KALBİM SEN DEDİ (TAMAMLANDI.)

Bu Adamlar Kim? (Bölüm 79)

Merhaba çiçeklerim🌸

Multimedya : Gökhan Türkmen - Aslı Demirer / Korkak🎶

Öncelikle hem 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramınızı kutluyorum, hem de Hayırlı Ramazanlar diliyorum.

Oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin.🌺🌸

Keyifli okumalar.🎈🎈

🌱🌱🌱🌱🌱🌱

Elif akşam o kadar çok ağlamıştı ki ertesi sabah gözünü zorlukla açabilmiş ve ruh gibi ortalıklarda dolanmaya başlamıştı. Hiç bir şeyin düzeldiği yoktu işte!  Her şey daha da sarpa sarıyordu. Elif kendi öfkesini de , nefretini de unutmuş; kalbindeki acıyı dindirmeye çalışıyordu sadece. Bir insan bu kadar öfkeliyken nasıl oluyor da bu kadar çok sevmeye devam edebiliyordu?

Kızlar da Elif'in kafasını dağıtmak için sürekli onunla konuşmaya çalışıyor, sanki dün akşam hiç yaşanmamış gibi normal davranmaya çabalıyorlardı.

Neşe ve Elif bahçede oturmuş sohbet ediyorlardı ki Elif çalan telefonuyla yerinden sıçradı. Ekrana baktığında babaannesinin aradığını gördü. Derin bir nefes alarak Neşe'ye baktı.

"Babaannem arıyor." dedi. "Hem de görüntülü." Yüzünde tatlı bir tebessüm vardı. Babaannesi geçen hafta ona telefonu bozuk olduğu için ulaşamadığını düşündüğünden acısını bu şekilde sürekli görüntülü arayarak çıkarıyordu.

Neşe kıkırdayarak "Ayy Emine Sultan'a bak sen! Görüntülü aramayı da bilirmiş." dedi.

Elif de içindeki karanlık bulutlara rağmen içtenlikle gülümsedi. 'Ah be pamuğum.' diye geçirdi içinden. Nasıl da en mutsuz olduğu anlarda bile onu gülümsetebiliyordu böyle.

Hala çalmaya devam eden telefonu işaret eden Neşe " Valla biraz daha açmazsan olacaklardan sorumlu değilim." dedi. Ama Elif'in dalgın halini fark edince " Kuzum, burada mısın ya?" dedi şikayet edercesine.

"Tamam açıyorum." dedi Elif dudaklarını ıslatıp yutkunarak.

Neşe onun asık suratına bakarak baş parmağını dudağının bir ucuna işaret parmağını da diğer ucuna yerleştirerek yukarı doğru kaldırdı. Bu gülümse demekti.

"O suratını düzelt. Tatildeyiz , unutma." dedi sessizce.

Elif yüzüne yerleştirdiği zoraki tebessümle nihayet telefonu açabildiğinde "Pamuğum!" dedi mutlu görünmeye çabalayarak.

"Ula bok yiyanun paçisu! Nereyesun? Çalayi çalayi açmaysun. Ha bu aletu madem kullanmayu bilmeysun taşuma yanunda. " diye bağırdı babaannesi açar açmaz.

Elif alt dudağını dişleyip kafasını sağa sola salladı.

"Pamuğum kızma bağa da! Bir daha etmem, söz. " dedi kedi yavrusu gibi bakarak.

Babaannesi şiveli konuşması karşısında bakışlarını yumuşatarak baktı ona. Gülümsememek için de kendini zorladığı her halinden belli oluyordu.

"E kizum şart mi idu ha bu tatil? Yenu yenu işler çıkaraysun başumuza. Özleduk seni da! Gel evuna artuk da! Ahh senun ha o kocan olacak uşakta iş yoktur esas da! Kiz kısminun bi başuna oralara ne işu vardur da. Hiç mi aklu kesmeyu ha o uşağun?"

O saydırmaya devam ederken Elif gözlerini kıstı.

"Pamuğum, ay bir dur , bir nefes al." dedi gülerek. " Hem yalnız değilim ki ben. Kızlar da yanımda, biliyorsun. Hakkımız değil mi bizim de tatil?" dedi dudaklarını büzerek. Sonra kamerayı Neşe'ye çevirip "Hem bak Neşe de burada babaannem. Yabancı yerde de değiliz. Burası Tuana'nın evi." dedi.