KALBİM SEN DEDİ (TAMAMLANDI.)

Evim Sensin (Bölüm 56)

Merhaba canlarım😍

Multimedya : Elif & Barış ❤️
+ Badem & Öykü Gürman : Değişmem

Keyifli okumalar!😉

*********
Gözlerini aralayan Elif saatin öğleni çoktan geçtiğine adı gibi emindi. Bunu kalın kapalı perdenin kenarından süzülen yoğun güneş ışığından rahatça anlayabilirdi. Neredeyse bütün gece uyumamışlardı. Kendini yorgun hissediyordu fazlasıyla. Sanki bütün kasları sızlıyor gibiydi.

Dün geceye dair anlar zihninde canlanınca utançla alt dudağını dişledi. Yüzünün yanmasından kıpkırmızı olduğuna şüphesi yoktu. Üstündeki ince çarşafı boynuna kadar çekmiş sıkı sıkı tutuyordu. Çarşafı hafifçe kaldırıp baktığında yalnızca iç çamaşırıyla olduğunu görüp nefesini tuttu. Sonra gözleri yanındaki kocasına kaydı. Masum, rahatlamış bir yüz ifadesiyle uyuyordu. Yan dönmüş, derin uykuda olmasına rağmen bir kolunu Elif'in karnına dolamış sıkı sıkıya tutuyordu. Üzerinde sadece siyah bir  boxer vardı.

Elif ona bakarak tuttuğu nefesini bıraktı. Tuhaf hissediyordu ama hiç olmadığı kadar da mutluydu. Barış ona dün gece söz verdiği gibi incitmeden, canını yakmadan, sabırla yaklaşmıştı. Onun iyi hissetmesi için elinden geleni yapmıştı.

Elif ilk defa yaşadığı bu deneyimi Barış'la yaşadığı için şanslı hissetti. Ve o an ona bakarken yemin etti. Ölene kadar  bedenine yalnızca Barış'ın elleri değecek, ne olursa olsun son nefesine kadar sadece ama sadece onu sevecekti.

Yavaşça yan döndü yatakta. Ama Barış koluyla o kadar sıkı sarmıştı ki onu zorlukla hareket ettirdi bedenini.

Yanı başında düzenli nefes alış verişlerinden hala uyuduğunu belli eden kocasının yüzünü inceledi. Uykuda bile gülümsüyordu sanki. Dün gece ona söylediği o büyülü sözler geldi aklına. Bir de adını kah fısıldayarak kah bağırarak haykırıp inlemeleri... Bu kesinlikle bambaşka bir Barış'tı. Fazlasıyla seksi ve ateşli! Alt dudağını dişleyerek güldü yine. Kasıklarına doğru inen bir sızı hissetti. Kahretsin! Kalbi neden hızlanmıştı birden! Hormonları ne kadar da çabuk alışmıştı bu yeni duruma. Kulaklarına yine Barış'ın dün gece hırıltılı sesiyle haykırışları geldi.

"Aagghh lanet olsun çok güzelsin Elif!"

"Elif aklımı başımdan aldın! Elif!"

"Bebeğim... Benim bebeğim..."

"Büyüleyicisin sevgilim..."

"Nefes kesicisin aşkım!"

"Ahhhh Eliif..."

Kulağında dün geceden kalan cümleler yankılanıyorken zihninde de o anlar canlandı. Nefes alış verişi değişti. Başını usulca Barış'ın sert göğsüne yasladı. Sakinleşmek istercesine bir süre nefes alış verişlerini düzene sokmaya çalıştı. Tüm o cümleleri hatırlamamaya çabaladı.

Biraz daha iyi hissedince sertçe yutkundu. Barış uyanmadan yataktan çıkması gerekiyordu. Böyle sadece iç çamaşırlarıyla onun yanında yatmak tuhaf geliyordu. Garip bir utanma hissediyordu, sanki dün gece onun her bir zerresini yanındaki bu adam ezberlemek istercesine öpüp koklamamış gibi!

Barış'ın karnındaki kolunu zorlukla kaldırarak yana koydu. Gerçekten zorlukla yapabildi ki adeta mengene gibi sarmıştı onu. Üzerlerindeki çarşafı yavaşça bedenine doladı ve yataktan çıkarak parmak uçlarıyla banyoya yöneldi. Ama o sırada uyanan Barış keyifli bir halde gerinerek sesler çıkarınca Elif de yavaşça banyoya ulaşmaya çalışarak onu görmemesini diledi.