KALBİM SEN DEDİ (TAMAMLANDI.)

Gitti... (Bölüm 77)

Merhaba çiçek okuyucum🌸🌸

Multimedya : Sezen Aksu - Gidiyorum🎶

Oy ve yorumlarınızı esirgemeyin.🦋

Oldukça uzun bir bölüm oldu. Keyifle okuyun.💜

💫💫💫💫💫💫💫💫

Elif Neşe ile telefon konuşmasını bitirdikten sonra söz verdiği gibi kahve içmek üzere Atalay ve Dolunay'ın yanına gitti. Dolunay işten geç dönüyordu genelde ve bugün boş günü olduğunu biliyordu Elif. Onlarla vakit geçirmek ona da iyi gelebilirdi. Sürekli birbirleriyle atışmaları bazen çok eğlenceli olabiliyordu.

Bahçeye indiğinde ikili yine oturmuş bir konu hakkında tartışıyorlardı. Konunun ne olduğu önemli değildi. Birisi bir şeye ak diyorsa diğeri mutlaka kara derdi. Ama ilginç bir şekilde yine de çok eğleniyorlardı birlikteyken. Kızıyor, köpürüyor ama beş dakika sonra bir bakmışsın kahkahalarla gülüyorlardı.

Atalay kendilerine doğru gelen Elif'i fark edince muzip bir şekilde ona bakıp göz kırptı.

"Ah geldi bizim kaçak. Ben kahveleri yapıp getireyim." dedi ayaklanarak. Dolunay Atalay'ın bu haline kıkırdadı. Mavi saçlarını havalı bir şekilde arkaya atarak burnunu havaya dikti.

" Ay Elifciğim iyi ki şu makineler varlar biliyor musun? " dedi. " Düğmeye basıyorsun pat diye yapıveriyor kahveyi. Yoksa Atalay bize kahve getirecekti he? Beceremezdi ki." dedi ve kahkaha atmaya başladı.

Atalay gözlerini kısarak ona baktı. Bir taraftan da tehdit edercesine işaret parmağını sallıyordu.

"Mavi kafaaa! Kaşınıyorsun bence sen. Hayır yani teşekkür edeceğine gömüyorsun bir de beni hiç utanmadan. Valla yapmam bak! Kalkar kendin yaparsın." dedi.

Dolunay gözlerini kocaman açarak ona baktı.

"Tamam , tamam. Sözümü geri alıyorum. Kralsın Atalay, en büyüksün sen başkan!" diye bağırıp alkışladı.

Atalay ona yandan bir bakış attıktan sonra omuzlarını dikleştirerek mutfağa doğru yürüdü. Elif bir ona bir Dolunay'a baktı. Dolunay'ın bakışları da ona dönünce gülümsedi.

"Nasılsın Elif? Neşeler nasılmış? " diye sordu Dolunay sıcacık gülümsemesiyle.

"Nasıl olayım be Dolunay? Bilmiyorum ki, iyi miyim değil miyim? Neşeler de iyilermiş işte. Tuana bütünleme sınavına hazırlanıyormuş. Murat da iş, güç uğraşıyormuş. Bora da kulüpte çalışmaya devammış. Öyle işte." deyip sustu. Barış 'tan bahsetmedi.

Dolunay da bunu anlamış olacak ki buruk bir şekilde baktı ona. Sormadı başka hiç bir şey. Başını arkadaşının omzuna yasladı ve bir süre sessizce oturdular.

Birkaç dakika sonra Atalay elinde kahvelerle geldi. Elif kahveye uzanıp eline aldı ve ona hiç bir anlam yüklemeden eline alır almaz herkes gibi ifadesizce yudumladı. Atalay burukça onun bu haline tebessüm etti. Elif'i Elif yapan şey belki de kahveye olan tutkusuydu. Bunu onu tanıyan herkes bilirdi.

"Elifkuş sen kahve içmeden önce onunla bir aşk yaşardın. Artık o da herkes gibi mi ? " dedi gülerek. Suratında dalga geçtiğini belli eden bir ifade vardı. Amacı ortamdaki kasvetli havayı dağıtmaktı.

Elif gözlerini kapatıp derin bir nefes aldı.

"Kim bilir belki de hiç bir şeyin ya da hiç kimsenin aşkı hak etmediğini anlamışımdır." dedi imalı bir şekilde.