Hayata dair büyük umutları olan, en büyük hayali üniversite okuyup meslek edinmek ayaklarının üzerine sağlam basmak olan, Karadeniz kadar hırçın, dik başlı ve inatçı, güzeller güzeli çimen gözlü, henüz 19 yaşında bir genç kız, Elif...
Daha küçücükke...
Size gelecek bölümden birkaç küçük kesit bırakıyorum. 😇
Bölüm gelene kadar tadımlık 😋🙈😍
Keyifli okumalar 😍
******
Çaresiz eve döndüklerinde hepsi suspustu. Bahçe kapısından girdiler. Tam içeriye geçiyorlardı ki Neşe bahçedeki koltuğun üzerinde Elif'in hırkasını gördü. Oraya doğru yürüdü ve sırtını arkasındaki duvara yaslayarak aşağıya doğru bıraktı kendini. Yine hüngür hüngür ağlamaya başladı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Çaresizlik öylesine kötü bir şeydi ki! Elin kolun bağlı öylece beklemek öyle zordu ki! Neşe'nin aklından bin tane ihtimal geçiyordu ve hepsi de canını çok yakıyordu.
Atalay Tuana'ya baktı.
"Tuana kim yapar kızım bunu? Kim tanıyor bu kızı burada? Ben anlamadım! Kim yapar, kim?" diye bağırdı.
Tuana da kendini sıkmayı bırakarak ağlamaya başladı.
"Bilmiyorum! Bilmiyorum!" diye haykırdı. Ve onların yanından uzaklaşarak ağlamaya devam etti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Atalay Dolunay'a baktı. Onun da gözleri kıpkırmızıydı. Elini öfkeyle saçlarından geçirdi.
"Ulan bir gün dışarı çıktınız. Tek bir günde nasıl bu kadar şey başınıza gelir?" diye bağırdı.
"Atalay yeter!" dedi Dolunay. "Görmüyor musun kızların halini? Sakinleştireceğine daha da körüklüyorsun." derken sesi o kadar cılızdı ki.
Atalay burnundan kesik bir nefes verdi.
"Sen Neşe'yi içeri götür, sakinleşsin. Ben de Tuana'ya bakayım." dedi ve Tuana'nın peşinden gitti.
*******************
"E-Elif..." dedi Neşe ve yine ağlamaya başladı.
"Sevgilim neden ağlıyorsun? Ne oldu? Elif'e mi bir şey oldu?" diye sordu Murat.
