KALBİM SEN DEDİ (TAMAMLANDI.)

Ahmet Bey'in Sırrı ( Bölüm 16)

Merhaba arkadaşlar , 

Söz verdiğim üzere yeni bölümümüzü yayınlıyorum canlarım.

Bu bölümde Elif'imizin babasının hırçın tavırlarının sebebi açığa çıkacak...

Multimedya bölümden bir sahne :( 

Dip not : Babalar candır be! ♥ ♥ 

İyi okumalar :* 

****

Nihayet Trabzon sınırlarına girdiklerinde Elif elindeki karton bardaktaki kahveyi yudumlayıp yolun ne kadar uzun olduğundan şikayet edip duruyordu. Aslında araba çok rahattı ve gerçekten konforlu bir yolculuk geçirmişlerdi. Neşe onun hala şikayet ediyor oluşuna daha fazla dayanamayıp bir of çekti.

"Valla hiç söylenmeyin Elif Hanım. Korkmasaydın uçaktan çekmeyecektik bu eziyeti. Bir de şikayet mi ediyorsun utanmadan? " dedi yalandan kızarak.

Ama Elif'in son zamanlarda yaşadığı olaylardan mıdır nedir alınganlığı pek üstündeydi şu sıralar. Hemen yüzü asıldı.

"Ya Neşe amma laf ettin!" dedi mahcup bir ifadeyle dudaklarını büzerek. "Keşke sen uçakla dönseydin. Ben yalnız da dönebilirdim." dedi. Alttan alttan da ona bakıyordu.

Neşe onun bu haline dayanamayarak kahkahayı patlattı.

"Oyy Barış şu tipe bak ya. Kuzum sen pek bir alıngan oldun son zamanlarda. Ben öyle konuşuyorum işte ne bakıyorsun sen bana? Normalde bana çemkirmen gerekirken masum kedi bakışları atıyorsun. Hasta falan mı olacaksın yoksa? Dur bakim ateşin var mı? "

Bir kahkaha daha atarak elini arkadaşının alnına koydu. Sonra yanağına sulu bir öpücük kondurdu.

"Hem ben seni bırakıp uçakla döner miyim hiç? Deli kız!"

Elif tebessüm ederek arkasına döndü ve uzaktan bir öpücük attı arkadaşına.

Neşe göz kırptı ve konuşmaya devam etti.

"Gençler size doyum olmaz ama önce beni atın eve olur mu?"

Elif hemen itiraz etti.

"Canım olmaz öyle şey, bize geçelim. Kahvaltı hazırlamış annem kahvaltı yapacağız hep beraber."

"Bir eve geçeyim kuzum ya öğleden sonra görüşürüz yine."

Neşe'yi eve bıraktıktan sonra zaten çok yakın olan Elif'in evine vardıklarında "Nihayet geldik Barış. Sen de yoruldu, çok teşekkürler." dedi

Arabadan inerken Barış'ın çatık kaşlarla ona baktığını görünce:

"Tamam teşekkür etmek yok, geri alıyorum." dedi.

Barış hala arabadan inmeyince:

" E gelsene Barış. Davet mi bekliyorsun?" dedi bu kez o kaşlarını çatarak.

"Elif gelmişken şu şirketteki bakmam gereken bir iki şeyi halledeyim diyorum. Hiç rahatsız etmeyeyim. Zaten akşama dönmem lazım İstanbul'a."

"Ya saçmalama ne rahatsızlığı? Kaç saattir direksiyon sallıyorsun. Gel kahvaltı yapalım, gidersin karnını doyurduktan sonra. "

Barış'tan bir cevap alamayınca Elif muzipçe sırıtıp "Yemem seni korkma Barış" dedi. Onun bu tepkisine Barış kafasını arkaya doğru atarak yüksek sesli bir kahkaha attı. Bunlar onun duymak istediği sözler iken nasıl hayır diyebilirdi. Hızla indi arabadan.