KALBİM SEN DEDİ (TAMAMLANDI.)

İyi ki Doğdun Sevgilim! (Bölüm 53/ Part 1)

Merhaba çiçeklerim🌸🌸

Bölümümüz oldukça uzun. Onun için bu bölümü ikiye böldüm. Ve sizi daha fazla bekletmemek için ilk kısmını paylaşayım dedim. 😉

Multimedya : Elif & Barış 💕/ temsili

Keyifli okumalar! 👍🏻

****

Elif uyanalı neredeyse on beş dakika olmuştu ama bir türlü yataktan çıkamıyordu. Seslice öksürerek boğazını temizledi ve yarın Barış için söyleyeceği şarkıyı mırıldanmaya başladı. O kadar heyecanlıydı ki!

Birkaç gündür sesini çok dikkatli kullanıyordu ki yarın akşam sesinin kusursuz olması şarttı. Kızlar onun bu haline zaman zaman gülse de Elif pek aldırmıyordu. Dün akşam tüm orkestranın desteğiyle son provasını yapmıştı ve artık yarın için hazır hissediyordu. Ama yine de heyecanını bir türlü bastıramıyordu. Aslında bu akşam da bir prova istemişti ama Bora Cuma olduğu için mekanın erken açılacağını ve vakit olmayacağını söylemişti. Malum ertesi gün tatil olduğundan yoğunluk daha fazla oluyormuş. Hem kesinlikle tam anlamıyla hazır olduğunu ve başka provaya gerek olmadığını söyleyerek içini rahatlatmıştı bir nebze de olsa.

Sağolsun Bora çok destek olmuştu Elif'e. Onun da şu bir kaç gündür pek keyfi yok gibiydi, Elif'in dikkatinden kaçmamıştı. Öyle üstten sordu nezaketen ama cevap alamayınca üstelemedi. Sonuçta özel hayatıyla ilgili bir sıkıntı olabilirdi ve bunu Elif'le paylaşmak istemeyebilirdi doğal olarak. Her ne kadar ona yardım etse de yine de herşeyini paylaşacak kadar samimi sayılmazlardı yani.

Elif hala yatakta düşünüp duruyordu ve artık miskinlik yapmayı kesip kalkması gerekiyordu. Yoksa okula geç kalacaktı. Barış bugün biraz erken çıkmıştı. Son zamanlarda işleri fazlasıyla yoğundu. Elif çıktığını duymamıştı bile. Ama baş ucundaki notu görmüştü uyanınca.

'Günaydın sevgilim. Ben erken çıkıyorum. Akşam görüşürüz. Seni çok seviyorum.'

Elif notu fark ettiğinde okumuş ve göğsüne bastırmıştı. Ondan sonra da aklından yarın akşam ki planı geçirmişti yine. Aynı planı günlerdir kafasında başa sarıp sarıp düşünmekten de yorulmuyordu yahu! Kafasına yatmayan tek şeyse akşama kadar ona hiçbir şey söylemeden beklemek olacaktı. Bu gerçekten zor olacaktı. Barış tüm gün doğum gününü unuttuğunu düşünüp ne kadar üzülecekti kim bilir! Ama dayanırsa gerçekten güzel bir sürpriz olacaktı.

Yatağın içinde son kez kollarını açarak gerindi ve yavaşça kalktı. Odadaki ebeveyn banyosuna girerek elini yüzünü yıkadı, dişlerini fırçaladı. Aynadan yüzüne baktı. O kadar mutlu ve heyecanına rağmen tasasız görünüyordu ki! Çok uzun zamandır ilk defa bu dönem her şey tam da istediği gibiydi. Bunun hiç bozulmamasını diledi.

Banyodan çıktıktan sonra hızlıca ortalığı toparladı. Dolaptan birkaç parça kıyafet seçerek üzerini değiştirdi. Hafif bir makyaj da yaptıktan sonra okula gitmek üzere hazırdı.

Kahve içmek için biraz vakti kalmıştı. Ama o kadar üşendi ki o an, kahvesini Neşe'de içmeye karar verdi. Hem onun kahvesi de beraberindeki sohbeti de süperdi. Hemen onu aradı , pantolonunun arka cebinden çıkardığı telefonuyla.

"Günaydın kuzum. " dedi Neşe telefonu açar açmaz.

"Günaydın kuzum. Ben hazırım, erken çıkıyorum. Sen kahveleri yapıver de ben de 5 dakikaya oradayım. Hemen çıkacağım."

"Tamam balım. Ben de hazırım. Oyalanma hemen çık da iki laflarız kahvelerimizi içerken."

"Tamam canım. Şu anda çıkıyorum, hemen." dedi gülerek.