KALBİM SEN DEDİ (TAMAMLANDI.)

Düğünümüz Var (Bölüm 17)

Merhaba canlar,

Aynı hafta içinde 3. yeni bölümümüzü sevgiyle sunuyorum :) Hiç beklemeden düğün günümüzle sizleri buluşturmak istedim. 

Keyifli okumalar :*

******

DÜĞÜN GÜNÜ

Güneşli bir Trabzon sabahına uyanan Elif yataktan kalkıp banyoya gitmeden önce boy aynasından kendisine şöyle bir baktı. Bugün her şey bitiyordu işte. Yepyeni bir hayata biraz ürkek, biraz kararsız, biraz tedirgin ama kesinlikle büyük umutlarla ilk adımını atıyordu.

Onu buna mecbur eden babasını düşündü önce. Ona karşı içinde hissettiği öfke hala yerli yerinde hiç eksilmeden duruyordu. Şu an her şey bambaşka olabilirdi. Haftalardır yaşadığı düğün telaşı yerine okul telaşını yaşıyor olabilirdi. Bunu düşünmeye fırsatı bile olmamıştı maalesef. Gider gitmez tüm hazırlıklarını tamamlayıp yeni hayatına adapte olmalıydı. Zor bir bölüm okuyacaktı, kafasında derslerinden başka bir şey olmamalıydı ki vakit kaybetmeden mezun olmalıydı. Kaybedecek tek bir günü bile yoktu.

Neşe de onunla koşuşturduğu için herhangi bir şey yapamamıştı kendisi için. Gittiklerinde beraber halledeceklerdi tüm işlerini. Neşe İstanbul'da ilk etapta yurtta kalacak, sonra anlaşabildiği bir kız arkadaş bulabilirse onunla birlikte eve çıkacaktı. Elif ona her ne kadar onlarla yaşaması için ısrar etse de kesin bir dille reddetmişti bunu. Ailesinin yeni evli çiftin yanında kalmasını reddedeceği bahanesine sığınmıştı. Aslında Barış ve Elif'in biraz olsun yakınlaşmalarını istediği için kendisi aynı evde yaşamayı istememişti. O zaten biliyordu ama özellikle bu süreçte Barış'ın ne kadar mükemmel bir insan olduğunu, arkadaşını canından çok sevdiğini iyice anlamıştı. Eğer bir gün bu evlilik gerçekten biterse kaybeden her iki taraf olacaktı, buna emindi. Bu yüzden var gücüyle bu evliliği gerçeğe dönüştürmek için her şeyi yapmaya hazırdı.

Elif hala aynanın karşısında kendini izleyip son zamanlarda yaşadıklarını düşünmeye devam ediyordu. Yaşadıkları sanki bir rüyaymış da birazdan kalkıp hayatına kaldığı yerden devam edecekmiş gibi düşünüyordu. Ama değildi işte. Bu yaşananlar gerçeğin ta kendisiydi.

Sonra Barış'ı düşündü. Düne kadar kapısından kovduğu, konuşmayı bile reddettiği Barış'ın karısı olacaktı artık. Sahte karısı! Yeni hayatına Elif Sancaktaroğlu olarak devam edecekti.

Elif Sancaktaroğlu...

Buna alışması biraz zaman alacaktı.

Barış ona devam edebilmesi için umut olmuştu. Eğer o olmasaydı belki de yıllardır hayalini kurduğu meslekten vazgeçmek zorunda kalacaktı. Onun yaptığı bu fedakârlık aslında o kadar büyüktü ki! İntikam almayı da tercih edebilirdi. Elif'in çaresizliğini görüp ona yaşattıklarını anlamasını da isteyebilirdi. Ama o onun elinden tutmayı, onu bu düştüğü uçurumdan çekip çıkarmayı seçmişti.

Elif aslında Barış'ı önceden hiç tanımadığını şimdi anlıyordu. Onu hep inatçı, istediğini elde etmek için her yolu deneyen, parasına güvenen, şımarık bir adam olarak görmüştü. Ona olan aşkına bile inanmamıştı ki! Elde edemediği için ısrarcı davrandığını, elde ettikten sonra vazgeçip kendi yoluna gideceğini düşünmüştü. Belki de bu yüzden ona hiç şans vermeyi denememişti. Ama şimdi fark ediyordu ne kadar yanıldığını. O aslında o kadar güzel bir adammış ki! İçten, samimi, merhametli, ilgili... Ama yine de ona karşı farklı bir şey hissedemezdi. O onun aşık olacağı adam değildi. Keşke şartlar daha farklı olsaydı da iki candan dost olabilseydik diye düşündü. Tüm içtenliğine rağmen ona karşı hissettiği duygu büyük bir minnetten ibaretti. Farklı bir şey olacağına da en ufak bir ihtimal yoktu içinde.