KALBİM SEN DEDİ (TAMAMLANDI.)

Can Suyu Gibi (Bölüm 84)

Merhaba cankuşlar ❤️

Multimedya :Gökhan Tepe - Beyaz 🎶
+ Elif & Barış ♥️

Tam 7445 kelimelik uzuuun bir bölümle geldim.🤗

Oy ve yorumlarınızı esirgemeyin. 💜

Keyifli okumalar.😇

💫💫💫💫💫

Elif başını arabanın camına yaslamış uzanıp giden denize bakıyordu düşünceli bir şekilde. Sahil yolundaydılar, hava alanından dönüyorlardı. Ailesini uğurlamak bu sefer daha çok yakmıştı sanki canını. Şu son haftalarda tüm yaşadığı duyguları nedense hep uç noktalarda yaşamıştı. Çok ağlamıştı, çok gülmüştü, çok korkmuştu, çok hüzünlenmişti... Hem ölmüş hem de yeniden doğmuştu. Burnunu çekti bir kez daha üzgünce.

Barış gözünü kısacık bir an yoldan ayırıp ona baktı. Bir eliyle direksiyonu tutarken diğerini karısının elinin üzerine koyup şefkatle sıktı.

"Elif'im yapma böyle ama beni de üzüyorsun. " dedi yumuşacık bir tınıyla.

Elif kafasını çevirip ona baktı. Yine burnunu çekti küçük bir çocuk masumluğuyla.

"Elimde değil ama Barış. Ağlamayacağım diyorum yaşlar akıp duruyor işte. Beni de dinlemiyorlar ki. " dedi yanağını işaret ederek.

Barış elinde olmadan sessizce gülüp iç çekti onun bu haline.

"Ya senin o masumiyetini seveyim ben. Sen nasıl bir şeysin böyle ya? Gel bakayım. " dedi ve onu kolunun altına alıp kendine doğru çekti. Elif de gülümsedi haline. Gerçekten iyi değildi bu aralar.

"Sevgilim, bir yerde dursan da biraz hava mı alsak? " dedi kocasının omzundaki başını kaldırarak. " Böyle araba kullanılmaz ki. Allah korusun valla. " dedi ve koltuğuna yaslandı tekrar.

Barış da arabayı müsait bir yer bulduktan sonra sağa yanaştırıp park etti. İnip sahile doğru yürüdüler. Gördükleri ilk banka oturup karşılarındaki uçsuz bucaksız denize baktılar. Elif başını kocasının omzuna yaslayıp tekrar ağlamaya başladı. Bir taraftan da burnunu çekiyordu.

"Eliif, kızıyorum ama bak." dedi Barış sert ama sevecen bir şekilde.

"Ay sinirlerim bozuldu galiba." dedi Elif de omuzlarını düşürerek.

"Anlıyorum ama ben yanındayım canımın içi. Özlediğinde gideriz yanlarına. Ama gözünü seveyim ağlama artık."

"Tamam." dedi Elif dudaklarını birbirine bastırarak.

"Hadi yürüyelim biraz. Açılırsın." dedi sonra Barış gülümseyerek.

Elif alttan alttan ona bakıp kafasını salladı.

Sonra aklına gelen şeyle " Ama senin toplantın vardı. Geç kalmaz mısın? Hem zaten Tuana'ya gidecektim ben. Neşe de orada. Aslında evimi de özledim ama kızlar da ısrar ettiler. Ne yapacağımı bilemedim." dedi.

Barış hala oturan karısına bakıp "Senin çenen fazla mı düştü sanki? Hadi kalk da yürüyelim." dedi yalandan kaşlarını çatarak. Elif güldü.

"Tamam ama toplantın ne olacak? Yetişmem lazım demiştin." dedi kararsızca ona bakarak.

"Ben seni bu halde bırakıp gidebilir miyim sence Elif? Toplantıya daha bir saat var. Hem geciksem de Murat idare eder, önemli değil. "dedi.