KALBİM SEN DEDİ (TAMAMLANDI.)

Seni Sensiz Yaşayamam! (Bölüm 48)

Merhaba canlarım 💕

Multimedya : Elif & Barış / temsili +

Mehmet Erdem - Sensiz Ben Olamam 🎵

Oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin kuzularım ❤️

Keyifli okumalar!

*****

Nihayet haftanın son okul günü gelip çattığında Elif hafta sonu bol bol dinleneceğine dair kendi kendine telkinler veriyordu. Hafta sonu olacakları bilmeden tüm haftasonunu yatarak geçireceğini düşünüyordu kendince.

Erkenden kalkmıştı bu sabah. Odasında üzerini değiştirirken banyodaki Barış'ın öksürdüğünü duydu. Kendi boğazı acıdı bir an. Yüzünü buruşturdu o öksürdü diye. Hasta mı olacak acaba diye telaşlandı. Sonra kendi kendine kafasını sağa sola sallayarak güldü.

"Ah be Barış ! Ne ara bu kadar düşünür oldum ben seni? O büyük büyük konuştuğum bütün lafları bana yedirdin ya, helal olsun sana!" dedi kendi kendine.

Sonra aynadan son kez kendine bakıp gördüğü görüntüden memnun gülümsedi. İnsan aşıkken daha mı güzel hissediyordu ne!? Aynadaki aksine göz kırptı.

"Ama iyi ki de yaptım. Seni sevmek bana o kadar iyi geldi ki! Meğer kalbim seni beklemiş hep! Ama akılsız ben görememişim!" dedi bu defa ve iç çekti.

O sırada banyodan çıkan Barış beline bir havlu dolamış, elindeki küçük havluyla da saçlarını kuruluyordu. Elif'in sesini duymuş ama ne dediğini anlamamıştı.

"Yine kendi kendine mi konuşuyorsun sen Elif?" diyerek ona baktı. Bir taraftan da elindeki havluyla saçlarını kurulamaya devam ediyordu. O saçlarıyla uğraşırken gerilen göğüs kaslarını görmemeye çalıştı Elif.

Aynadan gördüğü Barış'a dönüp bakmaya cesaret edemedi. Seslice yutkundu. Barış onun kasıldığını görünce utandığını anladı. Dudağının yarısı yukarı  kıvrılırken çarpık bir gülüş sundu ona. Bu Elif'i daha fazla utandırmaktan başka bir işe yaramadı.

Barış derin bir nefes aldı. Onun bu utangaç hallerinden hiç bıkmayacaktı anlaşılan. Ama biraz kendini aşması da gerekiyordu. Ona alışması, onu tamamen benimsemesi için bu utangaç tavırlarından biraz da olsa kurtulmalı, cesur davranmayı öğrenmeliydi. Zira sadece sarılarak, öpüşerek uyumak yetmiyordu artık ona. Fazlasını istiyordu. Elif'in gerçek anlamda onun karısı olacağı günleri görmek istiyordu. Ona bunu hiç ima etmemişti. Ama bu zorlu sınavı da atlatırsa şansını zorlamayı düşünüyordu bu konuda. Elif onun karısıydı! Ve bir gün çocuklarının annesi olmasını herşeyden çok isterdi.

İnsanoğlu böyleydi işte. Hep bu son dese de her zaman bir fazlasını ister. Elif bana yeter diyen Barış da Elif'in doğuracağı güzel çocukların hayalini kurmaya başlamıştı şimdiden.

Barış bu düşüncelerle içten bir şekilde gülümsedi. Elif hala ona dönmeyince iki adım atarak tam arkasında durdu. Sert göğüs kasları Elif'in sırtına değerken boğazından ayak parmağının ucuna kadar bir elektriklenme hissetti Barış. Aynı etkiyi Elif de hissettiğinden küçük bir hıçkırık firar etti dudaklarından. Barış kollarını ona dolayarak arkasından sıkıca sarıldı. Başını onun omzuna yaslayarak boynundan küçük bir öpücük aldı ve kokusunu içine çekti.

Saçlarındaki su damlaları Elif'in omzuna düştü usulca. Elif kesik bir nefes çekti içine.

Barış onu ani bir hareketle kendisine doğru çevirdi. Elif'in görüş açısına Barış'ın çıplak ve sert göğsü girince istem dışı bir iç çekti. Gözlerini başka tarafa çevirdi utangaç bir edayla. Barış onun bu haliyle tatmin olmuş hissetti. Elif'in ondan etkileniyor olması gururunu okşadı bir an. Vücudunu biraz daha ona yaklaştırarak gülümsedi.