KALBİM SEN DEDİ (TAMAMLANDI.)

Kıskanıyor mu? (Bölüm 19)

Merhaba canlar🤗

Yeni bölüm bekleyenlere selam olsun ♥

Multimedya : Kenan Doğulu / Tencere Kapak ♫ ♫

(Bu bölümdeki hallerine çok yakıştırdım bu şarkıyı 😉)

Bol kıskanma içeren, hem duygusal hem eğlenceli bir bölüm sizi bekliyor.

Hadi keyifli okumalar o zaman :)

****

Murat telefonu kapattıktan sonra Barış'a döndü. Hala olduğu yerde söylenip duruyordu.

"Kardeşim bir sakin olur musun? Kötü bir şey olsa Neşe bu kadar sakin konuşabilir miydi sence? O da telaş içinde olmaz mıydı? Lütfen, bir kendine gel önce."

Barış derin bir nefes alarak gözlerini açıp kapattı 'tamam' dercesine.

"Hadi çıkalım hemen, geldi konum." dedi Murat onu kolundan çekerken.

Hastaneye ulaştıklarında Elif acilde dinleniyordu. Alnında küçük bir bant vardı sadece. Onun dışında gayet iyi görünüyordu. Barış koşarak yatağın kenarına oturdu. Önce alnındaki banda baktı, hemen bandın kenarını öptü.

"Acıyor mu?" dedi.

Elif şaşkınca ona bakıyordu.  "Barış, iyiyim ben." dedi belli belirsiz bir gülümsemeyle.

Barış emin olmak istercesine onu kontrol etmeye başladı. Kollarına, ellerine, bacaklarına baktı hızla. Elif gözlerini kocaman açmış ne yaptığını anlamaya çalışırken Barış tuttuğu nefesini bırakarak Elif'e çevirdi telaşlı bakışlarını.

"Ah be Elif! Ah be Elif! Aklımı başımdan aldın." dedi bezgince.

Elif şaşkınca hala Barış'a bakıp bu tepkisini çözmeye çalışıyordu. Belli ki çok korkmuştu, elleri titriyordu. Sonra kaşlarını çatarak Neşe'ye baktı.

"Dedim sana Neşe! Neden haber veriyorsun? Bir şey yok. Boşuna telaşlandırdın insanları?"

Barış sinirle Elif'e baktı. Neşe tam bir şey söyleyecekken Barış ona bakıp elini kaldırarak susmasını ima etti. Sonra Elif'e döndü.

"Ne demek neden haber veriyorsun Elif? Allah aşkına her durumda saçmalamayı nasıl başarıyorsun sen? "dedi. Sonra elini hırsla saçlarından geçirdi. "Off gerçekten bir gün çıldıracağım. Sen beni bir gün çıldırtacaksın!" derken son cümleye özellikle vurgu yaptı.

Elif dudaklarını büzerek Barış'a baktı. Sanki kötü bir şey mi söylemişti? İyiydi işte, her şeyi hemen Barış'a söylemek zorunda mıydı? Hayır, bilmese ne olurdu sanki?

"Elif o bakışlardan anlıyorum ne düşündüğünü. Düşünme!" dedi sert bir ses tonuyla Barış.

Elif şaşkınca ona baktı. Aklından geçenleri nasıl tahmin edebilirdi Allah aşkına?! İki elini kaldırarak konuşmaya başladı.

"Tamam demedim Barış, sakin ol artık. Bak düşünmüyorum da. Ama lütfen bir sakinleş. Gerçekten iyiyim. Sen böyle telaşlı davranınca üzülüyorum, lütfen. Ufak bir kazaydı. Neden büyütüyorsun?"

O sırada içeriye giren genç adam etrafındaki insanlara hiç aldırmadan hızla Elif'in yanına gelip elini hafifçe onun koluna dokundurdu. Barış ne olduğunu anlamak istercesine kaşlarını çatarak adamın önce eline sonra yüzüne baktı. Ne yapıyordu? O elin Elif'in kolunda ne işi vardı? Kimdi lan bu adam?

Ne olduğunu anlayamayan gözlerle adama bakmaya devam ederken adam  Elif'e doğru eğilmiş konuşuyordu.

"Elif Hanım tekrar çok özür dilerim. Ben gerçekten birden siz önüme çıkınca göremedim. Ben ..."