Merhaba canlar 🤗
Söz verdiğim üzere yeni bölümünüzü getirdim.🤩
Multimedya : Bölümden sahne + Buray - Bir Ömürlüğüm 🎶 ( Bölümde Barış Elif'e söylüyor. Dinleyin mutlaka.🦋)
Bu arada bugün benim DOĞUM GÜNÜM 🎉🎉🎊🎊
Hepinizden hediye bir oy istiyorum 🤣
Şaka şaka içinizden geliyorsa sadece 😘
Keyifli okumalar!
******
Bir rüyanın içinde gibiydiler. Bu öyle bir rüyaydı ki hiç bitmemesini diledi iki kalp de. Sanki bekledikleri hep bu anmış gibi birbirlerinden kopamadılar, dakikalarca öptüler susadıkları dudakları.Kana kana... Koparlarsa eğer ve şayet bu bir rüyaysa herşeyin bitmesinden korktular.
İkisi de çok mutluydu. Ama ikisinin de gözünden birer damla yaş süzüldü.Yakmadan, acıtmadan usulca süzüldü.
Sahi mutluluk gözyaşı dedikleri şey bu muydu?
Bir süre sonra artık nefesleri tükendi ve daha fazla nefessiz kalamayacaklarını anlayarak istemeye istemeye ayırdılar dudaklarını.
İkisinin de kalbi delicesine atarken nefes alış verişlerini düzenlemeye çalıştılar. Kalplerinin sesi birbirine karışırken Barış alnını Elif'in alnına dayadı.
Gülümsedi. Bu öyle bir gülümsemeydi ki Elif gözleri kapalı olduğu ve bu gülümsemeyi kaçırdığı için çok şanssızdı!
Gülümsemesi yüzünde büyürken hala uyanmamasına hayret etti. Rüyaları hiç bu kadar uzun sürmezdi ki!
İkisi de gözleri kapalı hala hızlı hızlı nefes almaya çalışırken ilk gözünü açan Barış oldu. Evet hala kollarındaydı Elif'i. Kalbinin heyecanlı atışını, hızlı hızlı nefes alış verişlerini duyuyordu. Kollarında titriyordu. Buradaydı işte! Gözünü açınca yok olmamıştı işte!
O an gerçek olduğuna emin oldu. Kalbi sanki mümkünmüş gibi daha da hızlı atmaya başladı. Delice çırpınıyordu göğüs kafesinin içinde.
Rüya değildi! Gerçekti!!
"En güzel gerçeğim." diye mırıldandı.
Onun sesiyle Elif de döndü gerçek hayata. Ağır ağır kirpiklerini titreterek açtı o yeşil gözlerini. Barış o bir çift güzel gözü görünce içinden derin bir ahh çekti.
Ahh be!
Hala inanamayarak gülümsedi. Nasıl inanabilirdi ki! O acıyla geçen yılları saydıkça içindeki umutların sırayla sönüşünü izlemişti. Şimdi hepsi içinde yeniden büyümüşken, ışıl ışıl parlarken buna inanmak o kadar kolay olmuyordu.
"Elif bu rüya değil değil mi? Biraz sonra uyanırsam ve herşey rüya olursa gerçekten ölürüm!"
Elif de gülümsedi.
"Değil Barış. Rüya değil." dedi kısık çıkan sesiyle.
Barış'ın gülümsemesi bütün yüzünü kapladı.
"Olamaz zaten." dedi kendinden emin bir şekilde. Ve baş parmağının ucuyla onun dudağını okşadı yavaşça. "Bu dudakların tadı rüyamdakine hiç benzemiyor. Bu bambaşka birşey." dedi gülerek.
Elif dudaklarında hissettiği temasla ürperdi. Sonra duyduklarıyla utandı, kıpkırmızı oldu.
Barış onun bu haline bir kez daha aşık oldu. Bir insan karşısındakinin her haline hem de her gün tekrar tekrar aşık olabilir miydi? Oluyordu işte. Barış bunun en büyük kanıtıydı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KALBİM SEN DEDİ (TAMAMLANDI.)
Lãng mạnHayata dair büyük umutları olan, en büyük hayali üniversite okuyup meslek edinmek ayaklarının üzerine sağlam basmak olan, Karadeniz kadar hırçın, dik başlı ve inatçı, güzeller güzeli çimen gözlü, henüz 19 yaşında bir genç kız, Elif... Daha küçücükke...
