KALBİM SEN DEDİ (TAMAMLANDI.)

Vuslat ♥️ (Bölüm 55)

Merhaba çiçeklerim 🌸🌸

50K 'yı aşmışız🙏🏻 Teşekkürler ballarım🍯🧡

Multimedya : Elif & Barış 💕
+ Orhan Ölmez : Damla Damla 🎶

Keyifli okumalar!😉

**************

Bazen insan kendini bir rüyanın içinde hisseder ya, hani böyle her an bir şey olacak da uyanacak ve herşey bitecek diye eli yüreğinde delicesine korkarak bekler... İşte Barış'ın son zamanlarda hissettiği tam olarak buydu. Neden böyle hissettiğiyle ilgili bir fikri yoktu ama ne kadar mutluysa bir o kadar da ürkekti. İçindeki bu hisse bir türlü engel olamıyordu. Her an bu rüya bitecek diye korkuyordu.

Önceki akşam dizlerinde yatıp saçlarını okşamasına izin verdiği sevgilisinin dizlerine başı o kadar yakıştı ki! Bir ömür orada öylece yatsa gıkı çıkmazdı. Onun dizlerinde son nefesini verene kadar seve seve kalırdı...

Gece yine ondan önce uykuya dalan güzel sevdiğinin yüzünü izledi bir süre. Nefes alış verişi bile içini titretiyordu. Bakmaya kıyamıyordu! Bu aşk değildi sanki! Bu aşktan öte bir şeydi! Bu tutkuydu! Belki de hastalık! Tarifi o kadar güçtü ki! Barış ona bağımlı hissediyordu. Sanki o yoksa nefesi kesilecekmiş gibi... O kadar derin, o kadar büyüktü ki hissettikleri; onu korkutan da buydu ya zaten. Bir insanı ne denli büyük severseniz o kadar çok korkarsınız kaybetmekten... En mutlu anınızda bile içinizi kemiren o korku bir yerlerden göz kırpar size.

Duygular ne kadar derin olursa olası bir hatada yaşanan yıkımlar da o denli büyük olur. Bundandır belki de gerçekten seven ve güvenen insanların her hatayı affedemeyişi...  Herşeyin fazlası zarar insanın bünyesine. Herşeyin fazlası ziyan...

Sabah ilk uyanan Barış oldu. Arkası dönük derin uykudaki sevdiğine baktı. Arkasından sarıldı ona ve bir süre burnuna gelen bahar çiçeklerini kıskandıran o muhteşem kokunun tadını çıkardı. Heyecanla iç çekti. Bugün Elif'ine sürpriz yapacaktı. Kim bilir ne kadar mutlu olacaktı! Gördüğü rengarenk kır çiçeklerine bile deli gibi sevinen Elif kendisi için hazırlanan sürprizi görünce nasıl da sevinecekti kim bilir! Bunları düşünen Barış'ın içi sıcacık oldu. Artık kalkıp hazırlıkları yapması gerekiyordu.

Yavaşça yataktan çıkmak üzereydi ki Elif uyandı. Yatağın içinde kollarını açıp gerinerek "Günaydın." dedi uyku mahmurluğundan çatallı çıkan  sesiyle.

Barış hemen ona dönüp gülümsedi.

"Günaydın sevgilim." diye karşılık verdi. "Ben duşa giriyorum güzelim. Sonra da birkaç iş için dışarı çıkmam gerekecek. Çok kısa sürer. Sen otelde dinlen biraz ben gelene kadar. Olur mu?"

Elif hemen ayaklandı. Hiç hoşlanmamıştı bu durumdan.

"Ne işi Barış? Nereye gideceksin? Gitmesen olmaz mı? Tek başıma ne yapacağım ben?" diye soruları ardı ardına sıraladı.

Barış bu sorulara maruz kalacağını önceden tahmin ettiği için planladığı cevapları saydı.

"Canımın içi." dedi yanına gidip yanağından öperek. " Ani geldik biliyorsun. Şirkette acil imza işleri varmış. Ben erken dönelim istemediğim için şirket şoförlerinden biri getirecek. Onları halledip döneceğim."

"Buraya getirsin Barış. Burada imzala." dedi Elif memnuniyetsiz bir şekilde.

"Güzelim adamın planlı başka işi vardı. Onu da aksatmaması lazım. Benim merkeze gidip gelmem ona bir saat kazandırır. Bak bir saat sen oyalan, sonra at binmeye gideriz dün konuştuğumuz gibi." dedi onu ikna etmeye çalışarak. "Olur mu bebeğim?"