KALBİM SEN DEDİ (TAMAMLANDI.)

Senden Vazgeçemem (Bölüm 50)

Merhaba kuzularım 😍

Ben geldiiiiim. 🤗 Bölüm getirdiiim. 😘

Multimedya : Elif & Barış 💕
+ Buray - Gül Goncalar 🎶

OY ve yorumlarınızı eksik etmeyin.🤩

Keyifli okumalar! 🤓

******

Köprücük kemiğine gül goncalar taktığım
Ben sevdim sen ağlattın reva mıydı yaptığın
Reva mıydı yaptığın reva mıydı yaptığın
Sevdam dedim can dedim
Yokluğun zordur dedim
Ben bir seni sevmeye dostu kardeşi sildim
Vuruldum bıçaklara düştüm karanlıklara
Ben bir yeşil selvi idim kırıldım sarılara
Sevdam dedim can dedim
Anlamadın ne fayda*
(*Söz : Bülent Fevzioğlu)

Barış çalan şarkıya dertli dertli eşlik ediyordu. Arada yükselen sesiyle, akan göz yaşlarıyla acısını hafifletmeye çalışıyordu. Elindeki kadehi kaldırıp baktı bir süre. Gözü kadehte olsa da aklı kim bilir nerelerdeydi! Kadehi aniden ağzına doğru yaklaştırdı ve bardağın dibini görene kadar ağır ağır ama tek seferde içti. Hızla kanına karışan alkolün etkisiyle biraz daha uyuşturdu yorgun bedenini. Sonra kafasını kaldırarak hem ağlamaktan hem de uykusuzluktan iyice şişen gözleriyle karşısında oturan Murat'a baktı.

Dün akşamdan beri gözünü kırpmamıştı. Nasıl uyuyabilirdi ki? Nefes aldığına bile şaşırıyordu. Dün akşamdan beri Elif'inin sesini duymamıştı. Nasıl dayanabildiğine inanamıyordu!

İçinde bir yerlerde hala umut vardı ama bu belirsizlik onu öldürüyordu. Elif ona kafamı toparlayacağım, tüm bunları sindirmem lazım demişti. Bitti dememişti ki! Ama yine de korkuyordu. Delicesine korkuyordu.

"Ahh bee!" diye bağırıp yeni doldurduğu kadehini fondip yaptı. Ve hala çalan şarkıyı mırıldandı yine kederle.

Sevdam dedim can dedim
Yokluğun zordur dedim

"Offf dertli başım offf..." diye inledi. Ve kaldırdığı kadehini Murat'a doğru uzatarak tokuşturdu.

"İçim yanıyor be kardeşim. İçim cayır cayır yanıyor. Yere göğe sığamıyorum. Zaman geçmiyor bir türlü be aga. Nefes alamıyorum ben!" deyip yakasını çekiştirdi.

Onu en son öpüşünü hatırladı. Dün akşam restorana gitmek için arabaya bindiklerinde öpmüştü. Tadını dudaklarında hissetti, alt dudağını dişleyerek acıyla inledi. Sonra onu her öptüğünde Elif'in dağılmış hali geldi aklına. Nasıl da gözleri tutkuyla parlıyordu onu her öpüşünde. Ahh o çimen gözleri... O aklını başından alan güzel gözleri... Daha onlara bakmaya bile doyamamıştı ki!

Daha dün sabah ona yatak odalarında güzel sözler söylemiyor muydu Elif'i? Daha dün sabah yahu dün sabah ona ne demişti? 'Biz gerçeğiz. Sen ve ben gerçeğiz.' demişti. 'Seni seviyorum, seni hep seveceğim.' demişti. O demişti ulan bunları! Hissetmese der miydi? Unutmazdı değil mi bu söylediklerini? Üzerinden kaç saat geçmişti ki daha! Nasıl unutabilirdi ki!

Geçer miydi öfkesi? Kadehe değen alyansının çıkardığı sesi duyunca parmağına kaydı gözleri. Elini uzatıp alyansına baktı kederle. Dün sabah onun alyansını öptüğü anı hatırladı. O da hatırlar mıydı acaba? Ona ömrüm dediğini, her dediğinde farkında olmadan iç çektiğini hatırlar mıydı? Sonra içi soğudu birden. Ya alyansını çıkardıysa diye çırpındı yüreği. Çok beklemişti Barış o yüzüğü onun parmağında görmeyi be! Yapmazdı, çıkarmazdı hemen değil mi?