil sa mga ito, pati ako ay para akong nag roller coaster ride dahil sa mga emosyon ko.

Big thanks sa mga gumanap na characters sa story ko na ito. Kung hindi dahil sa inyo, wala akong bagong inspiration na magsulat at wala akong bagong story. Salamat dahil binigyan nyo kami ng rason para mainis at magdelulu. Sana, hindi kami pare-parehong mapatawag sa senado dahil dito. At higit sa lahat, sana makalaya na si mazam ales bago pa tuluyang maglakad ang lechon.

I would like to express my sincere gratitude to my readers for supporting this story. Kung hindi dahil sa inyo, baka umiiyak ako ngayon dahil walang reads at votes ang story na ito. Salamat sa pangungulit na mag update na ako dahil kahit hindi nyo sabihin, mag uupdate talaga ako. Hehe. Bukod pa diyan, salamat sa pagmamahal sa aking mga characters, kaya magkaka separation anxiety tayo ngayon.

Maraming salamat sa wattpad, dahil sayo mas gusto pa ng mga studyanteng readers ko na basahin ang story ko kaysa sa module at totoong libro.

Sana, walang nagseryoso sa storya na ito dahil kapag nagseryoso ito ay nakakalason at nakakamatay. Lalo na yung mga seryosong pagkatao diyan. Ingat ka.

Kung tinapos mo ang story na ito muna umpisa hanggang dulo, ang masasabi ko lang sayo ay uto-uto ka. Charot!

Ps. May special chapter pa. Babasahin mo pa ba? Mag oo ka at bigyan mo ko ng isang libong rason para ituloy ko yon. Ge. Salamat. Humor ko to.