KALBİM SEN DEDİ (TAMAMLANDI.)

Baba Oluyorsun! (Bölüm 91)

Merhaba canlar ❤️

Multimedya :Gökhan Türkmen - Aşk🎈

Oy ve yorumlarınızı esirgemeyin.😘

Bence güzel bir bölüm oldu. 🧚🏻‍♀️

Keyifli okumalar.😍

✨✨✨✨✨✨✨

Sabahın ilk ışıklarıyla hissettiği mide bulantısının etkisiyle uyanan Elif hemen kalkıp banyoya koşuşturdu. Midesi kasılırken boğazına kadar yükselen acı tatla klozete doğru eğilip kusarken midesi boş olduğu için gelen tek şey acı suydu. Ağzına dolan o acı tat daha kötü hissetmesine sebep olurken oturduğu yerde omuzlarını düşürerek derin derin nefesler aldı.

Yavaşça ayağa kalkıp lavabonun mermerine ellerini yaslayarak karşısındaki aynaya baktı. Yüzü bembeyazdı. Elini bataryaya uzatarak suyu açtı ve yüzünü yıkayıp ağzını çalkaladıktan sonra dişlerini fırçaladı.

Bu bulantılar daha ne kadar sürecekti? Her defasında bir de böyle gizli kapaklı banyoya kaçıp sessiz sessiz kusmak da ekstra yoruyordu Elif'i.

Biraz daha iyi hissedince aynada baktığı aksine gülümsemeye çalışarak saçlarını düzeltti. Ve derin bir nefes alarak yavaşça banyodan çıkıp kocasının yanına döndü.

Aradan iki saat geçmiş ve bu defa uyanan Barış olmuştu. Yüzünü gıdıklayan saçların eşsiz kokusunu hissederek uyanmanın verdiği huzurun tarifi yoktu o anlarda onun için. Gülümsedi ve masumca uyuyan karısına biraz daha sarıldı. Aklına dün geceki halleri gelince  gülümsemesi tüm yüzüne yayılırken hissettiği bu aşkın daha ne kadar büyüyebileceğini düşünüp hayret etti.

Bir insan başka bir insanı her gün ama her gün artan bir aşkla sevebilir miydi? Sınırsız sevgi olur muydu? Oluyordu işte. Barış buna her gün şahit olup her gün yeniden şaşırıyordu. Her defasında kendisine bu soruyu soruyor ve cevabını yaşayarak tecrübe ediyordu.

Seviyordu be! Canından çok hem de...

Hani derler ya, kavuşamazsan aşk olur diye. Külliyen yalandı! Kavuşsan da bitmeyen aksine kusursuzca daha çok büyüyen aşk vardı. Vardı işte! Barış'ın yaşadığı şey tam olarak buydu. Sürekli büyüyen, kusursuz, sonsuz bir aşk...

Barış aklından bunları geçirirken kollarındaki karısının kıpırdandığını gördü. Yeni uyanıyor olmasının verdiği mahmurlukla mırıl mırıl sesler çıkarıp gerinmeye çalışıyordu.

Tek gözünü açarak kocasına baktı.

"Günaydın sevgilim." dedi çatallı çıkan sesiyle.

"Günaydın ömrüm." dedi Barış da yüzündeki muhteşem gülümsemesiyle.

Elif iki gözünü de açarak aynı sıcaklıkla gülümsediği kocasının gamzelerine uzanıp öptü. Barış omuzlarını titreterek gülerken başının tepesinden öptü karısını.

"Valla şu suratımdaki gamzeleri de kıskanacağım artık. Az kaldı." dedi muzip bir ses tonuyla.

Elif gözlerini kısıp ona bakarken "Yok artık!" dedi ve kıkırdamaya başladı.

"Gülüşüne kurban olurum senin. Canım karım." dedi Barış ciddi bir ifadeyle karısının yüzüne bakarken.

Elif de gülüşü yüzünde donarken aynı ciddiyetle ona baktı. Sevilmek ne demek bu adamla öğrenmişti. Sevmenin ne kadar güzel bir şey olduğunu ona öğreten de bu adamdı. Yıllar önce ona "Senin benden başka yolun yok Elif." derken ne kadar da haklıymış meğer. Elif'in ondan başka yolu yokmuş. Elif'in evi onun aşkıyla dolu kalbiymiş. Bunu öğrendiğinden beri her gün ondan vaz geçmediği için şükrediyordu. Onun inadından, öfkesinden sıkılıp gitmediği için şanslı hissediyordu.