KALBİM SEN DEDİ (TAMAMLANDI.)

Onu Öptü! ( Bölüm 26)

Merhaba arkadaşlar :)

Hepinizi sevgiyle kucaklıyorummm...

Multimedya : Bölümden bir sahne + Halil Sezai - Yangın Var

Şarkıyı dinlemenizi öneririm. Murat'la ilgili sahneleri yazarken onun duygularına ithafen aklıma geldi , ekleyiverdim :)

Keyifli okumalar ;)

***

Elif artık hazır olduğunda odasından çıkıp merdivenlere doğru yürüdü. Merdivenin başına geldiğinde tüm heybetiyle arkası dönük, elleri cebinde camdan dışarıya bakan Barış'ı görünce bir an kalbinin teklediğini hissetti. Sonra derin bir nefes aldı. Son zamanlarda yaşadığı bu gel-gitler artık onu fazlasıyla geriyordu. Kendisine direnmekten yorulmuştu.

Barış ise o anda burnuna dolan o bahar kokusuyla gözlerini kapattı ve içine çekti cenneti. Ruhunu, bedenini, her bir hücresini etkisi altına alabilecek kadar etkili bu koku onun için cennetten farksızdı. Hiçbir şey olmasın, sadece evimin her yanına sinen bu kokuya bile razıyım diye geçirdi içinden. Sonra arkasını dönüp merdivenden inen Elif'e baktı. O kadar güzel görünüyordu ki! Önce hayran bir şekilde baktı ona. Saçı , makyajı, kıyafeti... Onun her haline hayrandı ama bu kıyafet fazla iddialı olmamış mıydı? Bu her zamankinden farklı yaptığı makyaj o güzel çimen gözlerini daha çok ortaya çıkarmamış mıydı? Aklından geçen bu düşüncelerle içini saf bir kıskançlık duygusu kapladı. Programa dahil olan o hergele ve diğer herkes onu bu şekilde mi görecekti? Kıskançlığın yanında hissettiği öfkeyi de boğazına kadar hissetti. Damarlarındaki kan adeta kaynıyordu şu anda.

"Elif... Böyle mi gideceksin?" dedi burnundan soluyarak.

Elif ondan beklemediği bu tepki karşısında şaşırdı önce. Niye böyle bir şey sormuştu ki? Acaba beğenmedi mi diye düşündü. Beğenmese bile böyle sinirli bakacak ne vardı ki? Hiçbir şey anlayamadı.

"Evet Barış. Olmamış mı? Kötü mü ?" dedi sorarcasına ona bakarken.

Barış sinirli gözlerle bakmaya devam ederken bir yandan da kafasını sağa sola sallıyordu hafifçe. Bir süre sessiz kaldılar. Sonra Elif gözlerini tavana çevirerek ofladı.

"Barış bir sorun mu var? Neden bana öyle bakıyorsun?" dedi sakin bir şekilde. Aslında şu anda oldukça sinirliydi. Bu sakin tavrına kendisi bile hayret ediyordu.

Barış gözlerini Elif'in gözlerine dikti.

"Güzel... Hem de fazla güzel." dedi sonra belli belirsiz bir şekilde. Elif o gelecek olan hergele için mi bu kadar süslendi diye beynini yiyen düşünceden uzaklaşmaya çalışıp o da sakin bir şekilde konuştu.

"Elif... Sence de bu kıyafet, bu makyaj biraz fazla olmamış mı? Gerek var mıydı yani? Altı üstü eğleneceğiz. "

Elif ağzını bir karış açtı. Hala burnundan soluyarak kendisini süzen Barış'ın gözlerine baktı. Sonra kafasını eğerek kıyafetine baktı. Siyah dar bir etek giymişti. Evet biraz fazla kısaydı ama ne vardı bunda? Üzerinde hafif salaş yeşil bir bluz vardı. Renk tonu gözleriyle aynı olduğu için gözlerini ön plana çıkarıyordu yüzüne bakıldığında. Makyajına da biraz özenmişti. Ne vardı yani bunda? Bu... Bu ne demekti yahu? Bu düpedüz kıskançlıktı! Hayır yani, o kıskanıyor diye onun istediği gibi mi giyinecekti? O nerede nasıl giyineceğini bilmiyor muydu?

Ben bu kadar basit bir insan mıyım diye düşünerek kendini daha da doldurdu.

"Bu... Bu ne demek oluyor Barış? Ben nerede nasıl giyineceğimi gayet iyi biliyorum. Sen beni ne sanıyorsun söyler misin? Kıyafetim de makyajım da bu gece için gayet uygun. Onun için lütfen ben vaz geçmeden çıkacaksak çıkalım artık!" dedi sinirle.